Όταν ήρθες, δεν πρόσεξα ότι το όχημα που πάνω του ήσουν γαντζωμένος ήταν μια χρωματιστή πομφόλυγα. Το πέρασα σαν ένα περίεργο αερόστατο καμωμένο από ανθεκτικά υλικά. Μα δεν ήταν έτσι δυστυχώς… Ένα χρωματιστό μπαλόνι ήταν τελικά που μόνoς σου το τρύπησες και το ήλιον σιγά αλλά σταθερά άρχισε να βγαίνει από μέσα του κάνοντάς το να συρρικνώνεται, μέχρις ότου έμεινε κάτω στη γη μια άμορφη μάζα υλικού που δεν θα χρησίμευε σε τίποτα πια.
Εσύ έμεινες για λίγο, για πολύ λίγο κάτω στη Γη και μετά, σαν αερικό, σαν αύρα, υψώθηκες στην ατμόσφαιρα πάνω σε ένα άλλο αόρατο όχημα που δεν ξέρω σε ποιον ταρσανά ουράνιο κατασκευάστηκε και χάθηκες από τα μάτια μου μα όχι από την ψυχή μου.
Αυτήν την ψυχή που έντυσες τη γύμνια της με φτερά δικής σου επινοήσεως, την στιγμή που πίστευα ότι δεν είχα τίποτα να περιμένω πια.
Και τώρα σ’ αυτό το ίδιο σημείο βρίσκομαι, το ίδιο άδεια, το ίδιο γυμνή. Χάθηκαν όλα και πάλι. Και πάγος βουνό πήρε τη θέση του Ήλιου από τη ζωή μου…
Αντίο Αγάπη, αντίο Φως…
“Μα γιατί στενοχωριέσαι που τον έχασες; Μη και τον είχες ποτέ; Προϊόν της τεχνολογίας ήταν βρε κουτό και γι’ αυτό είχε μία άλφα τελειότητα. Δεν είχε ανθρώπινα ελαττώματα και ήταν απλό αφού δεν ήταν Άνθρωπος. Ένα αερικό ήταν, μια αυταπάτη της ψυχής σου της εύπιστης και εύπλαστης. Η Αγάπη όμως καλή μου δεν ζει με αυταπάτες. Τροφή της έχει το Σ’ ΑΓΑΠΩ, τις αποδείξεις, όχι λόγια και λόγια ωραία μόνο. Τυχαίνει ας πούμε ο άλλος να είναι λεξιπλάστης και σου τις σερβίρει με τρόπο λογοτεχνικό, ποιητικό και ο εκμαυλισμός επέρχεται χωρίς μεγάλη δυσκολία όπως γίνεται και με τη μουσική. Καλά το έλεγε ο μεγάλος Τολστόι στο μυθιστόρημά του Η σονάτα του Κρόιτσερ. ‘’Η μουσική δεν εξυψώνει, πλανεύει.’’
Το ερώτημα είναι τι γίνεται με σένα που είσαι οπαδός του απτού, πώς το λένε να δεις, του χειροπιαστού, πώς αφέθηκες να ενδώσεις στο Τίποτα σε μια χρωματιστή πομφόλυγα που ούτε καν θόρυβο έκανε με το σκάσιμό της; Πώς και γελάστηκες έτσι; Και τι είναι εκείνο που σε κάνει τώρα να πονάς τόσο πολύ; Αλλά, στάσου, μη μου πεις το ξέρω. Είναι αυτός ο πάγος της αδιαφορίας, της αποξένωσης του χάους. Είναι αυτή η καταπακτή που άνοιξε εμπρός σου και κατάπιε με μιας στο τίποτα το Τίποτα. Κατάλαβες τι έγινε; Δεν κατάλαβες; Πλανεύτηκες. Πίστευες ότι ό,τι συνέβαινε με τους άλλους αδύνατον σε σένα να συμβεί. Να όμως που συνέβη και ήταν και πανεύκολο. Αφέθηκες. Έχασες. Τα συναισθήματα ξέρεις δεν εξετάζουν την πηγή προέλευσης, αν δηλαδή πρόκειται για κάτι το υλικό ή ιδεατό. Με μια μικρή διαφορά. Στην πρώτη περίπτωση, μπορείς και το αντιμετωπίζεις ανταλλάσσοντας εξηγήσεις ή και μπουνιές. Αν όμως είναι κάτι το άυλο τι κάνεις; Κάθεσαι βλακωδώς και πονάς και αυτομαστιγώνεσαι ρίχνοντας τα βάρη όλα στον εαυτό σου, βάρη και λάθη υπαρκτά και ανύπαρκτα.
