Κι όμως, είναι κάτι μάτια
Κι όμως,
είναι κάτι μάτια
που δεν ξέρουν τι σημαίνει ενοχή
κι όμως,
είναι αλήθεια
κάτι μάτια που επιμένουν
πως το δάκρυ
είναι αγιοσύνης Κυριακάτικη βροχή.
Ταξιδεύω την ψυχή μου
κρυφά απ' όλους σε ταξίδια μυστικά
τ' άστρα δένω διπλό κόμπο στο μαντήλι
και στα φέρνω μες τη νύχτα βιαστικά.
Ξεδιψώ στα δυο σου χέρια
στης Αγάπης σου
τ' αθάνατο νερό μεθώ
νιάτα, άσπρα της ζωής μου περιστέρια
χώμα είμαι και στο χώμα,
χρώμα σώμα του έρωτα μου θα χαθώ.
Ποιά αλήθεια να πιστέψω
και ποιό ψέμα μ' άλλο ψέμα ν' αρνηθώ
ποιά πληγή μου
πρώτη απ' όλες να γιατρέψω
ποιά Αγάπη δίχως λάθος
μ' ένα πόθο κι ένα πάθος
της ζωής
ποιά διαδρομή ν' ακολουθώ.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
[..] κάτι μάτια που επιμένουν πως το δάκρυ είναι αγιοσύνης Κυριακάτικη βροχή…[…]
κάλα κάνουν και επιμένουν…
τα δάκρυα είναι η εσωτερική λύτρωση..η συναισθηματική έκφραση που κάποιοι απαγορεύουν νομίζοντας πως δείχνουν αδυναμία.. Δακρύζουμε για να γινόμαστε δυνατοί…λυγίζει η καρδιά για να μάθει την επόμενη φορά να κάνει ομορφότερο το λύγισμα..με μια γλυκειά ταλάντωση..που θα τη μετατοπίσει ελάχιστα χιλιοστά πιο πέρα από την αρχική της θέση…
αυτή είναι η μόνη διαδρομή της Αγάπης…η αληθινή…
Πιστή στα μυστικά ταξίδια της ψυχής..
σας στέλνω την καλημέρα μου και σας κρατάω μια θέση δίπλα για να συναντιόμαστε καμιά φορά στις διαδρομές όποτε το φέρνει ο καιρός…
την αγάπη μου…
Μάχη μου,
κράτησε τα μάτια της ψυχής ανοιχτά
κι’ άφηνε την καρδιά σου ελεύθερη,
ελεύθερη να ρεμβάζει τον ουρανό και
τα μυστήρια του σύμπαντος
και να ξέρεις πως,το δικό σου παραμύθι
θα είναι πάντα το καλύτερο,
το δικό σου φεγγάρι το πιο φωτεινό,
το νερό που θα αντλήσεις εσύ,
στο βαθύ πηγάδι της ζωής, το αθάνατο,
αυτό που θα σε ξεδιψάσει,
το δάκρυ που θα κρατήσεις
εφτασφράγιστο μυστικό
φυλακτό πολύτιμο της Αγάπης
κι ο Έρωτας
που δίχως λόγο σε πλήγωσε
ο σταυρός της Ανάστασης
εν’ ονόματι μιας στιγμής φευγαλέας …
μα και της αιωνιότητας…
Ταξιδεύετε υπέροχα την ψυχή μας στις διαδρομές της Αγάπης!!!!
Δεν μπορείς να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου, αν δεν αναπτύξεις το θαύμα που υπάρχει μέσα σου. Αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω, γιατί συνηγορείτε με την αγάπη σας και φωτίζετε αυτό το μικρό θαύμα της σπίθας της καρδιάς μου, αυτό που αντιστέκεται στις άφεγγες νύχτες με την ευγενική χορηγία του καλού σας λόγου. Μαζί ταξιδεύουμε Άννα, στο ίδιο καραβάνι.
“Ταξιδεύω την ψυχή μου
κρυφά απ’ όλους σε ταξίδια μυστικά
τ’ άστρα δένω διπλό κόμπο στο μαντήλι
και στα φέρνω μες τη νύχτα βιαστικά.”
Ζωή είστε υπέροχη!!!
Είναι τρίτη φορά που το διάβασα
και κάθε φορά ένιωσα κάτι διαφορετικό.
Με άγγιξαν πολύ αυτά τα “μάτια” που επιμένουν…
Αλήθεια και ψέμα αλληλοσυγχέονται,
μα τη σημασία έχει να τα ξεμπλέξεις;
Όταν οδηγούν στο μονοπάτι της Αγάπης;
Αισθάνομαι ευγνώμων στο φως που ξεχειλίζει στα μάτια και στην καλοσύνη σας και δέος στην αξεπέραστη ωραιότητα της αθωότητας που ακόμα κρατάτε στο ύφος και στον τρόπο που σκέφτεστε,
ευγνώμων στο περίσσευμα της αγάπης που αφήνετε να στάξει
μύρο και μέλι στην ψυχή μου, ευγνώμων γιατί είστε δίπλα μου με αίσθημα τιμής και αξιοπρέπειας εν’ ονόματι της ζωής και της αιωνιότητας.
Ξεδιψώ στα δυο σου χέρια
στης Αγάπης σου
τ’ αθάνατο νερό μεθώ….
Υπεροχο συγχαρητήρια
Υπέροχο!!!!
Πολύ καλό!Μπράβο.