Μονόχρωμο

Δημοσίευση: 1.03.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

 

 

Πίνακας σε λευκό τοίχο. Κουρτίνες βελούδινες και πάντα ανοιχτές. Τα πουλιά πήγαιναν κι έρχονταν μαζί με τα σύννεφα.

Τα φύλλα της μουριάς πλάγιαζαν χρόνια στο παράθυρό μου.

Μια μέρα ο πατέρας είπε:

«Να κλαδέψουμε το δέντρο· μας κρύβει τον ήλιο».

Ήταν αρκετό για να σκεφτώ όλες τις αποχρώσεις.

Όλ’ αυτά τα χρόνια.

Άρχισα να ψιθυρίζω:

«Γκρι, μαύρο, σκούρο μπλε…».

−Υπήρξε ήλιος;

 

_

γράφει η Αρετή Σιάχου

Η Αρετή Σιάχου γεννήθηκε στο Αγρίνιο μια καυτή μέρα του Αυγούστου το 1987. Τα χρόνια που έχουν περάσει νικήθηκαν και κατακτήθηκαν μέσα από την τέχνη και κυρίως την ποίηση. Ανήσυχο πνεύμα με τάσεις έντονου ενθουσιασμού έχει γευτεί λίγο από χορό και φωτογραφία. Πιστεύει μόνο στην ειλικρίνεια και την αγνή χαρά των παιδιών γι’ αυτό όταν δεν γράφει, εργάζεται ως νηπιαγωγός.

 

Γράφει στο blog: http://arty-dos.blogspot.gr/

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

(Σαν) όνειρο ήταν

(Σαν) όνειρο ήταν

Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι, ενός παιδιού την ομορφιά ατενίζω. Σαν θαλλός, γερμένο προς τον ήλιο, με γέλιο τιμαλφές και φωτεινό. Έχοντας ακτίνες να το ακολουθούν, σαν προβολείς θεάτρου.    Προσοχή! Η αυλαία κλείνει.   Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι,...

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου