Η νύχτα φεύγει,
στο κυνήγι μιας σκιάς
πάλι μονάχη
θα με βρει η καταιγίδα
στο μαξιλάρι
άδειες σκέψεις
όσα μου 'ταξες φιλιά
κι ο χρόνος σβήνει
στο σκοτάδι την ελπίδα.
Εκεί στην άκρη της ακτής
θα περιμένω
τι κι αν πετούν
τα χελιδόνια χαμηλά
στον ίσκιο της αγάπης σου
θα γέρνω
...και θα γερνώ
σε ξένη αγκαλιά.
Zωή μου άδεια,
αναμνήσεις και στιγμές
ότι δικό σου
του ανέμου χάδι μοιάζει
άγκυρα ρίχνω
την καρδιά μου στα βαθειά
κι ότι αγαπώ...
στο σ' αγαπώ σου θα βουλιάζει.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ζωή μου υπέροχο!!!
Το απόσταγμα της αγάπης αιώνια τραγουδά!!
Με άγγιξε πολύ το ποίημα σου!!!
Πόσο χαίρομαι να σε διαβάζω…
Καλό σου βράδυ!!!
Ας έχεις θέα στην αγάπη και ουρανό στα όνειρα Ελένη.
Πολύ ωραίο!!
Όμορφο ταξίδι και σήμερα…
Υπέροχο!!!!!!!!!
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Να σας αποζημιώνει η αγάπη.
Πολλές φορές δεν σχολιάζω γιατί κάθε φορά νιώθω να επαναλαμβάνομαι. Κάθε ποίημά σας κι ένα ταξίδι. Και μου αρέσουν τα ταξίδια…Συνεχίστε να μας ταξιδεύετε..
Τι όμορφο !!!