10 Σχόλια

1. 

   Πλοκαμάκη Χρυσούλα στο 15/06/2016 σε 8:24 πμ

   Πολύ συγκινητικό το ποίημα σου!
   ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!

   Απάντηση
2. 

   Γιάννης Ξύδης στο 15/06/2016 σε 10:38 πμ

   Η απλότητα της ποίησης, υπέροχο…

   Απάντηση
3. 

   Χριστίνα Σουλελέ στο 15/06/2016 σε 10:56 πμ

   Πολύ πολύ όμορφο!!! Έχει την ομορφιά μιας γλυκιάς μελαγχολίας. Ένα από τα ωραιότερά σου Άννα!

   Απάντηση
4. 

   Αθηνά Μαραβέγια στο 15/06/2016 σε 12:00 μμ

   Πόσο όμορφα και μοναδικά τρυφερό!!!!!!!!!!

   Απάντηση
5. 

   metalkonblog στο 15/06/2016 σε 3:11 μμ

   Δυο δάκρυα, απόσταγμα ψυχής! Δυο δάκρυα με ασυγκράτητη δύναμη! Δυο σταγόνες που καίνε! Ποτέ πριν δεν είχα δει στα δάκρυα όλα αυτά που περιγράφεις στο ποίημα σου Άννα. Όμως, είναι η αλήθεια που να με πάρει… Είναι απλά, η αλήθεια! Ένα είναι βέβαιο. Τα επόμενα δάκρυα μου, δεν θα τα αφήσω να πέσουν στο χώμα… Όχι δα… Θα τα φυλάξω σε ένα μπουκαλάκι! Σαν κάτι μοναδικά δικό μου!

   Απάντηση
6. 

   Σοφία Ντούπη στο 15/06/2016 σε 5:23 μμ

   Έχει ανάγκη ο πόνος να γίνει δάκρυα. .. Έτσι αναπνέεις ξανά!!! Πολύ όμορφο το ποίημά σου Άννα μου τα συγχαρητήρια μου!!!!

   Απάντηση
7. 

   Αννα Ρουμελιωτη στο 15/06/2016 σε 9:49 μμ

   Το περασμα ολων σας απο τα γραπτα μου γενναιοδωρο και ιδιαιτερα τιμητικο.Ευγνωμων!! Καλο βραδυ!

   Απάντηση
8. 

   Έλενα Σαλιγκάρα στο 15/06/2016 σε 11:23 μμ

   Μια γλυκιά μελαγχολία!
   Καλό σου βράδυ Άννα!

   Απάντηση
9. 

   Μάχη Τζουγανάκη στο 16/06/2016 σε 2:04 πμ

   κρατώ στο χέρι μου πάλι τη φωτιά…

   ποίηση σταθερά όμορφη..

   Απάντηση
10. 

    Άννα Ρουμελιώτη στο 16/06/2016 σε 9:35 πμ

    Την καλημέρα μου ωραίες μου Έλενα και Μάχη…. με ένα μεγάλο ευχαριστώ 🙂

    Απάντηση