20.03.2016
Ποίηση

Νοτιά του Μάρτη, τα αφίλητα αγαπώ

Ζωή Δικταίου

Θαλασσινό αεράκι, ξημερώνει όπως παλιά
Ήρθες ξανά κι έγινε γνώριμος ο δρόμος
Νοτιά του Μάρτη, τα αφίλητα αγαπώ,
Όσα μου φέρνει, της καρδιάς ο ταχυδρόμος.

Βραχιόλι κόκκινο, στο χέρι δυο κλωστές
Η μια, βελούδινη απ’ τη σκέψη σου, όταν κλαίει
Η άλλη, για όσες μου είπες, λέξεις λιγοστές
Για ένα χάδι τρυφερό που ακόμα καίει.

Ντύνονται οι μάγισσες της νύχτας τα φτερά
Τον Έρωτα ξορκίζουν με βοτάνια στο φεγγάρι
Φαρέτρα κόκκινη σε χέρια φλογερά
Σ’ αυτόν του Μάρτη τον καιρό τον ταξιδιάρη.

Πάγωσε μέσα στο μυαλό το άπιαστο σκοτάδι
Ό,τι απ’ το χτες απόμεινε, η εικόνα σου θολή
Αν πάψεις να ’σαι όνειρο, θα σβήσω το σημάδι
Να μεταλάβω άλλο φιλί σε νύχτα αμαρτωλή.

Πώς ν’ αρνηθείς το δάκρυ και της Άνοιξης το φως
Αυτό που γέρνει το πρωί στο αγέννητο λουλούδι
Κι αν στα παράλογα θα μείνω αιώνια ναυαγός
Για εσένα της ψυχής το σ’ αγαπώ και το τραγούδι.

Να φύγω, ήρθε η ώρα κι ας μην έφυγα ακόμα
Λήθη κεντούν, μαύρες σκιές και ξωτικές του Μάρτη
Απ’ τα δεσμά του Έρωτα αλύτρωτο το σώμα
Στης κουρσεμένης Άνοιξης το πιο ψηλό κατάρτι.

 

_

γράφει η Ζωή Δικταίου

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

11 σχόλια

11 Σχόλια

  1. Λένα Μαυρουδή Μούλιου
    Λένα Μαυρουδή Μούλιου στο 20/03/2016 σε 11:19 πμ

    ΤΤι άλλο να πω για σένα Ζωή πέρα από το ότι είσαι η ποιήτρια του Έρωτα; Πόσο υπερήφανη θα πρέπει να είναι η ΕΡΑΤΩ για σένα!!!!

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου
      Ζωή Δικταίου στο 20/03/2016 σε 7:08 μμ

      Πόσο όμορφα ηχούν τα καλά σου λόγια, τόσο, που νομίζω πως έχω τα ακριβότερα σκουλαρίκια. Όσο για την Ερατώ της Αγάπης και του Έρωτα, προσπαθώ να την υπηρετώ ταπεινά, ιέρεια της αφιερωμένη και πιστή. Ευχαριστώ Λένα.

      Απάντηση
  3. Μάχη Τζουγανάκη
    Μάχη Τζουγανάκη στο 20/03/2016 σε 12:17 μμ

    Αν πάψεις να ’σαι όνειρο, θα σβήσω το σημάδι
    Να μεταλάβω άλλο φιλί σε νύχτα αμαρτωλή.

    στην τσέπη της καρδιάς…το ταξίδι σου Ζωή.. ομορφαίνεις πάντα τη σελίδα μας…

    Καλή σου μέρα

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου
      Ζωή Δικταίου στο 20/03/2016 σε 7:13 μμ

      Είναι όμορφη η σελίδα, έχει νέους ανθρώπους, έχει Φως, έχει αγάπη, έχει δρόμο ανοικτό, έχει κι εσένα Μάχη. Την αγάπη μου σε όλους σας, συνοδοιπορούμε γι’ αυτό αξίζει.

      Απάντηση
  4. ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ
    ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΛΟΚΑΜΑΚΗ στο 20/03/2016 σε 4:41 μμ

    ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!! ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ! Μπράβο Ζωή!

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου
      Ζωή Δικταίου στο 20/03/2016 σε 7:15 μμ

      Τι πιο όμορφο από τη φλόγα του Έρωτα, που καίει τα μέσα μας για να αναγεννηθούμε απ’ την αρχή…

      Απάντηση
  5. Σοφία Ντούπη
    Σοφία Ντούπη στο 20/03/2016 σε 5:26 μμ

    Ύμνος για τον έρωτα το ποίημά σου Ζωή! Υπέροχο! Μπράβο σου!!!

    Απάντηση
    • Ζωή Δικταίου
      Ζωή Δικταίου στο 20/03/2016 σε 7:17 μμ

      Ο ίδιος ο Έρωτας, δεν θα πάψει ποτέ να είναι η κινητήριος δύναμη της Ζωής και δράση αναφοράς στην αιωνιότητα. Την αγάπη μου.

      Απάντηση
  6. Έλενα Σαλιγκάρα
    Έλενα Σαλιγκάρα στο 20/03/2016 σε 9:29 μμ

    Πάντα αποπνέουν ερωτισμό τα ποιήματά σας…

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου