Νοσταλγία

16.07.2016 | Ποίηση | 4 |

Μου λείπουν του κορμιού σου τα πρανή
Οι εξοχές σου
Τα σύδενδρα κι οι γήλοφοι
Τ΄αλκιμα, μήκη και πλάτη...
Η αγκαλιά σου,
ο χορός του ροζ.
Η εκβολή, ήτανε, του μύθου.
Το λάλον ύδωρ, το άχραντο...
Νανούριζε, ορφανές πρωτοχρονιές,
άγουρους νόστους
και δειλά απογεύματα.
Χρωμάτιζε, ανατολές
και Κυριακές
Μοσχοβολούσε,
τοκετούς ονείρων...

γράφει ο Τάσος Σ. Μάντζιος

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Σχετικά

Επιμέλεια κειμένου

Μάχη Τζουγανάκη

Δηλώνω τυπικά αρχισυντάκτρια της σελίδας. Άτυπα όμως και πιο γνήσια, δηλώνω μέλος μιας όμορφης ομάδας πολύ δεμένης που οι «τίτλοι» του καθενός είναι περιττοί. Δηλώνω επίσης συγγραφέας, ποιήτρια, ερασιτέχνης φωτογράφος, μουσικόφιλή, βιβλιόφιλη, θεατρόφιλη, σινεφίλ και ερωτευμένη με οτιδήποτε ξυπνά τη δημιουργικότητά μου. Τελικά όμως έμαθα… πως το να δηλώνει κανείς τι είναι και τι δεν είναι, είναι ένα μεγάλο παραμύθι, όχι από εκείνα που μου αρέσει να διαβάζω, αλλά από εκείνα που σου θέτουν όρια και σε στριμώχνουν σε καλούπια. Μα εγώ τις λέξεις «όρια» και «καλούπια» τις έχω αφαιρέσει από το λεξικό της ψυχής μου...

4 Σχόλια

Πλοκαμάκη Χρυσούλα στο 16/07/2016 σε 9:06 μμ

Το νανούρισμα της έμπνευσης στο λίκνο της ποίησης….
ΜΠΡΑΒΟ…
Απάντηση
Μάρθα Δήμου στο 17/07/2016 σε 4:16 μμ

Λυρικό, ερωτικό, πολύ πολύ ωραίο!!!!
Απάντηση
Άγγελος Πετρουλάκης στο 18/07/2016 σε 8:04 πμ

Έξοχο!!!
Απάντηση
Μάχη Τζουγανάκη στο 18/07/2016 σε 9:12 πμ

Υπέροχη η νοσταλγία σας…Τόσο γεμάτη από συναίσθημα..και μια εξομολόγηση-παραδοχή που δίνει βέβαιη την ερωτική απουσία.
Απάντηση