20.02.2017
Ποίηση

Απάγκιο

Άννα Ρουμελιώτη

 sea_rock_b

Σαν βρέξει

δε θα βλέπεις τα δάκρυά μου.

Σαν βρέξει

δε θα με δεις που θα σκορπάω

στάχτη το κορμί μου

στην αγκαλιά τής θάλασσας.

Σαν έρθει η καταιγίδα

μη σταθείς να σκεφτείς

ποια ήμουν και τι ήμουν για σένα.

Τρέξε μακριά απ’ τη φωτιά τού ουρανού μου

σ’ ένα απάγκιο στάσου κι εγώ

θα έρχομαι κοντά σου κάθε καλοκαίρι

σταγόνα μικρή στην παλάμη σου,

βροχή σιγανή απ’ αλλοτινή εποχή.

Μέσα στα κύματα τότε

τα χέρια σου θ’ αγγίξουν τη σιωπή μου

μέσα απ’ το βυθό τής αγάπης μου

γοργόνες θα σου φέρουν το φιλί μου.

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

 

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 29 – 30 Μαρτίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 29 – 30 Μαρτίου 2025

Real News https://youtu.be/J6Vxwpb3jugΚαθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...

Αυγουστιάτικο τραπέζι

Αυγουστιάτικο τραπέζι

Τα παιδιά έτρεξαν στον δρόμο των ονείρωνΜόλις είχε νυχτώσει και το αυγουστιάτικο ασήμιείχε λούσει τον τόπο, καθώς οι μανάδες μάζευαν το βραδινό τραπέζι.Μα εκείνων τα μάτια, νύστα δεν γνώριζαν,έφεγγαν ζωή.Καθώς τα είδαν να ορμούν στους αργυρολουσμένους δρόμους,έκαναν...

Αισθήσεων τύμβος

Αισθήσεων τύμβος

Ζήλεψα…τις κόρες των ματιών σου,όπως παιχνίδιζαν ατίθασα αντίκρυ στο χρωματιστό γυαλί,σαν σε πρώτο εαρινό ραντεβού. Θαύμασατα μήλα των δαχτύλων σου,που πληκτρολογούσαν με έντασηόσα ξέχασε η αφή σου να διαβάζει σε ομιλητικά αγγίγματα. Αφουγκράστηκατην ηχητική θαλπωρή...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Αισθήσεων τύμβος

Αισθήσεων τύμβος

Ζήλεψα…τις κόρες των ματιών σου,όπως παιχνίδιζαν ατίθασα αντίκρυ στο χρωματιστό γυαλί,σαν σε πρώτο εαρινό ραντεβού. Θαύμασατα μήλα των δαχτύλων σου,που πληκτρολογούσαν με έντασηόσα ξέχασε η αφή σου να διαβάζει σε ομιλητικά αγγίγματα. Αφουγκράστηκατην ηχητική θαλπωρή...

Νιώθω

Νιώθω

Νιώθω μια σταγόνα Να κυλά αργά στο μάγουλό μου Νιώθω τον αέρα να φυσά Νιώθω τα μαλλιά μου να χορεύουν, Νιώθω σαν να με βλέπουν από εκεί ψηλά Από έναν όμορφο κήπο με κάθε λογής λουλούδια και ομορφιά Νιώθω το έδαφος που φιλούν γόνατά μου Μα το έδαφος δε με αφήνει να...

Mαρμαρυγή

Mαρμαρυγή

Στην αμμουδιά που μ’ έφερες στάθηκα για λίγο Να θυμηθώ τον χτύπο της καρδιάς Και το φτερούγισμα εκείνο το ανεξήγητο Που ούτε ο γιατρός δεν μπορεί να περιγράψει Και την ταχύτητα των χτύπων της Έτοιμη να σπάσει η καρδιά Τραβώντας μέ απαλά και με χειρουργική ακρίβεια...

10 σχόλια

10 Σχόλια

  1. Βάσω Καρλή
    Βάσω Καρλή στο 20/02/2017 σε 9:55 πμ

    Δε μπορούσε να ξεκινήσει πιο όμορφα η εβδομάδα, παρά διαβάζοντας αυτούς τους υπέροχους στίχους. Να είσαι καλά, Άννα.

    Απάντηση
  3. Ελένη Ιωαννάτου
    Ελένη Ιωαννάτου στο 20/02/2017 σε 1:04 μμ

    Άννα μου με άγγιξε βαθιά!!! Εικόνες παραστατικές γεμάτες μελωδίες, λυρισμό και χρώματα! Μπράβο!!

    Απάντηση
  6. sofia25164
    sofia25164 στο 20/02/2017 σε 9:24 μμ

    Τρυφερό σαν το φιλί που θα φέρουν οι γοργόνες…σαν τη βροχή από αλλοτινή εποχή…Να είσαι πάντα καλά Άννα μου και να μας ταξιδεύεις!!!!!!!!Την αγάπη μου.

    Απάντηση
    • 'Αννα Ρουμελιώτη
      'Αννα Ρουμελιώτη στο 21/02/2017 σε 7:30 πμ

      Είναι όμορφο το συνταξιδεμα μας Σοφία μου..Την καλημέρα μου!!!

      Απάντηση
  7. 'Αννα Ρουμελιώτη
    'Αννα Ρουμελιώτη στο 20/02/2017 σε 9:38 μμ

    Ωραία η προτροπή σου Λένα μου.. μου αρέσει! Καλό σου βράδυ!!

    Απάντηση
  8. Χριστίνα Σουλελέ
    Χριστίνα Σουλελέ στο 21/02/2017 σε 9:03 πμ

    Υπέροχο, τρυφερό αισιόδοξο. Την καλημέρα μου Άννα!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου