Θα είχαμε τόσα να πούμε

Δημοσίευση: 7.05.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

Λατρεύω αυτή την ώρα. Περασμένα μεσάνυχτα και επιτέλους ηρεμεί ο δρόμος κάτω από το σπίτι μου. Κανένα αυτοκίνητο, κανένας γείτονας ή περαστικός δεν χαλά αυτή την ησυχία. Είμαι μονάχα εγώ που στέκομαι στο μικρό μπαλκόνι και ατενίζω τα φώτα της πόλης. Απολαμβάνω τη στιγμή με το τελευταίο τσιγάρο της ημέρας κι ο καπνός που βγαίνει από τα χείλη μου γίνεται ένα με το αεράκι. Κλείνω τα μάτια μου και αφήνομαι στη δροσιά του. Κι όσο φυσά τόσο παρασύρομαι σε περασμένα χρόνια.
Όλες οι παιδικές μου αναμνήσεις έχουν φόντο μια φιγούρα: τη δική σου. Εκείνο το πλατύ χαμόγελο, που διέγραφε κάθε ρυτίδα σου. Ήσουν μια ανοιχτή αγκαλιά για τις φορές που έκλαιγα επειδή μάτωναν τα γόνατά μου. Ένα χάδι που έδιωχνε τον πόνο. Ακόμη κι όταν έκανα αταξίες, είχες έναν δικό σου τρόπο να με μαλώνεις. Τρυφερά και αυστηρά συγχρόνως.
Ύστερα μεγάλωσα και πάλι εκεί ήσουν. Μόνο που τότε είχα βρει άλλες ασχολίες. Ήθελα, βλέπεις, να κατακτήσω τον κόσμο. Να ζήσω και να γευτώ τα πάντα. Συγχώρα με για τις ημέρες που είχα πολλή δουλειά και ξεχνούσα να τηλεφωνήσω. Για τα απογεύματα που έβρισκα άλλη παρέα να περάσω την ώρα μου.
Στις γυναίκες φέρθηκα επιπόλαια, οι φιλίες μου ήταν ασταθείς. Σαν να ήμουν μόνιμα πάνω σε ένα άλογο που έτρεχε χωρίς να προλαβαίνω να δω καθαρά ό,τι υπήρχε γύρω μου. Κι έτσι δεν εκτίμησα τίποτα σωστά. Προσπαθούσες να με συνετίσεις, μα εγώ ήμουν στον κόσμο μου -σε εκείνον που έβαζα μόνο όποιον πήγαινε με τα νερά μου. Αδίκησα πολλούς, μάνα. Πρώτα απ’ όλα την ίδια τη γυναίκα μου. Αυτή που την έκανες παιδί σου, εγώ της φέρθηκα με τον χειρότερο τρόπο.
Τώρα η κούρσα σταμάτησε και το τοπίο ξεθόλωσε. Απολαμβάνω τις ώρες της μοναξιάς μου -με γαληνεύουν κάπως. Να ξέρεις πως παρέα τις περνάμε αυτές τις ώρες. Γιατί δε σου κρύβω πως προσπαθώ να κρίνω τις πράξεις μου μέσα από τη δική σου ματιά. Είναι σαν να ακούω νοερά τις συμβουλές σου -λίγες, ακριβές, χωρίς περιττά στολίδια. Ίσως μόνο έτσι καταφέρω να διορθώσω κάπως την κατάσταση. Μακάρι να μην έφευγες τόσο νωρίς. Θα είχαμε τόσα να πούμε, μάνα…

 

_

γράφει η Έλενα Σαλιγκάρα

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 16 – 17 Νοεμβρίου 2024

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 16 – 17 Νοεμβρίου 2024

Real News https://youtu.be/yIDnoZD2PaEΚαθημερινή  Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής   Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ...

Αυτό το θηρίο, ο άνθρωπος

Αυτό το θηρίο, ο άνθρωπος

Μέρες τώρα βλέπω αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου με θέμα όσα τράβηξε η ανθρωπότητα από τους σημερινούς -και όχι μόνο- συμμάχους μας, τους Γερμανούς. Ασχήμια, απανθρωπιά, βαναυσότητα και ό, τι αρρωστημένο μπορεί να γεννήσει το μυαλό του...

Σε χρώμα διαδρομές

Σε χρώμα διαδρομές

Από μια τζαμαρία μέσα.Κοιτώ τον Ουρανό. Kοιτώ μια κουκκίδα στο βάθος να χορεύει, να στροβιλίζεται και ακίνητη να μένει.Να μεγαλώνει. Να αλλάζει σχήμα.Γνώριμο σχήμα να παίρνει.Ν' αποχτά φτερά. Φτερούγες απλωμένες. Αστραφτερές.Στα χρώματα της Ίριδας.Κύκλους...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Σε χρώμα διαδρομές

Σε χρώμα διαδρομές

Από μια τζαμαρία μέσα.Κοιτώ τον Ουρανό. Kοιτώ μια κουκκίδα στο βάθος να χορεύει, να στροβιλίζεται και ακίνητη να μένει.Να μεγαλώνει. Να αλλάζει σχήμα.Γνώριμο σχήμα να παίρνει.Ν' αποχτά φτερά. Φτερούγες απλωμένες. Αστραφτερές.Στα χρώματα της Ίριδας.Κύκλους...

Μια μάνα

Μια μάνα

Η ωραιότερη περίοδος μια γυναίκας, για τις περισσότερες, είναι η εγκυμοσύνη. Εκτός από τις ορμόνες που χορεύουν σε τρελό ρυθμό, το συναίσθημα της προσμονής είναι στο έπακρό του. Νοιώθει εκείνο το "σποράκι" να μεγαλώνει και με τον καιρό κάτι φτερουγίσματα...

Μικρός τιτανικός

Μικρός τιτανικός

 Κοίταξε τώρα. Καπνίζω. Καπνίζω με ατελείωτη μανία και ο καπνός γεμίζει όλο μου το είναι. Πού είσαι να με αποτρέψεις, να με σταματήσεις από τη συνήθεια που σιχαίνεσαι τόσο πολύ; Μου έλεγες ότι το τσιγάρο θα με σκοτώσει. Μέγα λάθος. Θέλεις να σου πω εγώ τι...

16 σχόλια

16 Σχόλια

  1. Χριστίνα Σουλελέ

    Έλενα, βούρκωσα με το κείμενό σου. Θα σου πω κάτι σαν μάνα που η κόρη της είναι αρκετά μεγάλη. Τα παιδιά μας ανοίγουν τα φτερά τους για να πετάξουν, να γνωρίσουν , να γευτούν κι αυτό είναι υγιές. Δεν γίνεται να βρίσκονται πάντα δίπλα στη μανούλα τους. Έχουν ανάγκη να γνωρίσουν άλλους ανθρώπους, να κάνουν φιλίες, να απογοητευτούν από ανθρώπους, να σπάσουν το μούτρα τους, έτσι όμως εξελίσσονται, ωριμάζουν. Αν ήταν εδώ τώρα η μανούλα σου, τα ίδια θα σου έλεγε. Είσαι πολύ τρυφερός άνθρωπος.

    Απάντηση
  2. Λένα Μαυρουδή Μούλιου

    Άντε τώρα πρωινιάτικα μ’ έκανες και συγκινήθηκα. Άλλη μία κόρη για μια υπερήφανη μάνα. Εύχομαι γρήγορα να γίνεις κι’ εσύ μανούλα.

    Απάντηση
  3. Αννα Ρουμελιωτη

    Με αγγιξες…με συγκινησες….ομορφα και απλα…να εισαι καλα Ελενα!!

    Απάντηση
  4. Έλενα Σαλιγκάρα

    Ευχαριστώ Χριστίνα για τα όμορφα λόγια σου. Έχεις δίκιο… τα παιδιά πρέπει να ζουν τη δική τους ζωή. Μόνο έτσι ωριμάζουν… Οπως και ο ήρωας του κειμενου που τα έκανε θάλασσα μα ήρθε η ώρα που αναθεώρησε.

