Έδειξε περίτρανα
Σ’ αυτήν την κοινωνία
Όμως τον αντάμειψε
Πόνο κι ειρωνεία.
Πότε δεν εμφανίσθηκε
Με τραύματα λαβώνει
Καθάριες εκείνες τις ψυχές
Μα τις απομονώνει
Από το πλήθος το πολύ
Τη δήθεν κολακεία
Μα το ήξερε το γνώριζε
Το πλήρωσε με βια.
Τρόπων συμπεριφορών
Που του ‘καναν το φίλο
Μα του εχαρίσανε
Λύσσα όπως στο σκύλο.
Που καταβάλλεται απ’ αυτή
Και τρέχει να δαγκώσει
Όποιον στο διάβα του βρεθεί
Μα τρέχει να γλιτώσει
Κανείς δε στέκεται ικανός
Στη θλίψη μας την τόση
Παρηγοριά στην ανθρωπιά
Τη δική του την τόση
Να γείρει και να ξεχαστεί
Να ζήσει όπως πρώτα
Μα πάντα θα υπερτερεί
Της λεβεντιάς του η ρότα
Τι κι αν θελήσανε πολλοί
Να αμαυρώσουν τάχα
Το όνομά του επιγραφή
Χρυσή σε εμάς μονάχα.
_
γράφει η Άννα Ζανιδάκη
0 Σχόλια