Ιστορίες με δύο όψεις.
Ευτυχία Κοσμαδοπούλου & Δήμος Χλωπτσιούδης.
τοβιβλίο.net υποδέχεται την Ευτυχία Κοσμαδοπούλου & το Δήμο Χλωπτσιούδη και την ιστορία τους
“Ιστορία με δύο όψεις”,
η οποία δημιουργήθηκε για τις Ιστορίες με δύο όψεις.
–
Στην περίπτωση που πιο πάνω εμφανίζεται μήνυμα λάθους απλώς κάντε ανανέωση (refresh) της σελίδας ή κάντε κλικ εδώ.
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/IorTKELVm9YΚαθημερινή https://youtu.be/JUcDByAx2Q0?si=K29ULWsqHm1R7u1d https://youtu.be/yuY_vrlZcjQ?si=dHjwSWtMx1TB12DnΠρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχαν όνειρα και φθινοπωρινές μπαλάντες και κάστρα στην άμμο. Και υπήρχε κι ένα αγόρι, του οποίου το όνομα ποτέ δεν συγκρατεί η μνήμη μου, που μπορούσε να εκμεταλλευτεί όλα τα παραπάνω προς όφελός του. Αιχμαλώτιζε τα όνειρα μέσα στις μικρές...
Χορεύανε στη βροχή, το θυμάμαι.Σαν να ’χα γράψει εγώ τη σκηνή.Κι όπως μιλούσαν, ένιωθαν πως μεθάνε.Μα δεν είχανε πιει στάλα κρασί. Κι όπως τ ’αστέρια ψιθύριζαν ευχές,τα μάτια έκλεισε, έλεγε προσευχές.Κάτι γι’ αγγέλους κι όνειρα απατηλά.Κάτι γι’ αντίο και μεθυσμένα...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Χορεύανε στη βροχή, το θυμάμαι.Σαν να ’χα γράψει εγώ τη σκηνή.Κι όπως μιλούσαν, ένιωθαν πως μεθάνε.Μα δεν είχανε πιει στάλα κρασί. Κι όπως τ ’αστέρια ψιθύριζαν ευχές,τα μάτια έκλεισε, έλεγε προσευχές.Κάτι γι’ αγγέλους κι όνειρα απατηλά.Κάτι γι’ αντίο και μεθυσμένα...
Τα βήματά μου ακολούθησαν τον μεγαλόσωμο αστυνομικό. Το ήξερα ότι δεν έπρεπε να τον ακολουθήσω, αλλά έπρεπε να τη δω. Ήθελα να είμαι κοντά της. Πάντα, όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό, οι κόρες πάνε στις μητέρες τους για να μάθουν τι να κάνουν. Εγώ, σε τι διαφέρω; Δεν είχα...
Απόψε, τουλάχιστον, θέλω να είμαι ειλικρινής. Αν και αμφιβάλλω αν είμαι καν ικανός να ψεύδομαι. Βλέπεις, μιλώ ξανά στο κενό, μα ακόμα και το κενό ξέρει πως κανείς δεν μπορεί να ψεύδεται χωρίς πρώτα να κατέχει οποιαδήποτε άποψη. Και για να πω την αλήθεια, δεν πιστεύω...
Διαβάζοντας το διήγημα της Ευτυχίας Κοσμαδοπούλου και του Δήμου Χλωπτσιούδη, ένιωσα πως έγινα θεατής στα άδυτα ενός ζευγαριού που αντιμετωπίζει τα προβλήματα μιας μακρόχρονης σχέσης, αλλά τα καταφέρνουν καθώς τους ενώνει η αγάπη.Παράλληλα, το διήγημα αυτό θίγει ένα σοβαρό θέμα, το οποίο είναι οι ψυχιατρικές παθήσεις. Η ηρωίδα, που έχει νοσηλευτεί παλιότερα σε κλινική το αποσιωπεί καθώς φοβάται το στίγμα. Επιπλέον, υπάρχει μεγάλη χημεία μεταξύ του συγγραφικού δίδυμου, καθώς, πέρα ότι το διάβασα μονορούφι, το κείμενο είναι συμπαγές κι εννιαίο νοηματικά λες κι έχε γραφτεί από ένα συγγραφέα.Συγχαρητήρια Ευτυχία και Δήμο!
Με μεγάλη καθυστέρηση είδα το σχόλιο του Γεράσιμου… Χάρηκα πολύ για την κριτική του και πραγματικά χάρηκα πολύ αυτή τη συνεργασία με την Ευτυχία που δημιουργήθηκε ένα διήγημα δίνοντας έμφαση στην αθέατη ζωή του ζευγαριού…
Με δυνατή σκιαγράφηση χαρακτήρων, ζωηρή περιγραφή καταστάσεων, καλή δόση χιούμορ και πετυχημένη κατάδυση στην αθέατη ( κι επώδυνη) πλευρά της συμβίωσης των ηρώων, η Ευτυχία και ο Δήμος κατορθώνουν να μας βάλουν μέσα στη ζωή τους και να γίνουμε μέτοχοι των προβλημάτων και προβληματισμών τους.
Η αρμονία στην συνεργασία των δύο συγγραφέων είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Μόνη μου (ίσως) ένσταση η συνεχής ροή των σελίδων σε ενιαίο κείμενο – θα προτιμούσα να υπάρχει διακριτή γραμμή ανάμεσα στα κείμενα των συγγραφέων για να μπορώ να ξεχωρίσω, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο, ποιος έγραψε τι – το παιχνίδι των δύο!
Ευτυχία και Δήμο, πραγματικά το διάβασα πολύ ευχάριστα! Συγχαρητήρια, φίλοι μου!
Παιδιά, σας ευχαριστούμε πολύ!!!! Θεωρώ ότι τέτοιες ευκαιρίες σύμπραξης είναι μοναδικές, σε μια εποχή που εκ των πραγμάτων οδηγούμαστε στην απομόνωση. Τα σχόλιά σας είναι πολύτιμα.
Ολόκληρη η ζωή τους μέσα σε μια σύντομη διαδρομή (αναδρομή). Είναι σαν να τους γνωρίζω ήδη αυτούς τους δύο. Γράψιμο με ρυθμό, δύναμη και συναίσθημα. Χαίρομαι που το γράψατε δύο (ένας άντρας και μια γυναίκα) ειδικά αυτό το διήγημα. Συγχαρητήρια θερμά!
Με μεγάλη καθυστέρηση είδα το σχόλιο σου, Βασιλική. Σ’ ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια…