-Καλημέρα σας κυρία Κάτια. Είναι 10 η ώρα. Ελάτε, ξυπνήστε. Ανοίγω τις κουρτίνες να μπει λίγο φως στο δωμάτιο σας. Σας έφερα το πρόγευμα σας κυρία.
-Μη με ξυπνάς! Κάθε μέρα τα ίδια μου λες! Πότε θα καταλάβεις πως δεν θέλω να ξυπνάω; Θέλω να κοιμάμαι σου λέω! Δεν την θέλω τη μέρα! Δεν θέλω πρόγευμα! Φύγε!
-Μάλιστα κυρία. Αφήνω λίγο ανοιχτές τις κουρτίνες να μπει λίγο φως. Έχει μια πολύ όμορφη μέρα, ο ήλιος λάμπει και είπα να σας χαρίσω λίγες αχτίδες στο δωμάτιό σας. Αφήνω το πρόγευμα στο τραπέζι. Σας έφτιαξα πορτοκαλάδα από την αγαπημένη σας πορτοκαλιά. Πάω να καθαρίσω τον χώρο στο σαλόνι. Καλημέρα κυρία Κάτια. Η μέρα είναι τόσο όμορφη σήμερα. Η αλληλογραφία σάς περιμένει στο σαλόνι, δίπλα στην αγαπημένη σας πολυθρόνα.
Η καμαριέρα απομακρύνθηκε αλλά η Κάτια δεν μπορούσε να κοιμηθεί περισσότερο. Δεν κοιμήθηκε και πολύ εδώ που τα λέμε. Στο μυαλό της στριφογύριζε το παρελθόν της, όπως και κάθε νύχτα. Στοίχειωνε τις σκέψεις της. Κάτι την βασάνιζε, αλλά δεν το έβγαζε από μέσα της. Σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο. Έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό της και το βλέμμα της κοίταξε τον καθρέπτη. Αυτός ο αληθινός προδότης του χρόνου… Είδε τα αυλάκια της ζωής στο πρόσωπο της. Δεν είχε καμιά δροσιά στην επιδερμίδα της και τίποτα δεν έδειχνε σημάδια από νιότη πάνω της. Τιμωρός ο χρόνος με την τιμωρία του δέρματος. Αυλάκια είχε παντού και τίποτα δεν θύμιζε τις παλιές καλές εποχές. Υπήρξε πολύ όμορφη στα νιάτα της, αλλά ο χρόνος δεν συγχωρεί τίποτα στο πέρασμά του. Ήταν αποφασισμένη να τα βάλει μαζί του, μα δεν θα κέρδιζε τίποτα και, αν έκανε παρεμβάσεις στο πρόσωπο ή σε κάποια σημεία του σώματοςμ ήταν επικίνδυνο και συνάμα ψεύτικο απέναντι στους άλλους. Κατευθύνθηκε στην ντουλάπα της, διάλεξε το πιο όμορφο λαμπερό φόρεμά της και κάθισε στο σκαμπό της τουαλέτας. Διάλεξε ένα κόκκινο κραγιόν, έβαψε τα χείλη της έντονα και ζωγράφισε τα μάτια της με έντονες σκιές. Δεν φόρεσε κανένα κόσμημα και κατέβηκε στο σαλόνι. Κάθισε στην αγαπημένη πολυθρόνα της και έπιασε τους φακέλους με την αλληλογραφία της δίπλα από το τραπεζάκι. Δεκάδες γράμματα από θαυμαστές που την επαινούσαν για τα λογοτεχνικά βιβλία της, αλλά αυτή παρέμενε ανένδοτη σε όσα διάβαζε μέσα από κολακείες και κόλακες, ζητώντας ένα ραντεβού ή μια φωτογράφιση μαζί της, να ανεβάσουν τις ψεύτικες υποτιθέμενες υπαρξιακές μετοχές τους στο κοινωνικό σύνολο. Βαρέθηκε να την εξυμνούν. Έζησε πολλές εμπειρίες μέσα σε αλήθειες και ψέματα από την σταδιοδρομία της σαν συγγραφέας και έτσι αδιαφορούσε γενικά σε όσα της έγραφαν. Άφησε τα γράμματα και κοίταξε προς το γραφείο της. Το μάτι της έπεσε σε μια γέρικη γραφομηχανή. Πρώτη φορά της έκανε εντύπωση μετά από τόσα χρόνια γιατί την είχε θαμμένη στο υπόγειο, αλλά πώς ξαναζωντάνεψε και βρέθηκε στο γραφείο της;
-Μαρία έλα γρήγορα στο σαλόνι! Τώρα!
Η Μαρία έτρεξε και αντίκρισε την αφέντρα της με πολύ θυμωμένη έκφραση.
-Μαρία που βρέθηκε αυτή η γραφομηχανή; Με ποιο δικαίωμα την έβαλες πάνω στο γραφείο μου; Τι σε έκανες να την ξεθάψεις από το υπόγειο και πώς τόλμησες; Με ρώτησες;
Η Μαρία ξεροκατάπιε και με χαμηλωμένο βλέμμα της απάντησε.
-Κυρία Κάτια, τον τελευταίο καιρό διαπιστώνω πως μέρα με την μέρα μελαγχολείτε και είπα να σας χαρίσω ένα κομμάτι από παλιές αναμνήσεις που πίστεψα πως θα έκανε να αισθανθείτε όμορφα. Έχει ακόμα μια σελίδα πάνω της που έγραφε δυο λέξεις στα αγγλικά αλλά δεν ξέρω τι σημαίνουν γιατί δεν πήγα σχολείο και δεν ξέρω γράμματα. Συγγνώμη που έκανα μια αυθόρμητη κίνηση άθελά μου, αλλά πίστεψα πως θα σας έκανε καλό. Συγχωρέστε με κυρία και σας υπόσχομαι πως δεν θα ξανασυμβεί αυτό. Θέλω το καλό σας και κάνω τα πάντα για να ξαναζωγραφιστεί το χαμόγελο στο πρόσωπό σας. Συγχωρέστε με, σας παρακαλώ…
-Πήγαινε Μαρία. Δεν πειράζει… Ξέχασέ το… Βάλε μου λίγο να παίζει η τηλεόραση για να περάσω την ώρα μου. Δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω και σήμερα δεν θέλω να βγω στον κήπο. Τίποτα δεν μου κάνει αίσθηση πια…
Η Μαρία άναψε την τηλεόραση και αποχώρησε. Η Κάτια έβλεπε τα κουτσομπολίστικα πρωινά κανάλια αλλά μια είδηση την έκανε να αισθανθεί εντελώς διαφορετικά. Το θέμα σαν αναφορά μιλούσε για τον τελευταίο καμηλιέρη της ερήμου. Όλα πλέον είχαν αλλάξει στις τουριστικές διαδρομές της άμμου και οι περισσότεροι είχαν αντικαταστήσει τις καμήλες με τζιπ που διέθεταν κλιματισμό, κάτι που προσέγγιζε περισσότερους τουρίστες. Από τον καμηλιέρη έπαιρναν συνέντευξη και τον επέλεξαν γιατί είπαν οι ντόπιοι πως υπήρξε ο μεγαλύτερος παραμυθάς στις τουριστικές διαδρομές του. Δεν ήταν πολύ μεγάλος, μέσα από τα κουρασμένα και ηλιοψημένα χαρακτηριστικά του προσώπου του έδειχνε πολύ καλοσυνάτος και χαμογελαστός σε όσα θέματα και αν τον ρωτούσαν. Τους έλεγε πως για να ανακαλύψει κάποιος την πραγματική όαση, πρέπει να γευτεί τους κόκκους της άμμου και την δίψα. Την δίψα για ζωή και ζωή για αυτόν είναι έρωτας. Δύσκολες διαδρομές για ελάχιστους, αλλά όπως έλεγε μέσα από τις εμπειρίες του δεν άντεξε κανένας από τους επιβάτες του. Οι περισσότεροι αποχώρησαν στα μισά της διαδρομής προς την αληθινή όαση, αγανακτισμένοι, ζητώντας να τους γυρίσει πίσω στον πολιτισμό και μόνο μια γυναίκα άντεξε περισσότερο από τους άλλους αλλά δεν κατάφερε και αυτή να φτάσει στο τέρμα της όασης, όπως υποσχόταν σε όλους τους επιβάτες του. Ο παραμυθάς ήξερε την αλήθεια για αυτήν την όαση και δεν την χάριζε εύκολα, αλλά τα έλεγε όμορφα με τις περιγραφές του. Ταξίδευε μέσα από την ζέστη της ερήμου και ονειροπολούσε τα βράδια μέσα από τις αναλαμπές των ξύλων που άναβε για να ζεσταθούν οι συνοδοιπόροι του. Όταν τον ρώτησαν οι ρεπόρτερς αν αγάπησε ποτέ κάποια από τις διαδρομές του προς την όαση και αν έμαθε να γράφει αγγλικά, μερικές λέξεις, μέσα από τόσες εμπειρίες από τους τουρίστες, αυτός με το ραβδί του χάραξε πάνω στην άμμο δυο αγκύλες που μέσα περιείχαν δυό λέξεις: keep dreaming. Τους χαμογέλασε και καβάλησε την καμήλα του. Άνοιξε τον σάκο του από το πλάι της καμήλας και πέταξε μερικά κουρέλια από γυναικεία ρούχα.
-Αν κάποια γυναίκα καταφέρει να φορέσει αυτά τα κουρέλια του έρωτα και να με ακολουθήσει στην διαδρομή προς την αληθινή όαση της ζωής ξέρει πού θα με βρει. Εγώ αγάπησα μια φορά έναν συνοδοιπόρο αλλά δεν με άντεξε ως το τέλος και αυτή η όαση ονομάζεται « حب » (έρωτας)… Δύσκολες διαδρομές προς τον έρωτα. Αντίο σας.
Η Κάτια έκλεισε την τηλεόραση αλαφιασμένη. Σηκώθηκε από τον καναπέ και με γρήγορα βήματα κατευθύνθηκε στο γραφείο και έριξε μια ματιά στην γραφομηχανή. Κοίταξε τη σελίδα που ήταν πάνω της, που έγραφε δυο λέξεις:
Keep dreaming…
–
γράφει ο Γιάννης Καλαϊτζάκης
0 Σχόλια