Βαρύ στα βλέφαρα το δάκρυ
βαθύ στα μάτια το σκοτάδι
τρέμει η καρδιά πίκρα γεμάτη
βουβή στην προσμονή γυρεύει χάδι.
Βαριά στα σύννεφα η βροχή
χαράδρα απάτητη η ψυχή
ποιος κράτησε μαχαίρι κοφτερό
τη χαραυγή σημάδεψε με αίμα πικρό.
Βαριά η καρδιά απ’ τον λυγμό
στο στήθος χαραγμένα τα σημάδια
ο χρόνος έφυγε κι άφησε τον πόνο φυλακτό
βαριά τα βήματά μου
βαριά τα νήματα και τα δεσμά μου
να φύγω δε μπορώ.
–
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Άννα μου αυτό το ποίημά σου είναι διαφορετικό από τα άλλα… όμως είναι εξίσου υπέροχο!!! Την αγάπη μου να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!
Σοφία μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την στήριξη!!Καλή εβδομάδα να έχουμε!!
Βαριά τα νήματα…βαριά τα δεσμά…αλλά θα φεύγουμε Αννα… 😉
Ωωω ναι ….. Μάχη μου 😉