Ευτυχώς που βρέθηκε και τούτη η θάλασσα
για να ξεκινά το πλοίο της σκέψης και να καταλήγει κάπου…
Να βάζει μια άγκυρα πού και πού
στο πιο όμορφο λιμάνι
κι άλλες να παλεύει στα κύματα
μην ξέροντας τι θα επιβιώσει
Ευτυχώς που βρέθηκε και τούτη η θάλασσα
και απλώσαν τα γλαρόπουλα πάνω στην καρδιά
λευκά να την ντύσουν σαν ασβέστωμα δεκαπενταύγουστου
σα λευκό φόρεμα σε αγαλμάτινη μορφή
και σα γιασεμί μυρωδάτο καλοκαιρινό
Να μπορεί να λαχταρά, να αγαπά,να ελπίζει
Ευτυχώς που βρέθηκα κι εγώ σε τούτη τη θάλασσα
για να γίνομαι πότε ο καπετάνιος πότε ο ναύτης
και πότε το δελφίνι που οδηγά χαρωπό κι ευτυχισμένο
Να καμώνω πως μπορώ να το φτάσω κάπου ετούτο το καράβι
να δίνω μάχες με το φεγγάρι και τον ήλιο με τον αέρα και τη βροχή
να λέω πως το κέρδισα το στοίχημα ετούτο που στάζει αίμα και ανάσα…
γράφει η Μάχη Τζουγανάκη
Οι φίλοι μου δεν αντέχουν την πολυλογία μου. Και τις εκθέσεις που τους γράφω όποτε στέλνω mail. Παρόλα αυτά χαίρονται να διαβάζουν ό,τι γράφω ευτυχώς ή απλά το λένε για να με ξεφορτωθούν! Αγαπάω τη συγγραφή. Τη στιγμή εκείνη που πριν καλά καλά ξεφυτρώσει η ιστορία έχεις ήδη αρχίσει να πληκτρολογείς απόλυτα συγκεντρωμένος. Το γράψιμο μαζί με τη φωτογραφία είναι για μένα ένας ξεχωριστός συνδυασμός. Έτσι γεννήθηκε και το www.photofairytale.wordpress.com για να μου κάνει παρέα.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
“Ευτυχώς που βρέθηκα κι εγώ σε τούτη τη θάλασσα
για να γίνομαι πότε ο καπετάνιος πότε ο ναύτης”
Γιατί μονάχα έτσι μπορείς να καυχιέσαι ότι έχεις το απόλυτο κουμάντο – αφεντικό και παραγιός συνάμα…
Ευτυχώς!!!!!!!!!!!!!!
Για “να λέω πως το κέρδισα το στοίχημα ετούτο που στάζει αίμα και ανάσα…”