«Συννέφιασε συννέφιασε
Κι έτσι ο Θεός μας έφιασε
Στους έρωτες και στους καιρούς
Ν’ αφήνουμε μικρούς σταυρούς»
Η Τελετή, Συλλογή «Τα Ρω του Έρωτα»
Οδυσσέας Ελύτης
Ο έρωτας θεός και άθεος μαζί. Χρωστά και δεν ξεχρεώνει. Κερνά και κλέβει μαζί. Ο έρωτας το αποτύπωμα της καρδιάς και οι πληγές της. Τα λάθη της και τα σωστά της. Οι ενοχές και οι παραδοχές. Οι στιγμές και οι αναμονές. Και οι ατελείωτες προσμονές.
Ο έρωτας το όλο και το τίποτα. Το είναι. Και το δεν είναι. Λόγια, ήχοι, μουσικές και σιωπές μαζί. Αβάσταχτα όνειρα και εξαντλητικοί εφιάλτες. Η γαλήνη της καρδιάς και η φουρτούνα της μαζί. Θάλασσα βαθιά και σκοτεινή. Θάλασσα γυαλιστερή με κοχύλια και ανεπανάληπτα βότσαλα θησαυρούς της πανούργας φύσης. Θάλασσα εκδικητική και μοιραία. Με ρουφήχτρες και θλιβερά ναυάγια.
Ο έρωτας απόλυτος και δεσμευτικός, μονάρχης και δικτάτορας. Κραυγάζει δημοκρατικός. Μα τίποτα δε θυμίζει δημοκρατία στις πράξεις του. Αθώοι φυλακισμένοι και ένοχοι ελεύθεροι τριγυρνούν στα σοκάκια του νου και της καρδιάς και εισβάλλουν εξουσιαστικά. Μικροαπατεώνες και οργανωμένοι και επαγγελματίες ληστές. Η δημοκρατία της καρδιάς σε λεπτή διαχωριστική γραμμή από του νου.
Ο έρωτας το ελιξίριο της καθημερινότητας. Το αντικαταθλιπτικό. Το καταθλιπτικό. Οι ώρες εκείνες οι βασανιστικές που χρόνο δεν λογαριάζουν μα κάθε λεπτό τρυπά τη σκέψη και την κουρελιάζει. Τα γιατί και τα πότε. Τα άραγε, τα ίσως, τα μπορεί. Το τώρα και το ποτέ.
Ο έρωτας, όλα τα σημεία στίξης μαζί. Τα ερωτηματικά, τα θαυμαστικά τα θλιβερά αποσιωπητικά. Οι άνω τελείες και οι τελείες. Με μια γραμματική διαφορετική εκτός κανόνων και με προτάσεις αναποδογυρισμένες και ατελείς. Τα δε θα και τα θα. Τα δε μπορώ και τα μπορώ ανακατεμένα σε ένα συντακτικό που δεν υπακούει σε νόρμες. Μονάχα στη νόρμα του πάθους.
Ο έρωτας η κινητήριος δύναμη και η ματιά στο κενό. Η ταχύτητα της καρδιάς και η παύση της καθημερινότητας. Το βλέμμα σε έναν ουρανό που χωρά λόγια και σκέψεις και χαμόγελα. Οι υποσχέσεις και οι κατασχέσεις μαζί. Το στριφογύρισμα των σεντονιών και οι αχνιστές επιθυμίες. Σαρκικές πλατωνικές φιλικές αυταρχικές δεσμευτικές επιθυμίες.
Ο έρωτας και το χατίρι του. Παιδί μικρό που το κερνάς τη μικρή του παρανομία από το περίπτερο της γειτονιάς και του κλείνεις πονηρά και το μάτι, ξεχνώντας πάντα τις προηγούμενες αμαρτίες του, με την αμνησία της καρδιάς και την επιλεκτική της μνήμη, που καθηλώνει τη λογική διαδοχή των εμπειριών.
Ο έρωτας κόκκινος άγγελος και διάβολος μαζί. Με φτερά που λαχταρά να φορέσει κανείς, ακόμα και αν είναι προκαθορισμένη η φανταχτερή του πτώση. Ακόμα και αν ταμπέλες και ταμπέλες προειδοποιήσεων εμφανίστηκαν στη διαδρομή και παρακαλούσαν για ελάττωση ταχύτητας. Άγνωστοι και αδιάφοροι οι κίνδυνοι σοβαρών ατυχημάτων στο δρόμο της επιθυμίας.
Το ατύχημα της καρδιάς βλέπεις είναι το ευτύχημα του έρωτα. Ασύμβατη η ερωτική επιθυμία. Και ασυμβίβαστη. Ελεύθερη και προκλητική. Πατά πάντα στα μέρη που βλέπεις σε καρτ ποστάλ και τα ζηλεύεις και τα λαχταράς. Και τα ποθείς.
Κι ύστερα είναι ετούτη η θαλπωρή που δίνει η ανάγκη και η τόλμη που προσφέρουν λέξεις έως τώρα ανείπωτες, λέξεις ως τώρα μη ηχητικές γράφουν σε ένα πεντάγραμμο χτύπων. Το φανταστικό που μπλέκει με το πραγματικό δίνοντας διαφορετική διάσταση στη ροή των γεγονότων, κρατώντας το θύμα σε απόσταση από μια καθημερινότητα που πιθανώς να μην του ταιριάζει. Η δύναμη αυτή της μη πραγματικότητας. Η δύναμη της φαντασίας που δαμάζει οποιοδήποτε πρέπει.
Ο έρωτας μια εσωτερική διαδικασία που χωρίς να επιβεβαιωθεί αποδειχθεί και μαθηματικά οριστεί από τα αξιώματα της καρδιάς και τις παραδοχές της, έχει ήδη γίνει αποδεκτός από τη μαθηματική κοινότητα του σώματος…
Ο έρωτας ξεμασκαρεύεται μονάχα όταν έχει ήδη σβήσει ή μετατραπεί σε κάτι άλλο. Η αρχική του μορφή και υφή, προσωρινά γνωρίσματα που ο χρόνος αλλοιώνει. Η έκθεσή τους στον αέρα της εξομολογημένης επαφής, αλλάζει τις φυσικές τους ιδιότητες και η ιστορία σβήνεται σταδιακά για να την αντικαταστήσει ενδεχομένως μια ιστορία αγάπης ή μίσους.
Ο έρωτας προϊόν της ζωής γεννάται, μεγαλώνει, ανθίζει, μαραίνεται και ένα σταυρό ακουμπά στο χώρο ανάπαυσης της καρδιάς σε μυστική τελετή, ζητώντας από τη μνήμη της, το θαύμα της αιωνιότητας…
”””Ο έρωτας προϊόν της ζωής γεννάται, μεγαλώνει, ανθίζει, μαραίνεται και ένα σταυρό ακουμπά στο χώρο ανάπαυσης της καρδιάς σε μυστική τελετή, ζητώντας από τη μνήμη της, το θαύμα της αιωνιότητας…””’
Κι η μνήμη ποτέ δεν του αρνείται αυτό το θαύμα…το θαύμα της αιωνιότητας!!!!!!!!!!!!!!!
Παραστατικότατο, περιγραφικότατο, λυρικό…ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ!!!!
Κυρία Πλοκαμάκη, σας ευχαριστώ για την όμορφη κριτική σας. Καλή Κυριακή!
Nαι μικρή σοφή μας Μάχη. Όλα αυτά που λες τόσο παραστατικά και περίτεχνα, είναι ο Έρωτας που όλοι μας σε κάποια από τις πολλές μορφές του έχουμε γνωρίσει, Και συ πιο ερωτική από ποτέ δίνεις μαθήματα άριστης γραφής.Συγχαρητήρια κορίτσι μου.
Λένα μου σε ευχαριστώ. Δεν κατέχω βέβαια καμιά σοφία σε ο,τι αφορά τον Έρωτα. Εμπειρίες ναι, όπως όλοι μας.
Σοφία; Μπαααα….δε μας προέκυψε. Η σοφία αν μη τι άλλο δίνει εκείνες τις ώριμες επιλογές και πράξεις. Ο έρωτας όμως γεννιέται και τρέφεται με την ανωριμότητα της σκέψης μας…σωστά;
Καλή μας Κυριακή…
Άκου. Έχουμε πολλά να προσάψουμε στον έρωτα. Να τον πούμε επίορκο; τον λέμε..Μα ο άνθρωπος όσο βλαξ και άν είναι του επιτρέπει να κατακτηθεί απ΄αυτόν και δεν το κάνει από μαζοχισμό αφού γνωρίζει ότι για λίγο για πολύ λίγο κρατά η βασιλεία του. Είναι γιατί όσο διαρκεί αλλάζει τόσο θεαματικά τη ζωή. Της δίνει μια τέτοια ομορφιά και χρώματα που ακόμη και όταν εκλείψει, η ανάμνησή του και μονο εξακολουθεί να χρωματίζει την μουντάδα της.Είναι ο μόνος Θεός (εκτός από τον Θεό της ΑΓΑΠΗΣ) που δεν πρόκειται ποτέ να σβήσει . Μονοθεϊσμοί, δωδεκάθεα χάθηκαν και πάνε και ο μικρός πονηρούλης και τσαχπινης Θεός πανταχού παρών. Είναι αυτός που δίνει καύσιμα για να γυρίζει η ρόδα της ζωής και θα πεθάνει (αυτό με επιφύλαξη) αν και εφ’όσον για κάποιον ανεξήγητο λόγο σταματήσει να γυρνά η ρόδα που λέγαμε.
Και αυτό δεν είναι απαραίτητα να είσαι σοφός για να το πεις . Το ξέρει και ο τελευταίος μικροοργανισμός που ενδημεί στον Πλανήτη Γη.
🙂
Ποιητική,μαγευτική,καθηλωτική γραφή .Μοναδικό άγγιγμα ψυχής !!!Συγχαρητήρια.
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Η αλήθεια είναι ότι ήταν μια προσωπική πρόκληση για μένα το κείμενο αυτό.
Καλό σας απόγευμα…
Τον θαυμασμό μου!!!!!!!!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Άννα μου. Καλό βράδυ…
Πολύ ποιητικά περιέγραψες τον Έρωτα μέσα από τις αντιθέσεις του. Εξαιρετικό!!!
Σε ευχαριστώ Χριστίνα μου! Καλή εβδομάδα να έχουμε…
Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς…μια πένα τόσο μαγική όπως είναι δική σου κι ένα θέμα τόσο δυνατό, μόνο καθηλωτικό θα μπορούσε να είναι το πάντρεμα και το αποτέλεσμα! Την αγάπη μου… καλό βράδυ σε όλους σας!
Σοφία μου γλυκιά σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια που πάντα με συντροφεύουν. Καλό βράδυ και σε όλους εσάς …Την αγάπη μου!
Δε θα μπορούσες να περιγράψεις πιο ωραία τον έρωτα Μάχη! Χίλια μπράβο!!
Σε ευχαριστώ Έλενα! Καλή σου εβδομάδα!
Ύμνος του Έρωτα!!!
Υπέροχο Μάχη μου!!!
Σ’ ευχαριστώ κορίτσι μου. Καλημέρα!
μπράβο Μάχη.Πολύ ωραίο κείμενο!!!
Σε ευχαριστώ (Βάσω;) πολύ!
‘Οχι εγώ.
Σου εύχομαι με πολλά θαυμαστικά, διαρκώς να επιταχύνεις στην όμορφη διαδρομή σου στη γραφή!
Χορταστική η ευχή σου Απόστολε.. Σε ευχαριστώ πολύ!
“Ο έρωτας κόκκινος άγγελος και διάβολος μαζί. Η ταχύτητα της καρδιάς και η παύση της καθημερινότητας.”… και τόσες άλλες φράσεις που ερμηνεύουν τον έρωτα, ακριβώς όπως του “πρέπει¨. Πολύ καλό, Μάχη.
Σε ευχαριστώ Βάσω… Σε μπέρδεψα αλλά τα βρήκαμε!!