Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς και Ποιητές

1. Γιατί γράφεις;

Η γραφή για εμένα είναι η έκφραση των εσωτερικών συναισθημάτων που φέρνουν οι στιγμές στη ζωή μου. Από παιδί μου άρεσε να εκφράζομαι περισσότερο στο χαρτί, παρά με λόγια. Απλώς τώρα πια επιλέγω, ποια γραφόμενα θέλω να μοιραστώ και με άλλους ανθρώπους και ποια θέλω να παραμείνουν αποκλειστικά προσωπικά μου αναγνώσματα.

2. Για ποιους λόγους θα συμβούλευες κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής και γιατί να τ’ αποφύγει;

Καταρχήν, να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές, ως άνθρωπος!

Τώρα, σχετικά με το ποιος μπορεί να εκφράζεται γραπτώς και ποιος όχι, πιστεύω πως δεν υπάρχει απάντηση. Ως Έλληνες, έχουμε όλοι μας καλλιτεχνική φλέβα και είμαστε εραστές της τέχνης. Το έχουμε αποδείξει άλλωστε από αρχαιοτάτων χρόνων. Άρα, όλοι μας αν θέλουμε και με όποιον τρόπο μπορούμε να εκφραστούμε, είμαστε ελεύθεροι να το κάνουμε. Με σεβασμό πρώτα προς τον εαυτό μας κι έπειτα προς τους αναγνώστες, η ελευθερία της σκέψης και της δημιουργίας, μας επιτρέπουν να εξωτερικεύσουμε οτιδήποτε θέλουμε να μοιραστούμε!

3. Ποιο είδος γραφής αγαπάς να υπηρετείς και για ποιο πιστεύεις πως δεν έχεις τις απαραίτητες ικανότητες, διάθεση και γνώσεις για να συνεισφέρεις;

Αν παρακολουθήσει κανείς, την ως τώρα μικρή λογοτεχνική μου πορεία, θα διαπιστώσει πως κανένα έργο μου δεν ανήκει στο ίδιο είδος με το προηγούμενο. Η στιγμή προσδιορίζει για εμένα το είδος που θα ασχοληθώ κάθε φορά.

Όσο για το ποιο είδος δεν θα μπορούσα με τίποτα να υπηρετήσω, είναι αυτό που λατρεύω να διαβάζω ως αναγνώστης. Η ιστορική λογοτεχνία με γοητεύει αφάνταστα και θεωρώ πως είναι το δυσκολότερο είδος λογοτεχνίας, το οποίο απαιτεί πάρα πολλές γνώσεις και ιδιαίτερες λογοτεχνικές ικανότητες.

Κι εδώ, θα σας εξομολογηθώ το εξής, για να δικαιολογήσω και την αγάπη μου προς τα ιστορικά μυθιστορήματα.

Ως μαθήτρια υπήρξα σχεδόν άριστη. Και λέω σχεδόν, διότι το μόνο μάθημα που δεν μου άρεσε ποτέ ήταν η ιστορία και μου έριχνε το γενικό μέσο όρο βαθμών. Πίστευα πως δεν με κάλυπτε ως γνώσεις. Μέγα λάθος μου! Οπότε, από τη στιγμή που έπαψα να είμαι μαθήτρια, άρχισα να διαβάζω ιστορικά βιβλία και ταυτόχρονα να ταξιδεύω. Ε, από τότε λάτρεψα οποιοδήποτε βιβλίο μπορεί να μου προσφέρει αληθινές ιστορικές γνώσεις, οι οποίες ζωντανεύουν σε κάθε μου ταξίδι που πραγματοποιώ μέχρι και σήμερα.

4. Σε ποιόν εκδοτικό οίκο θα ήθελες να εκδίδεται το βιβλίο σου και γιατί;

Πιστεύω πως δεν έχει σημασία το όνομα ή το μέγεθος του εκδοτικού. Αυτό που έχει σημασία είναι να μπορεί ο εκδοτικός οίκος να ασχοληθεί με σεβασμό προς το έργο που του καταθέτει ο συγγραφέας και να μπορεί να το προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό, δίνοντάς του τη μορφή που του αξίζει. Το δεύτερο και σημαντικότερο στοιχείο για εμένα είναι η σωστή και τίμια επαγγελματική σχέση μεταξύ εκδοτικού και δημιουργού κι έπειτα η ανθρώπινη συνεννόηση.

Με αυτά τα κριτήρια διάλεξα κι εγώ τις εκδόσεις Έξη και τους εμπιστεύθηκα το έργο μου και τους ευχαριστώ για την πολύ όμορφη συνεργασία μας.

5. Τι είναι για εσένα οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;

Οι αναγνώστες είναι ο λόγος ύπαρξης ενός δημιουργού. Είναι οι αυστηρότεροι και πιο αληθινοί κριτές ενός έργου κι αυτοί αποφασίζουν για το αν και πόσο θα λάμπει το άστρο κάθε έργου. Ως δημιουργοί οφείλουμε να σεβόμαστε κάθε τους άποψη, ν’ αφουγκραζόμαστε και ν’ αξιολογούμε την κρίση τους και να παλεύουμε να βελτιωνόμαστε, δίχως να επαναπαυόμαστε στις δάφνες της επιτυχίας ενός έργου μας, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τη διάρκεια της λάμψης του δικού μας άστρου στο λογοτεχνικό στερέωμα.

