Κλείσε το τζάμι
τούτος ο ελαφρύς γλυκός αέρας,
που μυρίζει γιασεμί και πασχαλιά
μπορεί να σε μολύνει.
Κλείσε το τζάμι
να μην ακούς τους κότσυφες, που ερωτοτροπούν
να μην νιώθεις τη ζεστασιά της άνοιξης μέσα σου
άσε την να πάει να τσακιστεί
στα πολυώροφα κτίρια και στα τσιμέντα της λησμονιάς
κι εσύ εκεί δούλευε με το κεφάλι σκυμμένο και ξέχασέ την.
Κλείσε το τζάμι και τα αυτιά σου
τα χελιδόνια, που στέκονται στο γκρίζο περβάζι
μην τα κοιτάζεις και μην τα ακούς
θα σε παρασύρουν μην τα χαζεύεις
μην κοιτάς τον ουρανό σαν ονειροπαρμένος.
Ξέχασε τη μικρή μαργαρίτα, που ξεφύτρωσε γενναία
σε μια ξερακιανή γλάστρα στο μπαλκόνι
ξέχασε ποιος είσαι αν δεν το έχεις ήδη ξεχάσει
ανάθεμα κι αν στο έμαθαν ποτέ
άλλα σε έμαθαν... για άλλα σε προόριζαν
άλλοι σου έφτιαξαν την προδιαγεγραμμένη σου πορεία.
Μην κοιτάς μελαγχολικά έξω από το παράθυρο
είναι ανεπίτρεπτο
μάλιστα θα ήταν καλύτερα να τραβούσες και τις κουρτίνες
το φως του ήλιου βλάπτει σοβαρά τα καθήκοντά σου
και σε ξεμυαλίζει.
Άναψε όλα τα φώτα του γραφείου
και μια χαρά θα δουλεύεις έτσι
κι αν σου χτυπήσει ξανά η άνοιξη το τζάμι
ούτε να το σκεφτείς να της ανοίξεις
δεν είναι εποχές για τέτοια πράγματα τώρα.

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!