4.05.2016

Αύριο… η μέγιστη δύναμη για τη Ζωή, η Αγάπη

 rose_dark

Είχες φύγει

ίσως από αδυναμία

να συναντήσεις το πεπρωμένο

απροετοίμαστοι

στη ματαιότητα της επιθυμίας και οι δυο

με την επίγνωση

ενός μέλλοντος άλλου.

Αύριο,

εκεί στη στροφή του δρόμου

ευωδιάζει η θύμηση τριαντάφυλλα.

Μ’ επισημότητα μυσταγωγική

σήκωσες το βλέμμα απ’ το χώμα

αργά – αργά

χωρίς εκείνη την έκφραση αγιοσύνης

που ‘χαν άλλοτε τα μάτια σου

δίχως να περιμένεις

μα και δίχως να βιάζεσαι.

Τότε μόνο κατάλαβα

έχοντας εννοήσει τη σημασία της κίνησης

μια εκδήλωση απόγνωσης ήταν

ένα πέτρινο παράπονο

που πάλευε απελπισμένα στα χείλη

να σπάσει το φράγμα της σιωπής

υπό το κράτος της μνήμης.

Η ματιά σου,

γύρεψε ν’ αναμετρήσει το χρόνο,

το χρόνο και τα μυστικά σημάδια

πιστεύοντας πώς

απ’ την αρχή ανακάλυπτες την ύπαρξη μου

μ’ ένα λυπημένο χαμόγελο,

ή, μ’ ένα δάκρυ προσδοκίας ατέρμονης.

Έμεινες,

ν’ αγναντεύεις με δέος

μέσα στο μαύρο βελούδο της νύχτας

το ίδιο εκείνο σημείο της γης

που και πάλι μας χώριζε.

Εν’ άστρο έπεσε θεληματικά στο στερέωμα

πρόβλεψη γι’ αυτά που πρόκειται να συμβούν

παραστάσεις συνειδησιακές

της ίδιας πάντα αδημιούργητης ύλης

δοσμένης πριν από τα έργα

όταν ο Έρωτας παραμένει αίτημα.

Σε μιαν ήσυχη πόλη

μακριά σου,

όλα οικεία

όλα ανέγγιχτα

εξ’ ανάγκης μια χίμαιρα κι όμως

Αύριο…

η μέγιστη δύναμη για τη ζωή η Αγάπη.

Κρατάς το χέρι μου, ακόμη.

 

_

γράφει η Ζωή Δικταίου

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

13 σχόλια

13 Σχόλια

  1. sofias70

    “…Η μέγιστη δύναμη για τη ζωή
    η αγάπη…”
    Υπέροχα λόγια Ζωή μου!Χρόνια πολλά!Χριστός Ανέστη!Να είσαι πάντα καλά!

    Απάντηση
  2. Sofia Kioroglou

    Καλημέρα Μάχη μου!Πολύ όμορφο ποίημα πραγματικά!!!

    Απάντηση
  3. Μάχη Τζουγανάκη

    Σοφία μου πράγματι είναι ένα πολύ όμορφο ποίημα της Ζωής Δικταίου…εγώ απλά είχα την τύχη να το επιμεληθώ… Την καλημέρα μου!

    Απάντηση
  4. Sofia Kioroglou

    Καλημέρα καλή μου!Ναι τώρα έκανα scroll down και το είδα!Υπέροχη δουλειά της Ζωής. Χριστός Ανέστη και πάντα δημιουργίες!

    Απάντηση
  5. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Ένα ποίημα ΥΜΝΟΣ για τη ζωή και τον Έρωτα που παραμένει …αίτημα…και περιμένει εκπλήρωση!
    Μπράβο Ζωή!

    Απάντηση
  6. Ανώνυμος

    Υπέροχο το ποίημά σου Ζωή!!! Γεμάτο από έρωτα, αγάπη και Ζωή!!!

    Απάντηση
  7. Μάρθα Δήμου

    Ωραίο, καλογραμμένο ποίημα, συγχαρητήρια!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου