“…δεν αφήνω χρονικά διαστήματα δίχως πνευματική εργασία, είτε στη μουσική είτε στην πεζογραφία” – Μαριέλλη Σφακιανάκη Μανωλίδου

(Φωτογραφία: © Στράτος Γιαννόπουλος)

Φιλοξενούμενη στη δράση «Ελάτε να μιλήσουμε για τη λογοτεχνία» είναι η συγγραφέας Μαριέλλη Σφακιανάκη Μανωλίδου, την οποία και ευχαριστώ πολύ για την εξομολογητική της συνέντευξη!

Μαριέλλη Σφακιανάκη Μανωλίδου:

Κόρη του Ηρακλειώτη μουσουργού Κωνσταντίνου Σφακιανάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Πήρε δίπλωμα τραγουδιού και συνέχισε ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση με τον Γ. Α. Παπαϊωάννου. [ Πτυχία Αρμονίας Aντίστιξης και Φούγκας ] Πρωτοπαρουσιάζεται το 1980 με έναν κύκλο τραγουδιών από τον «Τάφο » σε ποίηση Κ. Παλαμά και συνεχίζει με έργα για χορωδία, για φωνές και ορχήστρα.

Το 1988 ανεβαίνει στο Ηράκλειο της Κρήτης η παιδική της όπερα «Η φλογική μαγέρα » ενώ την άνοιξη του 1989 ανεβαίνει στην Εθνική Λυρική Σκηνή. 

.Το 2008 βραβεύεται στην Βιέννη η όπερα της «Κρητικό παραμύθι »από την Vienna Masterworks. Παίζονται έργα της στο Βελιγράδι, στο Μπάρι, στη Ρώμη και στις Βρυξέλλες στην αίθουσα του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.

Το 2017 παρουσιάζεται στον χώρο της αρχαίας Κνωσού η όπερα της « Μίνως »

 Παράλληλα με την μουσική η Μ. Σ. ασχολείται και με την λογοτεχνία. Έχει γράψει το «Μη πατάτε τις ουρές»  «Κι άλλες ουρές…»  «Τις Κυριακές φορούσαμε τα καλά μας» «Οι κακούργες»  «Ιστορίες από χώμα και ασημόσκονη»  « Σκιές στο δάσος»  « Εν χορω…» Δύο εξ αυτών  μεταφράζονται και εκδίδονται στην Αγγλία και στην Γερμανία, ενώ το πρώτο της μυθιστόρημα «Απόηχος»  έχει βραβευτεί το 1982 από την Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών.

Επίσης έχει γράψει τέσσερα θεατρικά έργα. « Ζητείται θεία»  « Το τούβλο »

«Παιχνίδι με κλειστά χαρτιά» το οποίο κερδίζει μία διάκριση στον Καλοκαιρίνειο θεατρικό διαγωνισμό του 1986, ενώ το θεατρικό της «Ο μικρός αδελφός» παίρνει το πρώτο βραβείο το 2012 στον ραδιοφωνικό θεατρικό διαγωνισμό του Ρ.Ι.Κ της Κύπρου.

Ερωτηματολόγιο για Συγγραφείς

Ποιον συγγραφέα ή ποιητή θα ήθελες να συναντήσεις; Ανέφερε ένα απόσπασμα 1-4 σειρών από βιβλίο ή λεγόμενα του αγαπημένου σου ομότεχνου λογοτέχνη;

Τον συγγραφέα και ποιητή Νίκο Δήμου του έργου << Το βιβλίο των γάτων >> από Εκδόσεις Πατάκη:

…Άραγε θα είναι εκεί;

Αυτοί που μου λείπουν κάθε μέρα, θα είναι εκεί;

Αν ο Θεός είναι Πανάγαθος,

θα φτιάχνει για τον καθένα τον δικό του Παράδεισο;

Άραγε θα είναι όλοι εκεί;

Το είδος γραφής που υπηρετείς σε εκφράζει απόλυτα; Θα μπορούσες να πειραματιστείς γράφοντας κάτι διαφορετικό, κι αν ναι τι θα ήθελες να δοκιμάσεις;

Η γραφή μου είναι μια απλή απεικόνιση του τρόπου που μιλάω.

Τα θέματα των βιβλίων μου είναι τελείως διαφορετικά το ένα από το άλλο, τόσο που

σχεδόν απευθύνονται κάθε φορά σε τελείως διαφορετικό αναγνωστικό κοινό.

Ποια θεωρείς την πιο ξεχωριστή στιγμή στη λογοτεχνική σου διαδρομή ως τώρα;

Ήταν μια σημαντική λογοτεχνική στιγμή για μένα όταν το 1982 η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών βράβευσε το πρώτο μου βιβλίο << Απόηχος >>

Για ποια λογοτεχνική εμπειρία αγωνίζεσαι την οποία και προσδοκάς να ζήσεις στο μέλλον;

Όχι ποτέ δεν στοχεύω σε καμία λογοτεχνική εμπειρία. Κάθε φορά που ολοκληρώνω ένα μου γραπτό πιστεύω πως δεν θα γράψω άλλο, μέχρι που απρόσκλητο καταλαμβάνει την σκέψη κι όλη μου την ενέργεια το επόμενο.

Σε ποια ηλικία εκφράστηκες για πρώτη φορά, γράφοντας το πρώτο σου πεζό ή ποιητικό κείμενο;

Έγραψα τα πρώτα μου ποιήματα σε ηλικία 10 ετών, μαθήτρια της Τετάρτης

Δημοτικού κι έζησα την μεγάλη χαρά να απαγγείλω στην Εθνική Εορτή του σχολείου το πατριωτικό μου ποίημα <<Η Κϋπρος μας>> Ακόμη διατηρώ με ευλάβεια εκείνο το παλιό τετράδιο ¨¨Ερμής ¨¨με τα γεμάτα ανορθογραφίες παιδικά πρώτα ποιήματα.

Υπήρξε ποτέ στιγμή που θέλησες να παρατήσεις την ενασχόλησή σου με την συγγραφή; Αν ναι, γιατί;

Και σε όλη μου την εφηβεία έγραφα, όχι ποιήματα πια, αλλά θεατρικά και

σενάρια, φιλοδοξώντας να παιχτούν. Ώσπου με παρέσυρε για αρκετά χρόνια η μουσική γραφή, πολύ πιο δύσκολη από την πεζογραφία, μέχρι που με κυρίευσε ξαφνικά καλπάζοντας η φαντασία του πρώτου μου μυθιστορήματος Απόηχος κι έκτοτε πορεύομαι και στις δύο αυτές τέχνες, συνδυάζοντας τες μάλιστα κάποιες φορές μαζί μέσα σε όπερες, όταν η ίδια γράφω το λιμπρέτο και την μουσική.

Γιατί γράφεις;

Γράφω = υπάρχω. Δεν αφήνω χρονικά διαστήματα δίχως πνευματική εργασία, είτε στη μουσική είτε στην πεζογραφία. Χρόνια έχω να κάνω διακοπές. Η χαρά της πνευματικής δημιουργίας με ξεκουράζει και με πληρεί απόλυτα.

Τι είναι για εσένα οι αναγνώστες; Πελάτες, κριτές ή συμβουλάτορες;

Οι αναγνώστες είναι για μένα αθέατοι ακροατές να τους αφηγηθώ σκέψεις και κομμάτια της ζωής μου που ίσως τους ευθυμήσουν, ή τους συγκινήσουν, αλλά με προσοχή πάντοτε να μη τους κουράσω.

…και η ώρα σου να ανταποδώσεις την…. ιερή εξέταση που πέρασες από αυτή την ανακριτική συνέντευξη! Κάνε μια δική σου, λογοτεχνική ερώτηση-ταμπού για κάτι που θα ήθελες να μάθεις για τον δημιουργό αυτού του ερωτηματολογίου!

Τι θα θέλατε περισσότερο εσείς να μάθετε για τον κάθε συγγραφέα που έχετε απέναντί σας; 

Θεόφιλος Γιαννόπουλος: Θέλω αρχικά να σας ευχαριστήσω αγαπητή μας συγγραφέα Μαριέλλη Σφακιανάκη Μανωλίδου για την απολαυστική συνέντευξή σας και να σας ευχηθώ να είναι πάντοτε καλοτάξιδα τα έργα σας στις ψυχές των αναγνωστών!

Σχετικά με το ερώτημά σας, διαβάζοντας ένα βιβλίο νιώθω πάντα την ανάγκη να συναντήσω τον συγγραφέα ώστε να τον ρωτήσω για τυχόν απορίες μου, να του εκδηλώσω τις ευχαριστίες μου για το λογοτεχνικό ταξίδι που μου προσέφερε αλλά και να διαμορφώσω μια εικόνα για την προσωπικότητά του. Γιατί η αλήθεια των συγγραφέων θεωρώ πως κρύβεται τόσο στις γραφές της ψυχής τους όσο και στα μάτια τους…