Έχω μπλοκάρει.
Τι σκέφτονται οι άλλοι για το βλέμμα μου;
Δεν βλέπουν οι φίλοι μου το κενό;
Δεν φοβούνται μήπως τα χάσω μια και καλή;
Δεν φοβούνται;
Εγώ φοβάμαι.
Κοίτα με!
Κοίτα με σου λέω!
Ούτε να κλάψω δε μπορώ πια.
Ούτε να γράψω δε μπορώ πια.
Ούτε να χαρώ δε μπορώ πια.
Ούτε να λυπηθώ δε μπορώ πια.
Οι φωνές στο κεφάλι μου, λένε να βγάλω το σκασμό.
Λένε να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο.
Λένε να βγάλω το σκασμό.
Καλά λοιπόν!
_
γράφει η Γωγώ Λιανού
Αφοπλιστικά δυνατός ο μονολογός σας..εκκωφαντικός … και μου άρεσε πάρα πολύ..!!!!!!!!
Υπεροχο!! Μακραν το καλυτερο!
πολυδιάστατο…
πολυ ωραιο γωγω! μπραβο σου!
μπράβο Γωγώ !!! εξαιρετικό !!
Εκπληκτικό!! Συγχαρητήρια!
Εξαιρετικο. Πολλα μπραβο!
Εξαιρετικος μονολογος και γενικα εχεις τον τροπο στους στιχους που γραφεις να αγγιζεις τους αλλους. Μπραβο Γωγω!
Γωγω πολύ ωραία δουλειά! Αυτός ο φόβος για την γνώμη των άλλων και αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτιβο που κάνει εντονότερη την ανησυχία στο ποίημα σου με συνεπήραν…Μπράβο!
Αγωνία!Των καιρών η κατάρα!
Υπεροχο!
Ο μονολογος σας ειναι υπεροχος,απλα. Χιλια συγχαρητηρια
Ξεχωριστός,έξω απο τα συνηθισμένα!!! Μπράβο σας!!