(Φωτογραφία: Στράτος Γιαννόπουλος)
Σήμερα, στην λογοτεχνική δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» φιλοξενούμε τον λογοτέχνη Γιώργο Μπελαούρη , τον οποίο και ευχαριστώ για την τόσο ανθρώπινη συνέντευξή του!
Πρώτα όμως ας γνωρίσουμε την προσωπικότητα του δημιουργού μες από το βιογραφικό του:
Ο Γιώργος Μπελαούρης γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα και ξεκίνησε να γράφει στα 7 του.
Πρώτη φορά παρουσίασε κείμενό του σε κοινό τον Οκτώβριο του 2011, στη Μυτιλήνη, ως σύνεδρος στο 5ο Διεθνές Συνέδριο Λογοτεχνίας. Το κείμενο είχε τίτλο: «Οι παράλληλοι βίοι του Καζανόβα και του Ντε Σαντ», ενώ στο ακροατήριο υπήρχαν προσωπικότητες όπως ο τρισέγγονος του Τολστόι και η μικρανηψιά του Καβάφη, οπότε το βάπτισμα του πυρός, θα έλεγε κανείς, ήταν ισχυρό.
Έχουν ανέβει 10 θεατρικά μονόπρακτά του, 2 θεατρικά σκετς, 2 θεατρικοί μονόλογοι και 2 θεατρικά έργα του σε Αθήνα και Μυτιλήνη, με τα περισσότερα σε σκηνοθεσία του ιδίου.
Το καλοκαίρι του 2014 δημοσιεύτηκε το κείμενό του «Είναι εύθραυστη η φύση της χαράς», από τους nomάδες artcore, στα πλαίσια του τέταρτου εγχειρήματός τους με τίτλο «ΧΑΡΑ», ενώ το καλοκαίρι του 2015, από την ίδια ομάδα, το κείμενό του «η ΑΝΆσα ο ΜΕΣΆζων», στα πλαίσια της προώθησης της παράστασής του «ΑνάΜεσα». Το διήγημά του «Μαργαρίτα», ήταν ένα από τα επικρατέστερα σε διαγωνισμό λογοτεχνίας και συμπεριλήφθηκε στην πρώτη ανθολογία steampunk στην Ελλάδα με τίτλο «Οι Θεοί Του Ατμού» από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
Έχει διαβάσει σε διάφορες θεματικές βραδιές 15 κείμενά του, δύο άλλα κείμενά του έχουν βρει τον δρόμο τους σε άλλες εκδόσεις (ένας πρόλογος κι ένα δοκίμιο), ενώ τον Δεκέμβριο του 2014 ανέβασε το μπλογκ του mpelaouris.blogspot.gr στο οποίο μέχρι στιγμής έχουν αναρτηθεί 6 νουβέλες (οι 3 σε εξέλιξη και οι 2 κατεβασμένες πλέον και σε στάδιο διορθώσεων για μελλοντική έκδοση) και 52 διηγήματα του. Έχει 58 ανέκδοτα διηγήματα, 3 ανέκδοτα μυθιστορήματα και 2 θεατρικά έργα που ακόμη δεν έχουν ανέβει. Είναι ο δημιουργός της facebook page LC DLVI και ο «μπαμπάς» της Λενόρ Κορπς.
Με την σελίδα αυτή, της οποίας βασική πρωταγωνίστρια είναι η Λενόρ Κορπς, έχει κάνει μια ανοιχτή πρόσκληση σε κάθε νέο και ‘’βετεράνο’’ καλλιτέχνη, να μοιραστούν ένα παρακλάδι της μυθολογίας του και να ανοίξει πέρα από τον ίδιο ο κόσμος της ψυχοπλάνης. Μέσα σε ενάμισι χρόνο, 50 καλλιτέχνες συμμετείχαν αντλώντας έμπνευση, είτε από κείμενα του ιδίου είτε από κείμενα που του στάλθηκαν (artworks, μουσικά κομμάτια, βίντεο κλπ), ενώ τα πρώτα 6 γκεστ διηγήματα που του στάλθηκαν, εκδόθηκαν πρόσφατα από την Rising Star Promotions στην ανθολογία ‘’LC DLVI: Ψυχοπλάνης Φαινόμενα’’. Καλλιτέχνες πάσης φύσεως, είναι ευπρόσδεκτοι, αν εμπνευστούν, να επικοινωνήσουν μαζί του για να συμμετέχουν στο όλο πρότζεκτ.
