Μια στάλα λάδι έταξα να στάξω για χάρη σου, κι εσύ …
μου ζήτησες να χυθείς στα σοφά αίματα
τής αστροστάλακτης Αγνότητας.
Μια στάλα λάδι έταξα να στάξω για χάρη σου, κι εσύ …
μου ζήτησες να ηχηθείς την ολόλευκη οσμή
τής ηλιόκαρδης Αρετής.
Μια στάλα λάδι έταξα να στάξω για χάρη σου, κι εσύ …
μου ζήτησες να λουστείς το μελωδικό χέρι
τής ονειροτόκου Αγάπης.
Ζυμώθηκα
τις ένθεες κραυγές
τού βλέμματός σου,
και δεν τόλμησα να κάνω
τίποτ᾽ άλλο,
παρά να αγκυροβολήσω
την ονειροπάτητη αστραπή
τής καρδιάς μου,
στον βαθύ σαν άβυσσο ωκεανό
τής παλάμης μου,
όπου μέσα της κοιλοπονούν
ο ήλιος,
ο ουρανός,
κι όλη η πλάση.
Κι έστυψε η παλάμη μου για χάρη σου,
το κύμα του ελαιόκαρπου,
για να ξεβραστεί πάνω σου,
όλου τού κόσμου
η ομορφιά !
Κι έστυψε η παλάμη μου για χάρη σου,
το κύμα του ελαιόκαρπου,
για να ξεβραστεί πάνω σου,
όλου τού κόσμου
η σοφία !
Κι έστυψε η παλάμη μου για χάρη σου,
το κύμα του ελαιόκαρπου,
για να ξεβραστεί πάνω σου,
όλου τού κόσμου
το πεπρωμένο !
Σε φιλήθηκα με μια στάλα λάδι,
για να ξεδιψαστεί το μυστήριο τής ζωής,
από το πύρινο νέκταρ τής υπόκλισής σου,
για να κατηγορηθεί στο ειρηνοδικείο τής συνείδησης,
το αγκάθι τού θανάτου Του.
Μια στάλα λάδι για χάρη σου έταξα,
κι ύστερα έσταξα
πάνω σου, κι εσύ, ω … ναι εσύ,
φωτογραφήθηκες τελικά στα σπλάχνα τής ψυχής της,
ό, τι ακριβώς μού ζήτησες!
Μια τόσο δα γλυκομίλητη στάλα
ψυχοπληγώθηκες,
μόνο,
και γεννήθηκαν,
στα αιωνιόγευστα μέσα σου,
τα δύο φλογόμορφα βρέφη.
Οι δύο,
πιο,
Αγάπες,
τού κόσμου,
μεγάλες :
Τ ο Φ ω ς κ ι η Α θ α ν α σ ί α !
_
γράφει ο Παναγιώτης Σκοπετέας
Mε αφορμή τη δημοσίευση του ποιήματος
” H Σ τ ά λ α ” θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως
τον Κύριο Κύριο Κώστα Θερμογιάννη, που φρόντισε με
τόση ευαισθησία να διατηρήσει και να επιμεληθεί
αφενός τής αρχιτεκτονικής δομής τού ποιήματος – ως
δυναμικό τρόπο έκφρασης και ξεδίπλωσης του
νοηματικού νήματος των στίχων – κι αφετέρου της
δημοσίευσης της φωτογραφίας με το μπουκάλι
” Ι m m o r t a l i t a s ” το οποίο και συνιστά μία άλλη
ποιητική έκφραση ενός ονείρου που μόλις ξεκίνησε να ανατέλει …
Σ᾽ όλους τους φίλους τής ιστοσελίδας, δεν
έχω παρά να παρακαλέσω ως άλλος ικέτης για την
ευώδη ευχή τους όσον αφορά στο αφουρτούνιαστο ταξίδι αυτού τού ονείρου …
Στο όνομα τού αγαπητού μου Κώστα,
ευχαριστώ, επίσης, όλους τους συντάκτες τής μοναδικής μας
ιστοσελίδας, που με κόπους και θυσίες από τον προσωπικό
τους χρόνο, φροντίζουν με συναισθηματικό και στοργικό μένος
το σπρώξιμο των ονείρων μας …
Με φιλική ορμή, διατελώ υμέτερος !
ΣΠ
Παναγιώτη, μιλώντας εκ μέρους όλων των συντελεστών της σελίδας, πρέπει να σου πω πως η χαρά είναι όλη δική μας!
Ένα ποίημα ένα όνειρο γεμάτο φως!!!Σου εύχομαι ότι καλύτερο για την πραγματοποίηση του ονείρου σου Παναγιώτη!!!
Eυχαριστώ από καρδιάς Άννα !
Όλο το φως τής αγάπης των φίλων σου,
πάνω σου πάντοτε να ξεβράζεται …
Καλό απόγευμα !
Μια στάλα ΦΩΣ…μαι στάλα ΛΑΔΙ…
…μια στάλα ΑΓΑΠΗ…
ΠΟΤΆΜΙ έμπνευσης…ΛΙΜΝΗ αισθήματος…ΘΑΛΑΣΣΑΣ δάκρυ…
Αριστοτέχνημα…που τώρα στέκεται στου νου την άκρη…
Να πάρει κρύσταλλο… να πάρει ήλιο …να δώσει ελπίδα…
έργο ισάξιο της πλούσιας έμπνευσης..που άλλο …δεν είδα!!!
Σαν οικοδόμημα με τα θεμέλια…ριζά της νιότης…
σ όλα τα δώματα…σαν ισοβήτης…του ωραίου ιππότης…
Για πανοπλία του ποτέ δεν φόρεσε…σκληρό ατσάλι…
γι αυτό μας έδωσε της ούριας έμπνευσης …μια όψη άλλη!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑ κ. Π. Σκοπετέα…
ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΓΡΑΦΗ ΣΑΣ!
Κα Πλοκαμάκη,
Έχω μείνει – ας μου επιτραπεί μία αγγλική λέξη χάριν
αστείου – speachless … από το άπειρο μέγεθος τής τιμής σας !
Σάς φιλώ το χέρι με εξίσου άπειρη φιλικότητα
κι ασφαλώς εκτίμηση !
Καλό απόγευμα !
***ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ
Κε Σκοπετέα, πολύ δύσκολο να βρω λόγια για να εκφράσω τον θαυμασμό μου για την υπέροχη απόδοση του Φωτός και της Αθανασίας που εγκωλπώνεται μια ψυχή με την πρόγευση της αιωνιότητας. Εύχομαι καλή επιτυχία και εκπλήρωση του ονείρου σας με ειλικρινή ευχετικά αισθήματα.
Aγαπητή Κα Δήμου,
τα ειλικρινή σας ευχετικά αισθήματα,
τα φτερά όλων μας.
Ευγνώμων !