Ο Πέτρος, βαδίζει με τον σκύλο του στο πλακόστρωτο πεζοδρόμιο, φτάνουν στην είσοδο της πολυκατοικίας, ο Πέτρος κοντοστέκεται για δυό στιγμές και κάνει να γυρίσει πίσω, όμως ο σκύλος του τον σταματάει. Το χέρι του Πέτρου, υπακούοντας στον σκύλο, χτυπά το κουδούνι του ογκολόγου τρεις φορές. «Πέτρο, σε περίμενα από προχθές που είχαμε κλείσει το ραντεβού για την ενημέρωση. Ήταν άρρωστος ο σκύλος σου και δεν ήρθες;» Ο Πέτρος βουλιαγμένος στην πράσινη πολυθρόνα, μπροστά στο γραφείο του γιατρού, παραμένει σιωπηλός να κοιτάει το πάτωμα, βράζοντας από οργή για τα ψέματα που του είπαν οι γιατροί όλους αυτούς τους μήνες, για τα νεύρα του που είχαν σπάσει μπροστά στην ανείπωτη αλήθεια που ίσως κοστίζει λιγότερο από ένα υφέρπον χρόνιο ψέμα, από θυμό για τις κωδικές ονομασίες και τα μυστήρια σκευάσματα. Πήρε να παίζει με το τρίχωμα του σκύλου του. «Πέτρο, θα είμαι ειλικρινής μαζί σου. Την περασμένη εβδομάδα με το ιατρικό συμβούλιο του νοσοκομείου αποφασίσαμε να αρχίσεις αμέσως τη χημειοθεραπεία. Ο Πέτρος παραμένει σιωπηλός. Ο σκύλος αρχίζει να γρυλίζει με παράπονο και κάνει να ανεβεί πάνω στον Πέτρο. Τότε ο Πέτρος μίλησε. «Γιατρέ, ας είμαστε ειλικρινείς. Θα γίνω καλά, αν αρχίσω τη χημειοθεραπεία;» Ο γιατρός σιωπά. Ο σκύλος γρυλίζει. Ο Πέτρος τινάζεται από την πολυθρόνα. «Όχι.» απαντάει ο γιατρός. Ο Πέτρος ξαναβουλιάζει στην πολυθρόνα. «Ε, όσον καιρό μου μένει δεν θέλω να τον περάσω στο νοσοκομείο, αλλά παρέα με τον σκύλο μου, βγάζοντάς τον στη λιακάδα του πάρκου τρεις φορές τη μέρα.» Ο σκύλος γαβγίζει απειλητικά προς το μέρος του γιατρού και ο Πέτρος βροντάει την πόρτα πίσω του.
Αγαπητέ αναγνώστη, εδώ και έξι μήνες, τρεις αδερφότητες παρακαλούν για ένα θαύμα, προσευχόμενοι για τον Πέτρο. Είχε έναν θείο, Ηγούμενο σε μονή του Αγίου Όρους και αυτός είχε δώσει το όνομά του να τον μνημονεύουν κι άλλα μοναστήρια.
«Ποιον Άγιο να παρακαλέσω;» αναρωτιόταν ο Ηγούμενος εκείνη τη μέρα της επίσκεψης. «Εγώ, τον Άγιο Λουκά του Ιατρό καταλαβαίνω ότι μας αγαπάει σήμερα». Ήθελε πολύ να γίνει το θαύμα του Πέτρου. Και τελικά το θαύμα έγινε. Ήταν 11 Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Λουκά του Ιατρού.
Φτάνουν πια τα ψέματα. Δέκα χρόνια τώρα ζει ο Πέτρος συντηρώντας την υγεία του, και πηγαίνοντας καλύτερα, εκεί που τον είχαν ξεγράψει. Ο Πέτρος όμως τους δικαιολογεί ακόμα και σήμερα. Τιμούν τον Ιπποκράτειο όρκο στο ακέραιο. Όμως είπαν ένα γλυκό ψέμα. Κι ας μη μιλήσουμε για δήθεν αντιφάσεις αδιέξοδες και μάταιες μεταξύ επιστήμης και θρησκείας, αλλά για θέλημα Θεού.
_
γράφει η Αλεξάνδρα Μιχαλοπούλου
0 Σχόλια