https://www.facebook.com/lcdlvi/?ref=ts&fref=ts&__mref=message_bubble
https://www.facebook.com/dark.insaniac?__mref=message_bubble
Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς και Ποιητές
- Γιατί γράφεις;
Φαίνεται απλή η ερώτηση, μα είναι τόσο δύσκολη! Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής (θα παλέψω να είμαι σε όλη την συνέντευξη έτσι) και ας βγάλει ο κόσμος τα συμπεράσματά του, χεχεχε Ξεκίνησα να γράφω, έχοντας την ανάγκη να ξεφύγω από την καθημερινότητα και από το υπερπροστατευτικό περιβάλλον της οικογένειάς μου, στα 7 μου χρόνια. Μα τα πρώτα σκαριφήματα φυσικά ήταν γελοία (δεν τα υποτιμώ για το τι αντιπροσώπευαν εν σπέρματι, μα για την πρόζα και την πλοκή τους)… Έκτη δημοτικού όμως, άρχισε να χτίζεται μέσα μου μια μυθολογία και δίχως να το ελέγχω, συνεχώς εξελισσόταν και ήταν το καταφύγιό μου σε δύσκολες στιγμές. Είμαι είκοσι έξι ετών, από τα έντεκα μου βρίσκομαι εκεί μέσα… Όλα όσα έχω γράψει (πέρα από κείμενα που μου έχουν ζητηθεί ή θεματικά διηγήματα για κάποια παρουσίαση) είναι πλανήτες και δορυφόροι, γύρω από τον ήλιο εκείνης της μυθολογίας, όλα όσα έχω γράψει συνδέονται (και παλεύω να έχουν και κάποια αυτοτέλεια). Αν δεν πω όλες τις ιστορίες, που πιστεύω ότι πρέπει να ειπωθούν, από εκείνο το ηλιακό σύστημα, δεν σκοπεύω να σταματήσω.
- Για ποιους λόγους θα συμβούλευες κάποιον να γίνει συγγραφέας ή ποιητής και γιατί να τ’ αποφύγει;
Εφόσον δεν με θεωρώ συγγραφέα ή καλλιτέχνη, μα γραφιά και τεχνίτη, θα απαντήσω με μία φράση κάποιου ανθρώπου που ζει από το γράψιμο. Την σοφότερη απάντηση γι αυτό το ερώτημα την έχει δώσει ένας συγγραφέας, του οποίου την πένα και τις ιστορίες δεν θαυμάζω ιδιαίτερα, μα για κάποιο λόγο έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του. Ο R.A. Salvatore έχει πει πολλάκις σε συνεντεύξεις ‘’if you can quit, quit.’’ και όπως η άνωθεν ερώτηση, μέσα στην απλότητά της με δυσκόλεψε, έτσι κι εδώ… το λακωνίζειν εστίν φιλοσοφείν! Αν δεν το έχεις ανάγκη, άστο, μην παιδεύεσαι, τόσοι γράφουν… Αν οι ιστορίες σου σε κρατούν ξύπνιο το βράδυ, κάνουν το κεφάλι σου να πονάει, έχουν μεγαλύτερη σημασία από το να φας ή να κάνεις σεξ… είσαι σε καλό δρόμο! Join us, we are all insane here!!!
- Ποιο είδος γραφής αγαπάς να υπηρετείς και για ποιο πιστεύεις πως δεν έχεις τις απαραίτητες ικανότητες, διάθεση και γνώσεις για να συνεισφέρεις;
Χωρίς να ακουστώ –ή μάλλον ‘’να διαβαστώ’’- αλαζόνας, δεν πιστεύω ότι δεν μπορώ να γράψω κάποιο είδος. Και με ρομάντζο ‘’έχω παίξει’’ και με κωμωδία και με αστυνομικό και με ιστορικό, μα πάντα τα μπαστάρδευα με το dark fantasy, αλλιώς έχανα ενδιαφέρον και η πρόζα μου πιστεύω δεν θα κόλλαγε σε κάτι άλλο, γιατί σε αυτό το καλούπι έχω βάλει το μυαλό μου. Εκεί είναι η ψυχή, η καρδιά μου, το είναι μου ολόκληρο: παραμύθια για ενηλίκους!
- Τι είναι για εσένα οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;
Για εμένα, πάνω από όλα συνοδοιπόροι και συν-ονειρευτές. Μοιράζομαι απλά ένα ‘’όνειρο’’ και αφήνω τον καθένα να γίνει Γιουνγκ και Φρόυντ (αν το θελήσει) ή απλά να το ‘’δει’’ μαζί μου! Κριτές και συμβουλάτορες, ως ένα βαθμό, ναι! Θέλω να με καθοδηγούν, γιατί η γραφή είναι μια διαδικασία συνεχούς βελτίωσης, μα θέλω να πιστεύω ότι κι εγώ τους καθοδηγώ εξίσου, ανοίγοντας νέα μονοπάτια στη σκέψη τους. Φυσικά, με καμία απολυτότητα από καμία πλευρά! Ούτε εγώ θα νερώσω το κρασί μου μέχρι να γίνει νερό για να τους ικανοποιήσω όλους, ούτε εκείνοι θα ήθελα να παίρνουν σα δόγμα κάθε ‘’φανταστική-φιλοσοφία’’ που αναπτύσσω. Όσο για το ‘’πελάτες’’ πιστεύω ότι έχω αποδείξει ότι είναι το τελευταίο που σκέφτομαι γι αυτούς: τα περισσότερα θεατρικά μου έχουν ανέβει δίχως εισιτήριο, έχω ανεβάσει στο μπλογκ μου πάνω από πενήντα διηγήματα, τρεις ολόκληρες νουβέλες και τρεις νουβέλες που βρίσκονται σε εξέλιξη, όλα ελεύθερα προς ανάγνωση… Γνωρίζω σε τι εποχές βρισκόμαστε και αν έβλεπα τους αναγνώστες μου σα πελάτες, αυτό θα σήμαινε ότι δε τους εκτιμώ σα ψυχές, αλλά τους υπολογίζω σα πορτοφόλια! Και τους αναγνώστες μου τους εκτιμώ απίστευτα! Ξέρεις τι κόπος είναι να διαβάζεις 50 σελίδες του word, σκρολάροντας σε ένα μπλογκ; Και να στέλνεις και σχόλια;!;! Θα έπρεπε να τους κολλάω ένσημα για βαρέα και ανθυγιεινά, χαχαχα
- Η καλύτερη και η χειρότερη κριτική που άκουσες για το έργο σου;
Κακές κριτικές είχα πολλές, στα ξεκινήματά μου, προ πενταετίας, μα ήταν κυρίως από άτομα που δεν γνωρίζουν το είδος και το είχαν αποκαλέσει: παραλογοτεχνία, παιδαριώδες, ηλίθιο, χαραμίζεις την πένα σου, ακραίο άνευ λόγου, αφού μπορείς να γράψεις γιατί γράφεις αυτές τις μπούρδες, δεν θα πουλήσει, δεν τραβάει, κενό, δεν μου δημιούργησε κανένα συναίσθημα, δεν το έχεις, καλή προσπάθεια, κλπ κλπ Μπορώ να συνεχίσω για αιώνες! Όταν κάποιος όμως, δίχως κόμπλεξ ή σνομπισμό, βρει αρετές και ασχοληθεί για να σου τονίσει τα λάθη σου, αυτό σε ανταμείβει και διαγράφει όλα τα χαστούκια και τα πλήγματα των επηρμένων γλωσσών. Οι καλές κριτικές, είναι εξίσου πολλές, πάλι καλά η ζυγαριά βρίσκεται σε μια ισορροπία. Το αυθόρμητο γέλιο σε ένα αστείο μιας παράστασης, το χειροκρότημα και τα ένθερμα συγχαρητήρια μετά την αυλαία είναι ο αμεσότερος τρόπος και ο πιο συγκινητικός. Το ίδιο συμβαίνει φυσικά και με το κείμενο. Όταν έναν ήρωα, που όσο τον γράφω δεν τον καταλαβαίνω 100% και έρχεται μετά κάποιος αναγνώστης και σου λέει ‘’είναι τόσο εγώ!’’ ή ‘’ταυτίστηκα τόσο πολύ!’’, όχι μόνο απορείς μα συγκινείσαι κιόλας! Ειδικά ο Άλεκ και η Νάταλι, για κάποιο λόγο, έχουν κάνει αρκετό κόσμο να νιώσει σα να μιλάω γι αυτούς (δίχως να τους ξέρω πολλές φορές) ή η Λενόρ και ο Γεράσιμος, να την λατρέψουν ή να τον μισήσουν αντίστοιχα, για την υπερβολή τους… Εκεί δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τα συναισθήματα που νιώθω σα δημιουργός!
- Τι εικόνα πιστεύεις πως έχουν για εσένα οι αναγνώστες; Ισχύει;
Θέλω να πιστεύω ότι με βλέπουν σαν έναν από αυτούς, ο οποίος απλά γράφει. Αυτό θέλω να πιστεύω και αυτή είναι η αλήθεια. Απλά γράφω…
- Ποια λογοτεχνική ερώτηση μισείς να σου κάνουν και γιατί;
‘’Έχει αιματίλα;’’ είτε από άτομα που θέλουν να διαβάσουν κάτι τέτοιο είτε από άτομα που θα απορρίψουν τα όσα γράφω αν απαντήσω θετικά. Δεν είναι εκεί το θέμα, οι ήρωες είναι η ψυχή της κάθε ιστορίας, αν ώρες ώρες γίνομαι ακραίος είναι επειδή θαυμάζοντας το Μπαρόκ σα τεχνοτροπία, έχω κι εγώ μια τάση προς την υπερβολή. Το θέμα δεν είναι το πόσο άγριος θα είναι ένας φόνος, μα η αντίδραση του φίλου ή του συγγενή που θα βρει το πτώμα. Είτε αυτό έχει απλά μία τρύπα εισόδου από τη σφαίρα στο μέτωπο είτε… (μπορώ να γίνω πολύ δημιουργικός, χεχεχε)
- Με άριστα το 10, πού κατατάσσεις την συγγραφική σου ικανότητα και γιατί;
Με πάσα ειλικρίνεια μου βάζω έξι. Έχω βρει το ύφος και την φωνή μου, πράγμα που πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό, μα δεν τα έχω τελειοποιήσει ακόμα. Λατρεύω την αργκό όσο και την αρχαΐζουσα, κρατάω σημειώσεις από κείμενα στην καθαρεύουσα όσο και από βρισιές που ακούω στην οικοδομή, ανατριχιάζω με αποφθέγματα στα λατινικά και με γοητεύουν σαν λεκτική επικοινωνία τα greeklish. Ο στόχος μου, όσο περισσότερο δουλεύω την πένα μου, είναι να κάνω ένα αμάγαλμα όλων αυτών των εκφάνσεων, μα ο λόγος να ρέει φυσικά, ανεμπόδιστα, να μην ‘’σκαλώνει’’ και πάνω από όλα: να βγάζω νόημα στον αναγνώστη! Αν καταφέρω με το κείμενό μου να κάνω έναν ταρίφα να μονολογήσει: ‘’Αλάνι ο Καραβάτζο!’’ ή έναν ακαδημαϊκό να σκεφτεί: ‘’Ανάθεμα, από εκεί που το βιβλίο ήταν σαν πίνακας του Νόρμαν Ρόκγουελ, ξαφνικά βρίσκομαι μέσα σε Ιερώνυμο Μπος!’’ (παίζοντας φουλ στερεοτυπικά με τους χαρακτήρες όπως βλέπεις, μα ελπίζω να γίνομαι κατανοητός) τότε θα πω ότι τα κατάφερα. Φυσικά, για εμένα 10 παίρνει μόνο ο Τολστόι, 9 ο Ζολά και 8 ο Ντίκενς, οπότε είμαι σε καλό επίπεδο και είμαι μόλις είκοσι έξι ετών, χαχαχα. (πλάκα κάνω στην κατακλείδα, εννοείται)
- Ο χειρότερος εφιάλτης που φοβάσαι για την καριέρα σου και το ομορφότερο όνειρό που σου έχει πραγματοποιηθεί ή προσδοκάς να συμβεί στο μέλλον;
Αρχικά η λέξη ‘’καριέρα’’ δεν μου κάθεται και τόσο καλά… Μου φέρνει στο μυαλό μία δουλειά με ένα στόχο και μία ημερομηνία λήξης, ενώ το γράψιμο για εμένα είναι μία δουλειά που δεν τελειώνει ποτέ, όντας ανάγκη… Αν αντί για καριέρα, βάλουμε την λέξη ‘’πορεία’’, ο μέγιστος εφιάλτης είναι –φυσικά- η λογοκλοπή και η επιτυχία κάποιου ξένου, εις βάρος του κόπου μου. Είναι ένα ρίσκο όμως που όφειλα να πάρω –και συνεχίζω να παίρνω- με το μπλογκ, μα από αυτό έχουν έρθει πανέμορφα πράγματα στον διάβα μου! Μεγάλα όνειρα προσπαθώ να μην έχω, συνήθως ή δεν περιμένω τίποτε ή όταν ετοιμάζεται κάτι, πάντα σκέπτομαι το χειρότερο πιθανό σενάριο, οπότε με κάτι σχετικά καλό… εκπλήσσομαι! Με κάτι πραγματικά καλό… φαντάζεσαι πως νιώθω! Πολλές όμορφες στιγμές έχω να θυμάμαι: το πρώτο μου μονόπρακτο, την πρώτη μου μεγάλη παράσταση στη Μυτιλήνη και την πρώτη μεγάλη στην Αθήνα, κάθε γκεστ δημιουργία που ανεβαίνει στην σελίδα μου, τα πρώτα σχόλια για κείμενα του μπλογκ… Προσπαθώ να μην βάζω στόχους, γιατί θα απογοητευτώ αν δεν τους πιάσω, μα δεν με περιορίζω κιόλας, διότι πιστεύω ‘’το όνειρο δεν έχει ταβάνι’’. Ότι καλό είναι να έρθει, ας έρθει!
- …και η ώρα σου να ανταποδώσεις την…. ιερή εξέταση που πέρασες από αυτή την ανακριτική συνέντευξη! Κάνε μια δική σου, λογοτεχνική ερώτηση-ταμπού για κάτι που θα ήθελες να μάθεις για τον δημιουργό αυτού του ερωτηματολογίου!
Αρχικά, πολλά συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία και την κίνησή σου! Είναι πολύ σημαντικό, ζωογόνο και βοηθητικό, που προσκαλείς δημιουργούς που δεν γνωρίζεις, να σου συστηθούν έτσι ώστε μέσω της σελίδας σου να τους μάθουν κι άλλοι δημιουργοί ή αναγνώστες!
Πραγματικά, εύγε! Η ερώτησή μου είναι η εξής: έχεις ποτέ βρεθεί σε θέση, να μην θες να δημοσιοποιήσεις μία συνέντευξη τέτοιου τύπου, λόγω του περιεχομένου των απαντήσεων ή λόγω αντικρουόμενων πιστεύω με τον συνεντευξιαζόμενο;
Ελπίζω να μην σε φέρνω σε δύσκολη θέση… Σ ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες να μιλήσω λίγο για τη δουλειά μου και για τον χρόνο σου!! Συνέχισε έτσι δυναμικά αυτή την υπέροχη δουλειά που κάνεις, να είσαι πάντα υγιής και δημιουργικός και σε όσους διάβασαν όλο μου το παραλήρημα: να έχετε όλοι γαλήνη, υγεία και ευτυχία στη ζωή σας, μα να είστε άγριοι και ανεξέλεγκτοι στα όνειρά σας!
Θεόφιλος Γιαννόπουλος: Ευχαριστώ πάρα πολύ για την ερώτησή σου Συγγραφέα μου! Ομολογώ πως όχι, δεν έχω βρεθεί στη δύσκολη θέση να μήν δημοσιεύσω κάποια συνέντευξη, μιας και όλοι οι συμμετέχοντες είναι πάντα εντός των πολιτισμένων ορίων.
Αν είσαι συγγραφέας, ποιητής, αναγνώστης ή κριτικός βιβλίων, τότε σε καλούμε σε μια προσωπική λογοτεχνική συνέντευξη-ταμπού στην στήλη ”Θάλασσα ιδεών”!
Για να σας αποσταλεί το ερωτηματολόγιο επικοινωνείτε μαζί μου στο προφίλ www.facebook.com/giannopoulos.theofilos ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο [email protected] με τίτλο θέματος: «Μιλάμε για τη λογοτεχνία» συμπληρώνοντας την λέξη «Συγγραφέας», «Ποιητής» , «Αναγνώστης» ή «Κριτικός βιβλίων», ανάλογα με την ιδιότητά σας.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την συμμετοχή.
Ελάτε να βάλουμε όλοι μας από ένα λιθαράκι ώστε ο λογοτεχνικός κόσμος να γίνει ακόμη ομορφότερος!
Με όλη μου τη θετική ενέργεια
Θεόφιλος Γιαννόπουλος
0 Σχόλια