Είσαι πικραμένος μες στην πόλη,
τ’ άγνωστο σ’ αρέσει να ζητάς,
κάτι σε κρατάει όταν μένεις,
κάτι στο μυαλό σου κυνηγάς.
Σε σαράντα θάλασσες θα φεύγεις,
σαν κυνηγημένος πειρατής,
είναι άγνωστες οι αφορμές σου,
του ονείρου είσαι ταξιδευτής….
Το φεγγάρι σ’ έχει ξεγελάσει,
άλλα σου υποσχέθηκε μου λες,
το πολέμησες μα είναι ο χρόνος,
πάντα που γιατρεύει τις πληγές…
–
γράφει ο Νίκος Νασόπουλος
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/GkEtMOYg_5IΚαθημερινή https://youtu.be/kwGMsX_YNkM?si=BpZYVUE9dxacYDEi Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε...
Θαλάσσιες σπηλιές, τη Γοργώ γέννησαν, βραχώδης μήτρα. Να γιατί τη λέμε Ευτυχία. Γιατί μας θρέφει. Μήνες μετά και το παιδί της να γεννά, την Ευτυχία, της θάλασσας. Να γιατί τη λέμε μητέρα θάλασσα: Γιατί ποιεί τον κόσμο....
Στη ζωή της σταθερό, ένα πράγμα είχε: τη θάλασσα. Ένας ανελέητος ήλιος, αέρας, ξερά βράχια, και κάτω το απέραντο γαλάζιο. Κι ύστερα είναι και το άλλο: στις βόρειες παγωμένες θάλασσες, καθώς βυθίζεται το βαπόρι, την υπηρέτρια μέλλει το παλτό...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Στη ζωή της σταθερό, ένα πράγμα είχε: τη θάλασσα. Ένας ανελέητος ήλιος, αέρας, ξερά βράχια, και κάτω το απέραντο γαλάζιο. Κι ύστερα είναι και το άλλο: στις βόρειες παγωμένες θάλασσες, καθώς βυθίζεται το βαπόρι, την υπηρέτρια μέλλει το παλτό...
Για ποια ύπαρξη σε τούτο τον πλανήτη Αγώνες γίνονται της στιγμής κυνηγώντας την ελπίδα Μα δεν κρατά, την σκοτώνει η παρακάτω σου γέννα, ρουφήχτρα κάθε σου θυσίας και το κακό ανακυκλώνει Δεν έχεις συνέχεια, τη φύση σου την χάνεις είσαι ομοίωμα μιας άλλης στιγμής...
Πόρτες κλειστές με σκέψεις κενές Γυρεύοντας τη σωτηρία του νου Όλα έχουν αλλάξει πλέον στην ψυχή Απόφαση ζωής αν θα υπάρξει συνέχεια Στο μυαλό σιδερένιες πέτρες λιθοβολούν Θα γεννηθούν άραγε τα όνειρα όπως τότε; Θα διαγραφεί το τώρα που μας περιορίζει; Όλα τα...
0 Σχόλια