    Απάντηση
  5. Έλενα Σαλιγκάρα

    Χαίρομαι πολύ που με άγγιξε Λένα μου και ιδιαιτερως για τα γλυκά λόγια σου και ευχές σου! 🙂

    Απάντηση
  6. Έλενα Σαλιγκάρα

    Πολύ χαιρομαι Άννα μου που σε άγγιξε! Και ιδιαιτέρως όταν αυτό συμβαίνει με απλότητα 🙂

    Απάντηση
  7. Μάχη Τζουγανάκη

    Όμορφο και συγκινητικό Έλενα. Ο,τι έπρεπε τώρα που πλησιάζει και η γιορτή της μαμάς…να κάνει μια τόσο όμορφη κατάθεση ένας γιος…ακόμα και αν κοιτάζει προς τον ουρανό.. Καλό σου Σαββατοκύριακο

    Απάντηση
  8. Έλενα Σαλιγκάρα

    Ευχαριστώ πολύ Μάχη. Χαίρομαι πολύ που σε άγγιξε!

    Απάντηση
  9. Δημητρόπουλος Παναγιώτης

    Έλενα με τον δικό σου μοναδικό τρόπο τοποθετείς γλαφυρά τα συναισθήματα που αντανακλούν στην ψυχή στο άκουσμα της λαλιάς
    ” Μάνα”. της πρώτης λαλιάς του κάθε παιδιού, της πρώτης λαλιάς της ίδιας της ζωής.. Άγγιγμα ψυχής λοιπόν !!!!

    Απάντηση
  10. Έλενα Σαλιγκάρα

    Ευχαριστώ πολύ Παναγιώτη για το όμορφο σχόλιο….

    Απάντηση
  11. ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ

    Μάνα!!!!! Όσο κι αν λείπει είναι δίπλα μας! Όσο κι αν μεγαλώνουμε , οι συμβουλές της περνάνε απ’ την ηχώ του χρόνου και γυρίζουν ξανά και ξανά στ’ αφτιά μας!!! Κι ο αντίλαλος γίνεται όλο και πιο μεγάλος -παράξενο ε?- όσο περνούν τα χρόνια!!!!
    ΜΠΡΑΒΟ ΕΛΕΝΑ !!!! Καταπληκτικά όμορφη η ιστορία σου…. !!!!!!!!!!! Με συγκίνησες!

    Απάντηση
  12. Έλενα Σαλιγκάρα

    Ευχαριστώ πολύ Χρυσούλα!! Έτσι είναι…
    Όμορφο βράδυ!

    Απάντηση
  13. Βάσω Αποστολοπούλου

    “Μακάρι να μην έφευγες τόσο νωρίς. Θα είχαμε τόσα να πούμε, μάνα…”

    Πόσο πικρό να νιώθεις ότι δεν πρόλαβες…
    Πολύ τρυφερό κι ευαίσθητο, Έλενα μου! 🙂

    Απάντηση
  14. Σοφία Ντούπη

    Έλενα μου από χθες που διάβασα τον μονόλογό σου τον είχα στη σκέψη μου, καθυστέρησα λίγο το σχόλιό μου γιατί χθες είχαμε τη βάπτιση του μικρού Σωκράτη…Τι να πω παιδί μου…έχεις τόσο τρυφερή ψυχούλα και γράφει τόσο όμορφα που έκλαψα και χθες και σήμερα!!! Να γράφεις κορίτσι μου και μέσα από την τρυφερότητα και τη σοφία σου να μας διδάσκεις!!! Ευχαριστώ πολύ!!!

    Απάντηση
  15. Έλενα Σαλιγκάρα

    Ευχαριστώ πολύ Βάσω μου για τα υπέροχα σχόλιά σου!!

    Απάντηση
  16. Έλενα Σαλιγκάρα

    Ευχαριστώ πολύ Σοφία μου! Χαίρομαι πολύ που σε άγγιξε! Να χαίρεστε τον μικρούλι σας και να είναι καλότυχος!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου