Πεταλούδα μικρή σε ανθισμένη πασχαλιά
στέκεις ακίνητη με στραπατσαρισμένα τα φτερά σου
δεν σε βοηθά ετούτη η άνοιξη
το φως του ήλιου δεν ζεσταίνει τα βλέφαρά σου.
Βουβή σπαράζει η καρδιά
και ο νους σου άβουλος θεριά φροντίζει
σέρνει ο κόσμος γύρω σου αέναη κατάρα
από βαριές πληγές, που του σαπίζουν την ψυχή.
Σέρνει η γη τα ουρλιαχτά του
σέρνει κραυγή και αντάρα
και μάχεται ο ουρανός τα σύννεφα να σκίσει
να πέσει καθάρια η βροχή
βάλσαμο ζεστό με τα δάκρυά σου να ενωθεί
κι είθε να γίνει το κλάμα σου και λύτρωση κι ευχή.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ευχή και λύτρωση το υπέροχο ποίημά σου σήμερα Άννα μου!!!!!! Την καλημέρα μου και αγάπη μου να είσαι πάντα καλά!!!!!!!
Σοφία μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ να είσαι καλά!!!Καλημέρα!!
Είθε,,,
Την καλημέρα μου φιλενάδα!
Να είσαι καλά Μάχη μου!Καλημέρα!
Το δάκρυ, λύπη και λύτρωση μαζί. Πολύ ωραίο Άννα!