Σε ουράνια τόξα ακροβατώ
οι πολιτείες ξένες
ταξίδια δίχως γυρισμό
σε νύχτες προδομένες
τα όνειρα μου χάρισα
σ’ ένα άγιο, δίχως σώμα
με ένα μονάχα αντάλλαγμα…
…στα μάτια σου το χρώμα
που ‘ χει η σκοτεινή αυγή
ποτέ να μην χαράξει
και η καρδιά σου από καημό
να μην αναστενάξει
νεράιδες να κρατούν δροσιά
και ν’ αγρυπνούν φεγγάρια
η αγάπη να κερνά φιλιά
λευκά μαργαριτάρια
να ‘ναι τα λόγια Του Έρωτα
και όλα σου τα χρόνια
Άνοιξης άστρα να γενούν
να φέρνουν χελιδόνια.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/tdZT4S3JGN0Καθημερινή https://youtu.be/dFTTPv2c1TI?si=zjYSDVebBgC7ismp https://youtu.be/8n-sx6mb2zA?si=-M3GIqehlPUAx5yQΠρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...
Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω. Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία, στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...
Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...
Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη; Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές – Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...
Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα. _ γράφει η Παρασκευή...
όμορφα λόγια…όμορφες εικόνες!
Την Καλημέρα μου!
Κράτησε τα μάτια της ψυχής ανοιχτά Μάχη και άφηνε την καρδιά σου ελεύθερη, ελεύθερη να ρεμβάζει τον ουρανό και τα μυστήρια του σύμπαντος και να ξέρεις πως , το δικό σου παραμύθι θα είναι πάντα το καλύτερο, το δικό σου φεγγάρι το πιο φωτεινό, το νερό που θα αντλήσεις εσύ η ίδια στο βαθύ πηγάδι της ζωής, το αθάνατο, αυτό που θα σε ξεδιψάσει, το δάκρυ που θα κρατήσεις εφτασφράγιστο μυστικό φυλλαχτό πολύτιμο της Αγάπης κι ο Έρωτας που δίχως λόγο σε πλήγωσε ο σταυρός της Ανάστασης εν’ ονόματι μιάς στιγμής φευγαλέας …μα και της αιωνιότητας. Ευχαριστώ.
Λυρική μας Ζωή πανέμορφο το ποίημα σας!!!
Με ταξιδέψατε για λίγο στα ουράνια…
Καλή σας ημέρα!!
Ελένη ευχαριστώ την αγάπη σου και την ψυχούλα σου, που ανοίγει την πόρτα και με καταδέχεται… «Είναι η καρδιά που βλέπει πριν δει ο νους» Thomas Carlyle
Χαριτωμένο!