Εχθές αργά εβάδιζα στης θάλασσας την άκρη
κι εθάρρουνα πως έβλεπα στο βράχο ένα δάκρυ.
Πλησίασα σιγά σιγά να δω ίντα συμβαίνει
κι είδα το δάκρυ γάργαρο στην άκρη του να βγαίνει.
Όχι, δεν αλληλόησα, τα είχα τετρακόσια
μα ο βράχος, ναι, εμίλαγε μ’ ενός ανθρώπου γλώσσα.
Κουβέντα είχε σοβαρή με τ’ αλαφρύ το κύμα
κι έμοιαζε να του έριχνε της μοίρας του το κρίμα.
“Για κοίτα στέκω ακίνητος, ποτέ μου δε λυγίζω
ολονυχτίς κι ολημερίς τη θάλασσ’ αντικρύζω.
Περνούν καράβια ολοχρονίς για χίλιους μύριους τόπους
και σωντηρώ βράδυ πρωί πολλώ λογιώ ανθρώπους.
‘Ομως δεν είμαι τυχερός ταξίδια για να κάνω
κι είναι της μοίρας μου γραφτό όρθιος να πεθάνω.
Εσύ διαβαίνεις πάντοτε μ’ αέρινες κινήσεις
και δέχεσαι στα πόδια σου μυριάδες συγκινήσεις.
Φέρνεις χαρές και έρωτα σαν πέσει το σκοτάδι
και δέχεσαι φιλάρεσκα του φεγγαριού το χάδι.
Τολμάς και με “σπασίματα” κλέβεις απ’ το κορμί μου
και λιγοστεύεις άθελα κι εσύ την ύπαρξή μου.”
Το κύμα έκανε κι αυτό υπόκλιση μπροστά μου
κι όλα αυτά που απήντησε τ’ ακούσανε τ’ αυτιά μου.
“Βράχε εγώ ζηλεύω σε γιατί πάντα θα στέκεις
και θα βγορίζεις πέλαγος σεκλέτια όταν έχεις.
Εμένα ο ήλιος την αυγή θα με “εξαϋλώσει”
ατμός θα γίνω δυστυχώς, δε θα ’χω τύχη τόση.
Δεν σταματώ, ολοχρονίς ψάχνω την ευτυχία
κι απ’ το κορμί σου αναζητώ φιλίας πεμπτουσία.
Αν αγριέψω γίνομαι αιτία για ναυάγια
και στέλνω και γερά σκαριά μονίμως στα καρνάγια.
Με καταριούνται οι θνητοί και με χιλιοβλογάνε
στο κάμα του καλοκαιριού δίπλα μου ροβολάνε.
Δεν είν’ αυτό που επιθυμώ εις τη ζωή ετούτη
για μένα είναι πάμπολλα του βράχου σου τα πλούτη.”
Αυτά τα λίγα άκουσα κι αναρριγώ και τώρα
για κάποια περισυλλογή εσήμανε η ώρα.
Ό,τι κι αν έχει ο καθείς ψεγάδι θα του βρίσκει
θα θέλει να ’χει σίγουρα του αλλουνού την τύχη.
Να έχει περισσότερα κι ας έχει τα περίσσια
να κάνει θάλασσα βουνά όλα να μοιάζουν ίσια.
–
γράφει η Χρυσούλα Πλοκαμάκη
Κάθε ποίημα και σας εκτιμώ περισσότερο… Γι αυτό εδώ τι να πω;;; Ζηλεύω την ιδέα, ζηλεύω το νόημα, ζηλεύω την ντοπιολαλιά… Από την ψυχή μου το μπράβο και λίγο είναι….
Καλημέρα Σπύρο!
Εγώ τώρα τι να πω? Σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ απ την ψυχή μου…Και λίγο είναι…πολύ λίγο!
Να είσαι καλά….
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!
Πάρα πολύ ωραίο!!!!
Καλές γιορτές με αγαπη, υγεία και έμπνευση!! 🙂
Χρυσούλα πες μου κάτι . Και τα όνειρά σου έμμετρα είναι κορίτσι μου;
Και το σημερινό σου όπως και όλα σου θαυμάσιο.
Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Πολύ μου άρεσε και αυτό το ποίημά σας. Δε θα σας το κρύψω πως έχω κι εγώ την ίδια απορία με τη Λένα. Καλή Ανάσταση σας εύχομαι.
Τιμη πιυ εχω φιλη μου
Αστερι της γραφης μας
Λαμπει φεγγοβολα
Παντα στη θυμηση μας
Εξαιρετικό ποίημα το θαύμασα!!Καλή Ανάσταση σας εύχομαι!
Χρυσουλα μου τι να πω; Υποκλίνομαι στον τρόπο που χειρίζεσαι και συνταιριάζεις τις λέξεις!!! Είναι υπέροχος ο μονόλογός σου!!! Γραφείς υπέροχα!!! Σου στέλνω την αγάπη μου και τις ευχές μου για μια χαρούμενη Ανάσταση!!!
Ευχαριστώ πολύ καλή μου Έλενα!
Με ΥΓΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ να περάσεις τις Άγιες Μέρες- και όχι μόνο!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Λένα μου αγαπημένη….
Σε ευχαριστώ…από καρδιάς! Με συγκινείς κάθε φορά με τα πανέμορφα σχόλιά σου! Τι να κάνω? Η ομοιοκαταληξία βγαίνει…από μόνη της… Δεν με κουράζει… Με εκφράζει!!!!!
ΚΛΑΟ ΠΑΣΧΑ!!!!
Αγαπημέμη μου Χριστίνα…
Σε ευχαριστώ πολύ… Και μια παράκληση… Άσε τον πληθυντικό για άλλους…για τους γεροντότερους! ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΑΙΔΙ και σας ευχαριστώ από την καρδιά μου!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!!!
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΝΝΑ…
Πάντα με τιμάς με τα έμμετρα σχόλιά σου! Να είσαι καλά!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!!!!!!!!!!!!!!
Αγαπημένη μου ΆΝΝΑ..
.
Σε ευχαριστώ πολύ!!!!
ΤΟ ΠΑΙΔΙ που κρύβεται στην ψυχή μου σου εύχεται ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ και πάντα ΥΓΕΙΑ!!!
Σοφία μου πολυαγαπημένη…
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ…. Να είσαι καλά… Με τιμούν τα λόγια σου!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΥΓΕΙΑ!!!!
Εξαιρετικό κυρία Χρυσούλα. Σε ρίμα και κυρίως σε νόημα! Και πράγματι έτσι είναι όλοι….
Ευχαριστώ πολύ , Μάχη μου!!!!!!!!!! Να είσαι καλά! Καλή Ανάσταση!
Κάποιοι γράφουν σαν ποιητές, και κάποιοι ζουν σαν ποιητές! Το αριστούργημα μαρτυράει Χρυσούλα μου, πως εσύ και γράφεις, αλλά και ζεις σαν ποιητής!
Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου κ. Κώστα Μεταλίδη…
Τιμή μου το σχόλιό σου!………….
Είμαι σίγουρος πως είχα γράψει… Το αριστούργημα ” Ο βράχος και το κύμα”!
Εξαιρετικό ποίημα, όπως και όσα δικά σας έχω διαβάσει!