–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Ο Χρυσόστομος και η Ιφιγένεια είναι γείτονες με τα μπαλκόνια τους να βλέπουν τον Θερμαϊκό και η γνωριμία τους λαμβάνει χώρα τον Φλεβάρη του 2020 κατά τη διάρκεια της Α’ καραντίνας. Ο Χρυσόστομος, ασχολείται με τους υπολογιστές, δεν του αρέσει να αποκλίνει από τον «κύκλο» στον οποίο ζει, είναι κρυψίνους και τον άπλετο καιρό της καραντίνας, γνώρισε τη γειτόνισσά του την Ιφιγένεια και πέρασε μαζί της δημιουργικές στιγμές, μέσα από εξίσου δημιουργικές συζητήσεις.

Η Ιφιγένεια μια ανοιχτόμυαλη γυναίκα, λίγο αφηρημένη, ευαίσθητη, ρεαλίστρια, τελειομανής, vegan και λάτρης του μπακαλιάρου, θα ανταλλάξει με τον Χρυσόστομο απόψεις και πολύτιμες συμβουλές και οι ενδελεχείς συζητήσεις τόσο με τον τελευταίο, όσο και με την μητέρα του κα Μαρίκα, θα προσδώσουν στην ιστορία μια διαφορετική νότα προσέγγισης.

Η Ηλέκτρα, μια αιθέρια ύπαρξη με κόκκινα μαλλιά που μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα σε ταξίδια, μια γυναίκα μορφωμένη λάτρης της τέχνης, αυστηρή με τον εαυτό της, δυναμική και ενθουσιώδης, μια γυναίκα που εγκλωβίστηκε σε μια ατέρμονη σχέση φτάνοντας στο τέλμα, είναι το τρίτο πρόσωπο του βιβλίου, με τις ιστορίες της να περιπλέκονται με εκείνες των άλλων δύο ηρώων.

Ένας αυτοσχέδιος μηχανισμός με μια τροχαλία και ένα συρματόσχοινο για ανταλλαγές τάπερ, μια θιβετιανή λάμπα πέτρωμα, τα μαθήματα γιόγκα στα ιταλικά, οι συνεδρίες ψυχολογικής εξισορρόπησης, οι λουκουμάδες της Θάσου, το κυνηγητό με τα ανέφικτα, ο θυμός της καραντίνας, το θησαυροφυλάκιο σκέψεων της Ηλέκτρας, αλλά και μια ταβανόβουτσα που λύνει υπαρξιακά προβλήματα, θα διανθίσουν την ιστορία των τριών ηρώων άλλοτε με συγκινητικά χρώματα και άλλοτε με αστεία και χαρωπά.

Οι απαράδεκτες συμπεριφορές οικείων προσώπων του παρελθόντος, λειτουργούν ως βαρίδια στην καρδιά της Ιφιγένειας που τελικά θα βρει το κουράγιο να απαγκιστρωθεί μια για πάντα και επιπλέον θα διεισδύσει στη ζωγραφική χωρίς να την απασχολεί η αξία των δημιουργιών της, παρά μονάχα η έμπνευση και η κατάθεση της ψυχής της στο χαρτί.

Μπορεί ένα ραντεβού σε νεκροταφείο, να είναι υπέροχο;

Πως γίνεται ένας θανών να επικοινωνεί με τους ζώντες;

Είναι σε θέση ένα εικαστικό έργο με μάσκες εκτός από επίκαιρο να θεωρηθεί και πρωτότυπο;

Μπορεί ένα λαχταριστό παστίτσιο να καταναλωθεί από έναν δηλωμένο vegan;

Το παρελθόν μπερδεύεται με το παρόν, η Ηλέκτρα εμφανίζεται νοερά ανάμεσα στις συζητήσεις του Χρυσόστομου και της Ιφιγένειας, η Μαρίκα σε ρόλο διαιτητή, κρατά ή νομίζει πως κρατά τις ισορροπίες στη ζωή του γιου της και η έκθεση ζωγραφικής των έργων τέχνης της Ιφιγένειας που μοιάζει με αίθουσα δημοτικού σχολείου πρώτης τάξης εναποθέτουν το δικό τους κομμάτι στο πολυσχιδές παζλ του βιβλίου.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Μαρίας Χριστίνας Γκόλνα, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…οι άνθρωποι, σε όλα τα μέρη της γης, συγκλίνουν στη ψυχή…

Ένα βιβλίο με ιδιαίτερη γραφή, άξια να την μελετήσεις, για να καταφέρεις να περάσεις στην απέναντι όχθη, όπου τόσο η Ιφιγένεια, όσο και η Ηλέκτρα θα ανοίξουν τα φτερά τους, θα πετάξουν από πάνω τους τον βαρύ μανδύα του παρελθόντος και να αναδυθούν στο φως ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε μιας. Η τέχνη θα παίξει κομβικό ρόλο και στις δύο γυναίκες.

Η Μαρία Χριστίνα Γκόλνα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, το 1976 και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε σχεδιασμό αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων στη Φλωρεντία, και εργάζεται ως ελεύθερη επαγγελματίας στον χώρο της διαμόρφωσης ιδιωτικών κατοικιών από το 2000.

Είναι πτυχιούχος του διεπιστημονικού προγράμματος «Σπουδές στην Ευρωπαϊκό Πολιτισμό», και μεταπτυχιακού τίτλου στη «Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων» με θέμα διπλωματικής εργασίας: «Μουσειακή εμπειρία για άτομα με προβλήματα όρασης. Αποκλεισμός ή ενσωμάτωση; Διαπιστώσεις – προσεγγίσεις – προοπτικές από την ελληνική και διεθνή μουσειακή κοινότητα».

Έζησε στη Φλωρεντία και αργότερα στο Βερολίνο.

Έχει υπάρξει μαραθωνοδρόμος.

Μιλάει, διαβάζει και γράφει στα Αγγλικά, τα Ιταλικά και τα Γαλλικά.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φυλάτος.