11.12.2016
Ποίηση

Ανεμώνη

Σοφία Ντούπη

black_red_flower_b

Βοριάς η μοίρα μου και φλόγα απ’ αστραπή,
που όλα τα πήρε και τα πέταξε ως τον Άδη!
Πίσω του άφησε την άδεια μου ψυχή,
Μόνη να κλαίει μια για πάντα στο σκοτάδι!
 
Κι έκλαψα φώναξα… που άψυχο σε βρήκα
 και πήρα νέκταρ για να γιάνω την πληγή σου.
Όμως στα χέρια μου το αίμα σου δεν είχα…
αφού ανεμώνη ήταν πάντα η ψυχή σου!
 
Μα σαν απόκαμα και στέρεψα απ’ όλα,
Θεό σε βρήκα στα αρχαία τα τεφτέρια
’κείνα που αντάμωσα στο φως της μοναξιάς μου
και με τ’ αθάνατο νερό τους, ξέπλυνα τα χέρια.
 
Ύστερα στο όνειρο σε κράτησα σαν πένα
κι είπα για σένανε να γίνω η Αφροδίτη.
Γράφοντας ποιήματα τρελά κι απεγνωσμένα,
 από το χάραμα ως τον Αποσπερίτη!
 
Κι έτσι χαθήκαμε και γίναμε ιστορία
και μόνο ο φόβος μου απόμεινε για σένα,
μην τύχει πάλι και φυσήξει βοριαδάκι
και πάρει για πάντα ό,τι έχω από σένα.

_

γράφει η Σοφία Ντούπη

Ακολουθήστε μας

Αγοραία Ηδονή

Αγοραία Ηδονή

Τα χέρια κρύα γεμάτα άγχοςγια το τι θ' αγγίξουν!Τα σώματα ενωμένα λικνίζονταν στους ρυθμούς της αστείρευτης ηδονής!Κραυγές πόθου έβγαιναν από τα λαίμαργα χείλη,που έτρωγαν κάθε σημείο του ανυπεράσπιστου στο χορό κορμιού! Το στήθος πλούσιο αδημονούσεένα άγγιγμα για να...

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

20 σχόλια

20 Σχόλια

  1. Χριστίνα Σουλελέ
    Χριστίνα Σουλελέ στο 11/12/2016 σε 7:31 μμ

    Το ποίημά σου έχει κάτι από την ομορφιά της μελαγχολίας. Κι ο φόβος μη φυσήξει βοριαδάκι και χάσουμε το τελευταίο που έχει απομείνει από κάποιον, πάντα υπαρκτός. Καλό σου βράδυ Σοφία!

    Απάντηση
    • sofia25164
      sofia25164 στο 12/12/2016 σε 8:17 πμ

      Χριστίνα μου όταν τα έχουμε χάσει όλα…όταν μας μένει μόνο η ανάμνηση τότε φοβόμαστε περισσότερο!!! Την καλημέρα μου να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!

      Απάντηση
  2. Ανώνυμος
    Ανώνυμος στο 11/12/2016 σε 9:32 μμ

    Σοφία μου τι μπορώ να πω παραπάνω; Υπέροχο όπως όλα όσα γράφεις!!!
    Σ’ ευχαριστώ 🙂

    Απάντηση
  3. Milia Tsobanidou
    Milia Tsobanidou στο 11/12/2016 σε 9:35 μμ

    Σοφία μου τι μπορώ να πω παραπάνω; Υπέροχο όπως όλα όσα γράφεις!!!
    Σ’ ευχαριστώ ?

    Απάντηση
    • sofia25164
      sofia25164 στο 12/12/2016 σε 8:18 πμ

      Εγώ σ’ ευχαριστώ Μηλιά μου…την καλημέρα μου!!!

      Απάντηση
  4. Ευαγγελία Αθανασιάδου
    Ευαγγελία Αθανασιάδου στο 11/12/2016 σε 10:06 μμ

    Δε βρίσκω λόγια να πω, γιατί επαναλαμβάνομαι. Μπράβο και πάλι μπράβο. Διαβάζοντας με συγκινεί και μου βγάζει ίδια συναισθήματα με τον Επιτάφιο του Ρίτσου.

    Απάντηση
    • Ασημινα
      Ασημινα στο 11/12/2016 σε 10:17 μμ

      Απλα εξαιρετικο..τιποτα λιγοτερο Σοφια..!!!
      Ευγε..!!!!!!!!!!!!!!!

      Απάντηση
      • sofia25164
        sofia25164 στο 12/12/2016 σε 8:23 πμ

        Ασημίνα σ’ ευχαριστώ πολύ… την καλημέρα μου!!!

        Απάντηση
    • sofia25164
      sofia25164 στο 12/12/2016 σε 8:22 πμ

      Ευαγγελία μου μεγάλη τιμή για μένα τα λόγια σου…μου αρκεί που συμπορεύονται οι ψυχές μας!!!Την αγάπη μου την καλημέρα μου και μια όμορφη εβδομάδα!!!

      Απάντηση
  5. Βάσω Καρλή
    Βάσω Καρλή στο 12/12/2016 σε 8:06 πμ

    Καλημέρα Σοφία μου και καλή εβδομάδα. Το ποίημά σου εξαιρετικό!!!. Θέλεις συνέχεια να το διαβάζεις και να το ξαναδιαβάζεις.

    Απάντηση
    • sofia25164
      sofia25164 στο 12/12/2016 σε 8:25 πμ

      Ευχαριστώ πολύ Βάσω μου καλή εβδομάδα και σε σένα!!!

      Απάντηση
    • sofia25164
      sofia25164 στο 12/12/2016 σε 3:52 μμ

      Ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα Άννα μου!!!Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!

      Απάντηση
  7. Έφη Γεωργάκη
    Έφη Γεωργάκη στο 11/12/2017 σε 12:35 μμ

    Καλημέρα! Υπέροχο…

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη
      Σοφία Ντούπη στο 11/12/2017 σε 6:02 μμ

      Καλησπέρα Έφη μου όμορφη δημιουργική συνέχεια και καλές γιορτές!!!!

      Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη
      Σοφία Ντούπη στο 11/12/2017 σε 6:06 μμ

      Καλησπέρα Έφη μου όμορφη δημιουργική συνέχεια και καλές γιορτές!!!

      Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη
      Σοφία Ντούπη στο 11/12/2017 σε 6:04 μμ

      Εγώ σ ευχαριστώ Στέλλα μου που πέρασες και στάθηκες…καλή συνέχεια και καλές γιορτές!!!

      Απάντηση
  9. ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ
    ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ στο 11/12/2017 σε 5:42 μμ

    Πόσο πιο ΑΛΗΘΙΝΟ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ, ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ και ΥΠΕΡΟΧΟ μπορεί να γίνει ένα ποίημα?
    Πόσο με αγγίζεις , να ‘ξερες !

    ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΦΙΑ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!

    Απάντηση
    • Σοφία Ντούπη
      Σοφία Ντούπη στο 11/12/2017 σε 6:07 μμ

      Ευχαριστώ πολύ Χρυσούλα μου φιλιά πολλά σε όλους σας την αγάπη μου!!!

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου