Το στρώμα μου με τσιμπά και με ενοχλεί
Ένας αχινός περπατά πάνω στις κουβέρτες μου
Το ξέρω πως πλανιέμαι οικτρά και αλλάζω πλευρό
Με ενοχλεί η θύμηση μιας στιγμής που δεν έχω ζήσει
Αφόρητο το συναίσθημα ενός επαναληπτικού μέλλοντος
Η μέρα με βρίσκει με τα σεντόνια τυλιγμένα σα μούμια
Κάποιος το θάνατό μου σκηνοθετεί και με τρομάζει
Έξω το κύμα κοντεύει να τρυπώσει από τα παραθύρια μου
Μια λύπηση που δεν έχω ονομάσει ξεσκονίζει τις σκέψεις
Τι να είναι αυτό που ταράζει τις ιδρωμένες ισορροπίες μου
Είναι η θάλασσα που ενοχλεί ή τούτοι οι τοίχοι οι στενοί;
Ακούω τις σειρήνες από τα ασθενοφόρα έξω από το σπίτι
Κάποιος που δεν τον γνωρίζω μπορεί να πονά ή να πενθεί
Μα μέσα στη νύχτα μια σκέψη πάφλασε μελαγχολικά
Μήπως είμαι εγώ που πονώ μήπως είμαι εγώ που πενθώ;
Νέα μορφή γραφής…με πολλά γράδα έμπνευσης…Πολύ όμορφο , Μάχη μας!!!!
Δεν θα καθίσω τώρα να αναλύσω εγώ τις αλληγορίες του ποιήματος μόνο να πω πόσες φορές δεν βασανιζόμαστε από σκέψεις στις οποίες δεν δώσαμε μεν συγκεκριμένο όνομα αλλά που μας τυρανούν μας βασανίζουν σέ έναν ενύπνιο εφιάλτη κάνοντας τον ύπνο βασανιστικό. Αποτέλεσμα του εφιάλτη και ο αχινός στα σεντόνια μας.
Όσο για το ότι μπορεί και κάποιος να σκηνοθετεί το θάνατο μας, χμ αυτός ο κάποιος, δεν είναι άλλος από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μέχρι εδώ.
Τα ποιήματα της Μάχης δεν είναι για να περνάς την ώρα σου, φυστίκια πασατέμπο,θέλουν και τρίτη και τέταρτη κααι πολλές αναγνώσεις.Και νομίζω ότι ο καθένας τους δίνει την ερμηνεία που του υπαγορεύει η φαντασία του. Μπράβο κορίτσι μου.
Τόσο ιδιαίτερες μέρες……τόσο κοντά μου….. καληνύχτα……..
Έπλεξες όμορφα το συναίσθημα του πόνου, της δυσφορίας, του φόβου, με εικόνες από τη θάλασσα. Του αχινού που ενοχλεί, τα κύματα που είναι επαναληπτικά σαν ένα μέλλον που μοιάζει αφόρητο και απειλεί να μπει από το παράθυρο και φοβίζει. Καλό βράδυ Μάχη!
Σα να κρατάς ημερολόγιο… ένα διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Εδώ τα άγρια και τα ήμερα έχουν κοινό σπίτι. Και κάθε φορά με μια έκπληξη!
Αναμένω μήπως υπάρχει και τέταρτη μέρα!
Σπουδαίο, μπράβο σου και πάλι!
Ευχαριστώ όλη την παρέα. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που η καθεμιά σας πλησιάζει τη κάθε μέρα. Καλό ξημέρωμα!
(Ελενα ναι…θα έχει)
Εμφανέστατη η αγωνία σου πλέον… περιμένω να δω σε ποιο δρόμο θα μας βγάλεις!!! Την αγάπη μου και την καλημέρα μου…
Καλή σου μέρα Σοφία μου!
“Αφόρητο το συναίσθημα ενός επαναληπτικού μέλλοντος”
Με γεύση παρελθόντος και το άρωμα του ανεκπλήρωτου…
Μόνο γυναίκες! Ας πει κι ένας άντρας τον λόγο τον καλό για ένα τόσο όμορφο κι ευαίσθητο γράψιμο. Μράβο!
Ακριβώς Κ. Βάσω… 🙂
Καλησπέρα!
Κ. Παλιεράκη…σας ευχαριστώ θερμά που “σπάσατε” τα γυναικεία σχόλια με ένα δικό σας εξίσου όμορφο. Καλό βράδυ!
Πώς λες τόσα πολλά… με τόσο λίγες λέξεις; Απλά , εξαιρετικό!
🙂