Σε κοιτώ κατάματα
Δεν τρέχω να το βάλω
Στα πόδια έμαθα απλά
Τον αγώνα μου να καταβάλλω
Η ζωή απαιτεί
Θάρρος μα και τόλμη
Το φωνάζω δυνατά
Και εζητώ συγγνώμη
Κάποιες φορές που στάθηκα
Αδύναμη σε εκείνη
Βαλάντωσα ελύγησα
Και χάθηκε η γαλήνη
Αυτή που αναζητώ
Αυτήν που ικετεύω
Σπαρακτικά στα όνειρα
Κατάληψή της εζηλεύω
Σα θα μου κάνει θα της πω
Είσαι εσύ για μένα
Φίλη μα και σύμμαχος
Εδώ εις την αρένα
Ζωή που ζω και επιζητώ
Το θαύμα της να φέρει
Καθάρια να ’ναι η ψυχή
Πράμα μην υποφέρει
Στα ζάλα μου ανέδειξα
Ειλικρίνεια κατά βάθος
Επιφανή κατέστησα
Την συμπόνια μου, το πάθος
Να λύσω να βρω
Τρόπους και αξίες
Να αναδειχτούν μες στη ζωή
Κουράγιο επιθυμίες
Το ξέρω πια καλά
Κι αυτό με ορίζει
Η ζωή είναι εδώ
Και κουράγιο μας χαρίζει
Αντοχή και ανοχή
Να φέρουμε εις πέρας
Των εντολών εφικτές
Συνταγών το τέρας
Μα το ημερεύουμε
Ώσπου να ρθει το γέρας.
–
γράφει η Άννα Ζανιδάκη
0 Σχόλια