Εσύ είσαι που σωπαίνεις
Εσύ που πασχίζεις να γίνει αισθητή η απουσία
Μεγάλες λέξεις που δεν έλεγαν τίποτα πια
τις πετάς στους οχετούς
όχι όμως την βουβή λαλιά
όχι όμως την τρομερή σιωπή
Εσύ είσαι που σωπαίνεις
Εσύ που δεν θυμάσαι
Εσύ άσκοπα ανεμοδέρνεις
Και εσύ αυτός που μόνος του θα ’σαι
Γιατί δεν μιλάς;
Αν θυμάσαι αντιδράς και μάχεσαι
Αν σκοπό έχεις πολεμάς και τον ακολουθείς
Αν την μοναξιά φοβάσαι παλεύεις και ορθοποδείς
Μα γιατί δεν μιλάς;
Γιατί να μην έχεις τίποτα να πεις;
Υπάρχουν τόσες αφορμές
Υπάρχουν τόσες ανεξήγητες καταστάσεις
Με τα λόγια μόνο μπορείς να τις προφτάσεις
Μην αφήνετε να τελειώσει έτσι.
Πείτε τους πως είπα τελικά κάτι!
–
γράφει η Κατερίνα Τσικουράκη
Πολύ δυνατό!!Σαν αντάρα!!Μπράβο σας!!!
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια και για το σχόλιο!
Η σιωπή κάνει μεγάλο κρότο……μπράβο!
Δυνατό πράγματι…
Όταν οι λέξεις φεύγουν απ το χαρτί … και αποκτούν την υπόσταση που τους δίνει μια πολύ δυνατή έμπνευση….
ΜΠΡΑΒΟ!