Δεν είναι πια κατάσταση αυτή με σένα και να το ξέρεις. Τα νεύρα μου τσατάλια.

Σου μιλώ γλυκά, τσιρίζεις.

Σε παίρνω με το καλό, τσιρίζεις.

Θυμώνω, αγριεύω, τσιρίζεις.

Δε μιλώ, τσιρίζεις και τότε τσιρίζω κι εγώ.

Κάνουμε ένα αποκρουστικό ντουέτο, που η γειτονιά θα έχει να το λέει.

Μα, για πες μου σε παρακαλώ πολύ, πώς εσύ, μια γυναίκα φιλάρεσκη, που τη νοιάζει και την πάρα νοιάζει μάλιστα η γνώμη του κοινού, πώς και δε χαμπαριάζει για τα σχόλια που θα κάνει ο κόσμος με τις τσιρίδες σου; Σού είπε ποτέ κανένας ότι υπάρχει έστω και ίχνος, υπόνοιας γοητείας, σ’ αυτό που κάνεις;

Είσαι ένας άνθρωπος ερωτικός. Μια γυναίκα όμορφη και το ξέρεις. Ε, λοιπόν θα σού πω την πάσαν αλήθεια. Όταν τη φωνή σου τη συγκρίνω με τη χαλασμένη κόρνα της παλιάς μου σακαράκας, βρίσκω εκείνη να είναι θεσπέσια μπροστά στην τσιρίδα τη δική σου. Με άριστα το 10, σε βαθμό ηχορύπανσης, παίρνεις σίγουρα έντεκα, αλήθεια, μα τω Χριστώ σού λέω. Χειρότερο ήχο δεν έχουν ακούσει τα αυτιά μου. Και δεν είναι μόνον αυτό, είναι και τα συναισθήματα που νιώθεις εκείνη τη στιγμή. Μοιάζεις με διάβολο που τρίζει τα δόντια του, σαν τον κολασμένο που καίγεται στα καζάνια με την πίσσα της κόλασης, σαν τον μανιασμένο άνεμο που ξυρίζει τη γη, σαν να της κάνει χαλάουα.

Επειδή, ίσως, σού φαίνομαι υπερβολικός, έκανα μια μικρή, μεγάλη, όπως το πάρει καθένας, παρανομία, να την πω; Τη λέω. Δεν είχα, βλέπεις, άλλο τρόπο να αντιληφθείς ότι και λίγα είναι αυτά που σού καταμαρτυρώ. Έκανα λοιπόν recording.

Άκου λοιπόν τη φωνή σου και πες μου με το χέρι στην καρδιά, αν ο ήχος αυτός που βγαίνει, από τα κατ’ άλλα όμορφα χείλη σου που είναι πλασμένα μόνο για φιλιά, έχει κάτι το στοιχειωδώς ανθρώπινο.

Σ’ αγαπάω και δεν έχεις λόγο κανέναν να αμφιβάλλεις για του λόγου μου το αληθές. Θα ήθελα όμως, όπως πιστεύεις την αλήθεια του «σ’ αγαπώ» μου, να πιστέψεις και την αλήθεια του κατηγορώ μου.

Άκουσε λοιπόν:

Όχι μωρό μου, δε είναι παράσιτα αυτά που ακούς, ούτε πρόβλημα έχει το μαγνητόφωνο, η φωνούλα σου είναι τούτη, που την απαθανάτισα ηχητικά.

Κατηγορείς εμένα ότι δεν υποφέρομαι που ροχαλίζω. Μπορεί να έχεις δίκιο και το αναγνωρίζω. Μα αγάπη μου, εγώ ροχαλίζω άθελά μου, όχι εν γνώσει μου, όπως εσύ. Ίσως να υπάρχει και καμία οργανική μου πάθηση και θα πρέπει να ρωτήσω κανέναν ειδικό αν αντιμετωπίζεται.

Όμως εσύ, ξανά λέω, έχεις πλήρη επίγνωση της ηχορύπανσης που σκορπάς που αν μετρηθεί σε ντεσιμπέλ, φοβάμαι μη και το μηχάνημα μέτρησης, τα παίξει;

Και άλλοι φωνάζουν. Και άλλοι στριγκλίζουν, αλλά πώς να στο πω ρε παιδί μου, με έναν ανθρώπινο τρόπο. Η τσιρίδα η δική σου, πέρα από το γεγονός ότι δεν έχει μέτρο σύγκρισης με κάτι παρόμοιο, είναι άξια εξερεύνησης. Άραγε, υπάρχουν ειδικοί επιστήμονες; Πώς π.χ. υπάρχουν αυτοί που αναλύουν τον ήχο που βγάζουν τα κήτη. Καλό μού μοιάζει να απευθυνθούμε σ’ αυτούς, ίσως μας δώσουν μια κάποια εξήγηση του τι είναι αυτό που την κάνει την φωνή σου τόσο εφιαλτικά αποκρουστική. Δεν μπορεί. Αυτοί, όλο και κάτι θα ξέρουν να μας πουν. Μελετητές του ήχου είναι, αν δεν ξέρουν αυτοί, τότε ποιος;

Βρε, δεν ειρωνεύομαι καθόλου. Δε σου κρύβω ότι έστειλα ήδη ηχογραφημένο δείγμα στη ΝΑΣΑ.

Ρωτάς γιατί στη ΝΑΣΑ;

Να σου πω.

Κάπου άκουσα, ότι αυτοί εκεί κάτω, «έπιασαν» κάτι ήχους που μοιάζουν να προέρχονται από ένα είδος εξωγήινης ζωής και ένας φίλος αστροφυσικός, που ξέρει πόσο ενδιαφέρομαι να μαθαίνω ό,τι έχει σχέση με εξωγήινους και διάστημα, με έβαλε να ακούσω τους ήχους αυτούς. Ε, λοιπόν, δε θα το πιστέψεις, αλλά μοιάζουν τόσο πολύ με τις τσιρίδες σου, που θα σου την πω την αμαρτία μου. Μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα μην και είσαι τελικά μία από δαύτους, που κατά πώς λέγεται, κυκλοφορούν ανάμεσά μας με ανθρώπινο περίβλημα. Πιθανόν και οι ίδιοι να μην ξέρουν την ιδιαιτερότητά τους.

Αν είναι έτσι, ω μα τότε αλλάζει. Τότε, τιμή και καμάρι που έχω αυτήν την σπάνια εύνοια της τύχης να συζώ με ένα τέτοιο ον.

Γελάς; Γιατί γελάς, μου λες; Με βλέπεις να αστειεύομαι ο έρμος; Από τις σπάνιες φορές που μιλώ τόσο σοβαρά. Το ξανά λέω, τιμή μου και καμάρι μου αυτό που μου συμβαίνει . Ξέρουμε δα πολλούς να έχουν την τύχη τη δική μου;

Ξέρεις ε; Ο Νίκος που έχει το ίδιο ψώνιο με μένα για ό,τι έχει σχέση με εξωγήινους και τέτοια, θα μουρλαθεί αν του πω τις υποψίες μου. Σίγουρα αν αρχίσει να σε φλερτάρει, να ξέρεις θα είναι εξ αυτού του γεγονότος.

Τι; Το κάνει ήδη;

Βρε τον μπαγάσα. Πότε πρόλαβε και έμαθε για την ιδιαιτερότητά σου;

Ας είναι. Δεν μπορώ να είμαι τόσο ατομιστής να σε θέλω μόνο για μένα. Και για να σου αποδείξω το πόσο σέβομαι το Σύμπαν, δέχομαι ακόμη και να του παραχωρήσω τη θέση μου. Ποια θέση μου; Μα στην καρδιά και το κρεβάτι σου. Δεν είμαι μοναχοφαγάς.

Τόσα χρόνια μού χάρισες το Σύμπαν. Μου χάρισες εξωγηινάκια υπέροχα. Να μην έχει και άλλος την ίδια χαρά σαν ελόγου μου;

Δεν ακούω λέξη.

Φεύγω. Και μόλις κλείσω την πόρτα πίσω μου, πάρτον τηλέφωνο να σου έρθει. Θα υποφέρω τον πρώτο καιρό, ίσως και για πολύ περισσότερο. Μα εγώ είμαι αλτρουιστής και δεν τα θέλω όλα δικά μου.

Ευχαριστώ για ό,τι μου χάρισες μέχρι τώρα. Καιρός να απολαύσει και άλλος την εξωγήινη τσιρίδα σου.

Γεια σου αγάπη μου…

_

γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου