Τα αγκάθια

A27_b

Τι κι αν δεν είναι ακάνθινα
Στεφάνια περιπλέξαν
Τα δίκια με τα άδικα
Σχέδια και εμπλέξαν

Φίλους καρδιακούς
Που δεν αντιμιλήσαν
Χρόνων διαβαίνανε μαζί
Ποτέ δε δυστυχήσαν

Στιγμές δεν εμαρτύρησαν
Τι κι αν εβρεθήκαν
Σε δύσκολες στιγμές
Φιλίες δεν προδοθήκαν

Μα έρχονται ξαφνικά
Μέσα και συνεντεύξεις
Αλλοδαπές απόμερες
Ξενόφερτες οι επιθέσεις

Τρόποι συμπεριφορών
Αλλοίωσης επιφέραν
Αλήθειας παραστράτημα
Κι έτσι αυτοί υποφέραν.

Τα ψέμματα εβρήκανε
Τρόπο και ξαποστάσαν
Οι αλήθειες τώρα πια
Δειλά εδιατάξαν

Τα μέλη που απαρτίζανε
Φιλία μες στα χρόνια
Πάλι να ανασκουμπωθούν
Για να τη ζουν αιώνια

Στα όνειρα που κάνανε
Στα πλάνα του μυαλού τους
Στα απόμερα στα απάτητα
Βάθη του εαυτού τους

Όπου ετριγυρνάν
Τύψεις και ενοχές τους
Μα με το καλό εζητούν
Ίαμα στις πληγές τους

Που θέλησαν και επέφεραν
Αγκάθια άλλων ανθρώπων
Που πόνεσαν συνέτριψαν
Ιδεολογίες άλλων τόπων

Μα τώρα πια το νιώσανε
Πως άλλος δε χωράει
Στη φιλία τους αυτή
Σαν το κακό τους εζητάει.

γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Αννιώ μου…
    Παντού αγκάθια στα γόνιμα χωράφια της ψυχής μας….Μα το καλύτερο ζιζανιοκτόνο για τα κάθε λογής παράσιτα είναι η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ και η ΣΥΧΩΡΕΣΗ!
    ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ!!!

    Απάντηση
  2. Αννα Ζανιδακη

    Χρυσουλα μουυυ Πολυ Αγαπημενη…
    Καθε σου λεξη ιαχη
    Στο ειναι της ψυχης μου
    Ιαμα και βαλσαμο
    Εισαι στη θυμηση μου.

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου