Δυο δάκρυα

Οι 10 χωρισμοί

ΟΙ 10 ΧΩΡΙΣΜΟΙ (εφηβικό σατιρικό) Πρώτη φορά χωρίσανε, όταν ήμουνα 9, Αυτός έπαιζε χαρτιά, Αυτή όλο να φωνάζει, έφυγε για κανά μήνα, αλλά γύρισε κλαμένος και τα βρήκαν φυσικά. Μα η 2η φορά ήρθε μετά από λίγους μήνες, έλειψε όλο το βράδυ, κι όταν ήρθε το πρωί, τον...

Η Ήττα

Και τελικά πες μου. Γιατί να πετάξω; Ποιος ο λόγος τα σύννεφα να φτάσω; Έκανα το πρώτο βήμα και τόλμησα, έκανα το πρώτο άλμα με τόσες προσδοκίες. Τόσα σενάρια πιθανά, τόσες ελπίδες επιθυμητές. Αλλά, ξέχασα ότι η ζωή δεν είναι ποτάμι που κυλάει όπως επιθυμώ. Έκανα την...

O κόσμος μας

Πόσο μικρή στα αλήθεια, μοιάζει η ζωή; Πόσο ασύστολα, παλεύει με τον χρόνο; σαν συμπυκνώνεται, σε μια μόνο στιγμή σε ένα παιχνίδι, που σε βρίσκει πάντα μόνο. Πόσο μικρός μοιάζει ο κόσμος μας, αλήθεια; σε ένα σύμπαν που ατέλειωτο φαντάζει όταν το συναίσθημα,...

Άνταμ Τολέντο: Καρδιά μου θυμήσου να γυρίσεις σπίτι νωρίς

Μπορείς να με λες Αδάμ ή ό, τι σου αρέσει Λέω στον φίλο μου Ρούμπιν στο όνειρό μου Ξέρεις τι εννοώ Ρούμπιν Δώσε μου την εντολή σου Δώσε μου τις παραγγελίες σου Είμαστε και τα δύο παιχνιδιάρικα παιδιά που συμπεριφέρονται σαν ενήλικες που θέλουν να γίνουν διάσημοι...

Αμείωτη ταλάντωση

Και σιγανά είπε: «Είμαι λυπημένη Έχω κατάθλιψη Χρειάζομαι βοήθεια την χρειάζομαι τώρα Γιατί είμαι εδώ πνιγμένη Σε μία θάλασσα από ατυχή συμβάντα και λάθος υποθέσεις Τη θεραπεύεις; Αυτή την έλλειψη γνώσεων που κυλά στα δικά μου τα γονίδια Τη μαγεύεις; Την μάζωξη...

Αμείωτη ταλάντωση

Εν συντομία

Σκηνοθετούσε τη ζωή αρνιόταν την ανατομία του χρόνου ερωτοτροπούσε με τα προσωποποιημένα όνειρα βάδιζε πάνω σε θραύσματα νεκρών τρεφόταν με άγριο ρεαλισμό αγαπούσε τις πληγές των εβένινων πλασμάτων μετρούσε τις γραμμές του πεπρωμένου πάντα κατέληγαν σε θηλιές άγγιζε...

Γόρδιος δεσμός

Δεκαπέντε πουλιά σε χρώμα χακί τα φτερά μας ξύρισαν σήμερα. Αναπνεύσαμε κάπως βαριά Αργά το απόγευμα Ιούνη του ‘20 σαν πέρασαν τα θεριά στον αέρα τρώγοντας τις σκεπές απ' τις παλιές οικοδομές. Τις σκέψεις κάρφωσαν σαν πόνο στο στομάχι κι ας είπαν άσκηση πως ήταν....

10 Σχόλια

Πλοκαμάκη Χρυσούλα στο 15/06/2016 σε 8:24 πμ

Πολύ συγκινητικό το ποίημα σου!
ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!

Απάντηση

Γιάννης Ξύδης στο 15/06/2016 σε 10:38 πμ

Η απλότητα της ποίησης, υπέροχο…

Απάντηση

Χριστίνα Σουλελέ στο 15/06/2016 σε 10:56 πμ

Πολύ πολύ όμορφο!!! Έχει την ομορφιά μιας γλυκιάς μελαγχολίας. Ένα από τα ωραιότερά σου Άννα!

Απάντηση

Αθηνά Μαραβέγια στο 15/06/2016 σε 12:00 μμ

Πόσο όμορφα και μοναδικά τρυφερό!!!!!!!!!!

Απάντηση

metalkonblog στο 15/06/2016 σε 3:11 μμ

Δυο δάκρυα, απόσταγμα ψυχής! Δυο δάκρυα με ασυγκράτητη δύναμη! Δυο σταγόνες που καίνε! Ποτέ πριν δεν είχα δει στα δάκρυα όλα αυτά που περιγράφεις στο ποίημα σου Άννα. Όμως, είναι η αλήθεια που να με πάρει… Είναι απλά, η αλήθεια! Ένα είναι βέβαιο. Τα επόμενα δάκρυα μου, δεν θα τα αφήσω να πέσουν στο χώμα… Όχι δα… Θα τα φυλάξω σε ένα μπουκαλάκι! Σαν κάτι μοναδικά δικό μου!

Απάντηση