6. Η καλύτερη και η χειρότερη κριτική που άκουσες για το έργο σου;

Η πιο ικανοποιητική κριτική για έναν δημιουργό είναι εκείνη που λέει πως το έργο του άγγιξε την ψυχή του αναγνώστη. Και τέτοιες κριτικές πήρα αρκετές ως τώρα. Η καλύτερη όμως που άκουσα ποτέ, ήταν μία από τις αρνητικές. Ήταν εκείνη που εντόπισε λάθη σημαντικά που έκανα στο πρώτο μου βιβλίο και όλες οι υποδείξεις του αναγνώστη μου ήταν απόλυτα σωστές. Ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος δεν διάβαζε ποτέ του βιβλία, αγόρασε το βιβλίο μου γιατί απλώς και μόνο είναι φίλος μου. Το διάβασε, διότι όπως μου είπε, δεν πίστευε ποτέ πως έχω το κουράγιο να εκτεθώ δημοσίως κι αφού μου είπε πρώτα μπράβο για την τόλμη μου, έπειτα καθίσαμε παρέα και συζητήσαμε με λεπτομέρειες τα λάθη που εντόπισε στο βιβλίο. Τον άκουσα προσεκτικά και  είχε δίκιο σε όλα. Γι’ αυτή την κίνησή του τον ευχαριστώ πάρα πολύ, διότι με έκανε πιο δυνατή και με πείσμωσε να προσπαθώ να βελτιώνομαι και να είμαι πιο προσεκτική σε κάθε επόμενο έργο μου.

7. Τι εικόνα πιστεύεις πως έχουν για εσένα οι αναγνώστες; Ισχύει;

Είναι πολύ ωραία η αίσθηση, όταν ακούω να με φωνάζουν ‘Δημητρούλα’. Αμέσως αισθάνομαι την οικειότητα των αναγνωστών και είναι υπέροχο αυτό. Η εικόνα που παρουσιάζω είναι αυτή που είμαι πραγματικά. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να το δει στα μάτια μου και να το λάβει από τις πράξεις μου. Εκφράζω πάντα αυτό που αισθάνομαι προς τους αναγνώστες, δε φοβάμαι να παραδεχτώ λάθη κι αδυναμίες μου και δε διστάζω να εκφραστώ για οτιδήποτε με ενοχλεί ή έχω αντιρρήσεις. Αυτή την εικόνα οι αναγνώστες αποδέχτηκαν κι αγάπησαν και να είστε βέβαιοι ότι δεν έχω σκοπό να την αλλάξω. Καθώς επίσης, είμαι πάντα έτοιμη να πληρώσω το τίμημα της δικής μου αλήθειας και δεν σκοπεύω ν’ απαρνηθώ τις αξίες, τα ιδανικά και τα πιστεύω μου.

8. Τι σε ενοχλεί και θα ήθελες να αλλάξει στον λογοτεχνικό χώρο; Τι σου αρέσει και θα ήθελες να μείνει ως έχει;

Σε όλους τους χώρους, έτσι και στον δικό μας υπάρχει ανταγωνισμός, του οποίου την ύπαρξη δεν κατάλαβα ποτέ. Ο καθένας μπορεί να προσφέρει το κομμάτι της ψυχής του, που επιλέγει εκείνος, προς τον αναγνώστη και που σίγουρα δεν είναι ίδιο με του διπλανού του. Άρα προς τι ο ανταγωνισμός;

Αυτό που δεν θα ήθελα ν’ αλλάξει, είναι η ανθρωπιά που γνώρισα και είναι πολύ σημαντικό γνώρισμα των ανθρώπων στο χώρο μας, γιατί μόνο έτσι μπορεί να επιβιώσει κανείς σε όλες τις συνθήκες και να προχωρήσει παρακάτω.

9. Πιστεύεις πως οι περισσότεροι ομότεχνοί σου γράφουν από εσωτερική ανάγκη ή επιδιώκουν αποκλειστικά το χρήμα και την δόξα;

Και ως αναγνώστης, αλλά και τώρα ως συγγραφέας έχω διαπιστώσει πως υπάρχουν και οι δύο κατηγορίες ομότεχνων. Δεν ξέρω ποιοι είναι περισσότεροι ή λιγότεροι και γιατί. Ο καθένας το κάνει για τους δικούς του λόγους, οι οποίοι δεν με αφορούν. Για εμένα η γραφή είναι όπως έχω αναφέρει πολλές φορές, εσωτερική ανάγκη και αυτό μου είναι αρκετό. Το μόνο που θα επισημάνω όμως, είναι ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ‘χρησιμοποιεί’ τη γραφή εις βάρος των αναγνωστών, γιατί αργά η γρήγορα το πληρώνει. Μόνο σεβασμό αξίζουν οι αναγνώστες!!!

10. Ανέφερε τρείς χαρακτηρισμούς για τον εαυτό σου για τους οποίους είσαι υπερήφανος/η και άλλους τρείς για τους οποίους όχι.

Είμαι υπεραισιόδοξη, σε σημείο εκνευρισμού προς τους άλλους, επίμονη όταν πρόκειται να καταφέρω τους στόχους μου και δοτική μέχρι αηδίας, όπως λένε οι δικοί μου άνθρωποι. Για όλους όμως αυτούς τους χαρακτηρισμούς είμαι περήφανη για τον εαυτό μου.

Για εκείνα για τα οποία ντρέπομαι λιγάκι είναι ο εγωισμός μου, η νευρικότητα κάποιες ώρες της ημέρας ή σε κάποιες άκυρες στιγμές και το υπερβολικό άγχος μου για λόγους που δεν χρειάζεται.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την όμορφη συνέντευξη κι εύχομαι με τη σειρά μου κάθε επιτυχία στο έργο σας!!!

Με εκτίμηση

Δήμητρα Τράκα

“Μέσα από τα μάτια σου” –  Δήμητρα Τράκα