Είπες, να ξεκουράσω την ψυχή απ’ την άρνηση

Δημοσίευση: 2.10.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

 

 

Είπες, να ξεκουράσω την ψυχή

απ' την άρνηση

έχει μείνει πολύς δρόμος ακόμη,
στάλα στάλα η βροχή, λέξεις προσευχής

ρωτάς ο έρωτας,

πάντα παρών μονίμως απών,

αλμυρό νερό που μεγεθύνει τη δίψα.

Φτερό λευκό η σκέψη σου

σε καταγάλανο ουρανό
κι όμως, είσαι εσύ

που εξαργύρωσες το φεγγάρι
για μια γιρλάντα μαύρο βελούδο.
Η μνήμη του ανέμου,

οι φωνές της νύκτας
δε με αφήνουν, μα που ξέχασα

το χαμόγελο μου,
κοσκινίζοντας την άμμο

με παίρνει ο ύπνος
ξέρω... κάθε καρδιοχτύπι στο σκοτάδι
σημαίνει μια έξοδο απ' τη σιωπή
και μια τυχαία συνάντηση.

Έγινες, στις χαρακιές της παλάμης
βαθύ σημάδι της μοίρας
είσαι στην απουσία της γιορτής
κρυφή προσμονή
ένα περιστέρι καθισμένο στο χέρι μου
στο σιντεφένιο συρτάρι παράπονο
στο ανεκπλήρωτο ταξίδι άστρο και φως.
Μεσάνυχτα, απόφαση στιγμής
αφήνεις

το μεθυσμένο κύκλο των ανθρώπων

την καπνισμένη αταξία της πόλης,
προχωράς, θλιβερά προβλέψιμος,
βήματα βαριά πλάι στη φθορά
και στο υπομονετικό γκρίζο των τοίχων
της θνητής τύχης ανοίγεις

το σκαλιστό κουτί
περιμένεις φλόγες κόκκινες, κανέλλα,
μια μυρωδιά λεμονανθού
περιμένεις σ' ένα παλιό θαμπό καθρεφτάκι
την καλοσύνη του καιρού στο βλέμμα
φαντάζεσαι τη μέρα

που θα ήθελες να ζήσεις
δεν έχεις άλλη χαρά να στείλεις

στον παράδεισο
κι' αυτή δε θέλεις από πείσμα να χαθεί.
Αύριο... θα ξεκλειδώσεις

με χρυσό κλειδί
να φύγουν οι εφιάλτες απ' την πόρτα.

 

_

γράφει η Ζωή Δικταίου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    […Αύριο… θα ξεκλειδώσεις

    με χρυσό κλειδί
    να φύγουν οι εφιάλτες απ’ την πόρτα…]

    Κι εσείς ξεκλειδώνετε την ψυχή μας και μας γεμίζετε με όμορφες εικόνες και συναισθήματα Ζωή!!!

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου

      Ευχαριστώ Άννα, είναι πολύτιμο να αισθάνομαι μέσα από την ταπεινή κατάθεση της ψυχής μου, τον δίαυλο της επικοινωνίας μας ανοικτό.

      Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου

      Πόση ομορφιά έχεις στην ψυχή σου Μάχη, που επιτρέπεις και στη δική μου σκέψη να αισθάνεται τη γενναιοδωρία της καρδιάς σου. Όλα τα αγαθά δώρα να σου οφείλει η ζωή και την Αγάπη, τη μέγιστη δύναμη και αρχή των πάντων.

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου