29.08.2024

Περπατώ σε δρόμους που

Το φουστάνι σου κάποτε φιλούσε

Επιδεικτικά.

Περπατώ σε δρόμους που

Τα πόδια σου έλιωναν και

Κλωτσώ τα απομεινάρια με 

Γόνατα γυμνά.

   

 

Περπατώ σε δρόμους που

Οσφραίνονται τα τσιγάρα σου και

Φυσώ τις στάχτες στο 

Στοπ δεξιά.

 

 

Εκεί σταματώ και 

Κρέμομαι στη 

Διάβαση.

 

 

Χαράσσω την έβδομη λωρίδα και

Σε προσμένω:

-Ελπίζοντας

Να ελεήσεις έναν πεζό που

Σ’ αναζητά στις έξι γραμμές του

Τι ή τα ν και Τι  α π έ γ ι ν ε

 

 

Και 

Κείται στην έβδομη

Παραληρώντας για τασάκια μισογεμάτα,

Ποτά φθηνά και 

Υποδείξεις θολές.

 

 

Μήπως και τυχαία τον ακούσεις

Και του θυμίσεις

-πιο επιτυχημένα αυτήν τη φορά-

Ότι ο Έρωτας δεν είναι πεζός

 

 

Αλλ’  ι π τ ά μ ε ν ο ς

 

 

Και οι γραμμές,

Χορδές Κορυδαλλών που

Τείνονται μέσα τους

-Νεκρές-

 

 

Καθώς θρηνούν 

Τα δάκρυα που

Π ο τ έ  δεν έχυσες

Σ’ ένα χώμα τόσο ιερό

-μα ξηρό

 

 

Όσο της Ποίησης που

Νυχθημερόν ανασταίνεται

Στα σπλάχνα σου.

 

 

_

γράφει η Παρασκευή Παυλίδου 

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου