Η ζωή είναι κουράγιο

Σε κοιτώ κατάματα
Δεν τρέχω να το βάλω
Στα πόδια έμαθα απλά
Τον αγώνα μου να καταβάλλω

Η ζωή απαιτεί
Θάρρος μα και τόλμη
Το φωνάζω δυνατά
Και εζητώ συγγνώμη

Κάποιες φορές που στάθηκα
Αδύναμη σε εκείνη
Βαλάντωσα ελύγησα
Και χάθηκε η γαλήνη

Αυτή που αναζητώ
Αυτήν που ικετεύω
Σπαρακτικά στα όνειρα
Κατάληψή της εζηλεύω

Σα θα μου κάνει θα της πω
Είσαι εσύ για μένα
Φίλη μα και σύμμαχος
Εδώ εις την αρένα

Ζωή που ζω και επιζητώ
Το θαύμα της να φέρει
Καθάρια να ’ναι η ψυχή
Πράμα μην υποφέρει

Στα ζάλα μου ανέδειξα
Ειλικρίνεια κατά βάθος
Επιφανή κατέστησα
Την συμπόνια μου, το πάθος

Να λύσω να βρω
Τρόπους και αξίες
Να αναδειχτούν μες στη ζωή
Κουράγιο επιθυμίες

Το ξέρω πια καλά
Κι αυτό με ορίζει
Η ζωή είναι εδώ
Και κουράγιο μας χαρίζει

Αντοχή και ανοχή
Να φέρουμε εις πέρας
Των εντολών εφικτές
Συνταγών το τέρας

Μα το ημερεύουμε
Ώσπου να ρθει το γέρας.

γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου