«Η ζωή δεν είναι γεμάτη προβλήματα, αλλά γεμάτη ευκαιρίες». Σε αυτήν τη φράση στάθηκα για ώρα. Τη διάβαζα, την ξαναδιάβαζα. Τα μάτια μου κατευθύνονταν μπρος – πίσω στις λέξεις που συνέθεταν αυτήν την απλή και συνάμα σύνθετη και φιλοσοφημένη φράση. Από τη μία ήθελα να συνεχίσω την ανάγνωση, αλλά από την άλλη κάτι με τραβούσε προς τα πίσω.
Πήρα μολύβι και χαρτί και ξεκίνησα να πειράζω την φράση, δίνοντας διαφορετικές ερμηνείες:
«Η ζωή είναι γεμάτη προβλήματα και ευκαιρίες».
«Η ζωή δεν είναι γεμάτη προβλήματα, αλλά ούτε και ευκαιρίες».
«Η ζωή σε κάνει να προβληματίζεσαι, να ψάχνεσαι και να αρπάζεις ευκαιρίες».
«Η ίδια η ζωή είναι μία ευκαιρία».
«Στη ζωή κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις».
«Η ζωή δεν κερδίζεται εύκολα∙ πρέπει να προσπαθείς κάθε μέρα».
«Η ζωή σού δίνει πολλές ευκαιρίες, αλλά οφείλεις να τις εκμεταλλεύεσαι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Έχουν υπάρξει πολλές φορές -αμέτρητες, για την ακρίβεια- που αγχώθηκα, φώναξα, θύμωσα, έκλαψα, απελπίστηκα, γιατί τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα ήθελα∙ τη δεδομένη στιγμή, για την συγκεκριμένη κατάσταση. Μετά από πολλές ήρεμες σκέψεις και συλλογισμούς με το Εγώ μου, υπέθεσα ότι για να μην πέτυχε, ή δεν έγινε αυτό που ήθελα -ίσως δεν το διαχειρίστηκα καλά, ίσως δεν ήταν γραφτό- ή οι συνθήκες δεν ευνόησαν -ίσως να μην το ήθελα πραγματικά και δεν προσπάθησα, ίσως και τίποτα από όλα αυτά- χωρίς να υπάρξει κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Απλά, δεν έγινε.
Με το πέρασμα των χρόνων, οι ανάγκες, τα θέλω, τα πιστεύω αλλάζουν, ή μεταβάλλονται. Οι εξελίξεις της καθημερινότητας τρέχουν και μαζί τους τρέχουμε όλοι, ή σχεδόν όλοι. Αρχίζουμε να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα και να αναθεωρούμε, ή κάνουμε την επανάστασή μας και εναντιωνόμαστε, με ή χωρίς αιτία.
Δεν ξέρω αν η ζωή «δεν είναι γεμάτη προβλήματα αλλά γεμάτη ευκαιρίες», όμως σίγουρα είναι γεμάτη απρόβλεπτες καταστάσεις. Θα πέσουμε και θα σηκωθούμε. Θα κολυμπήσουμε σε ρηχά, αλλά και σε βαθιά νερά. Θα γελάσουμε και θα θυμώσουμε. Άνθρωποι θα ριζώσουν στην καρδιά μας και άλλους θα θελήσουμε να τους ξεριζώσουμε σαν ελαιόδεντρα με δάκο.
Η ζωή είναι για να την ζούμε. Μέσα από αυτήν ονειρευόμαστε, ελπίζουμε και προχωράμε. Άλλωστε, μετά την καταιγίδα βγαίνει πάντα το ουράνιο τόξο.
_
γράφει η Μαρία Θωμάδη
0 Σχόλια