Μια ζωή τα ίδια. Για ποια παθήματα λες που γίνονται μαθήματα; Δεν έχεις ακούσει που λένε ότι “πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του;” Και μένεις να υποφέρεις με τα αναπάντητα “γιατί” σου. Θυμάσαι αλήθεια κανένα από αυτά τα “γιατί” να έχουν απαντηθεί στη ζωή σου έστω και στοιχειωδώς; Άλλο ένα λοιπόν “γιατί” τώρα, που θα είναι βέβαια και το τελευταίο σου. Τι να σου κάνω εαυτέ μου; Ας ήσουν λιγότερο συναισθηματικός. Και μην ξεχνάς, στους δύο που χωρίζουν είτε αυτοί είναι εραστές είτε φίλοι, εκείνος που λέει τις πιο πολλές τρυφεράδες και μεγάλα λόγια, είναι και αυτός που πονάει λιγότερο, είπε κάποιος σοφός που δεν θυμάμαι το όνομά του…”
-
γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Καλημέρα, Λένα. Τόσα γιατί που προσπαθούν να λύσουν το αρχέγονο ξεγέλασμα της ψυχής!!! Περικλείουν όλη την αναζήτηση της αλήθειας!! Ελπίζω να προσπαθήσεις να απαντήσεις και σε πολλά γιατί ακόμα, αφού τα περιγράφεις τόσο γλαφυρά. Στο τέλος αφήνεις μια γλυκόπικρη γεύση. Μπράβο!!!!
Πολύ καλογραμμένα σου…Μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα ΜΗ και τα ΔΕΝ της ζωής μας!!! Με όλα σε όσα δώσαμε υπέρμετρη αξία και βαρύτητα και αποδείχθηκε ότι ήταν ελαφύρυτερα του ηλίου…(αερίου )
Μπράβο Λένα μου!!!!!!!!
Λένα μου,
Πολύ καλογραμμένα ΤΑ ΓΙΑΤΙ σου…
ΥΓ Παρατηρώ ότι ό,τι γράφω σε Αγγκλικά εισαγωγικά σβύνονται……………………….
Στη Μάχη να το πεις που νομίζει ότι όλα τα παράξενα με τα σχόλια ΜΟΝΟ εγώ τα βλέπω !!! ευχαριστώ Χρυσούλα για το θετικό σου σχόλιο. καλό απομεσήμερο…
Αυτό που μού εύχεσαι , να απαντήσω δηλαδή σε πολλά ΓΙΑΤΙ ακόμα.αν μη τι άλλο σημαίνει μακροημέρευση.Και μόνο γι’ αυτό σε ευχαριστώ και συμπληρώνοντας ένα παλιό σου σχόλιο να σού πω ότι έχω τέσσερα εγγόνια το μεγαλύτερο22 χρόνων και το μικρότερ13 ΤΑ ΆΛΛΑ ΔΎΟ 17 Ο ΘΕΌς να τα έχει καλά.
Ευχαριστώ για τα λόγια τα καλά σου Μάρθα μου.
Λένα μου μου άρεσε πολύ ο μονόλογός σου μ έβαλαν σε σκέψεις όλα αυτά τα γιατί…που χρειάζονται άλλα τόσα διότι!!!! Το δε φινάλε σου υπέροχο!!! Την αγάπη μου.
Όλοι λίγο πολύ έχουμε τα ΓΙΑΤΙ μας σ΄αυτή τη ζωή. Το αν απαντηθούν είναι το ζητούμενο.Διότι αν ΔΕΝ, καταφέρνουν να αφήσουν βαθιές χαρακιές στην ψυχή μας που δεν επουλώνονται ποτέ.
Ευχαριστώ Σοφία, έχεις και τη δική μου αγάπη.
Καλό σου απόγευμα.
Πολλά γιατί, που αν δεν απαντηθούν σε στοιχειώνουν. Μου άρεσε πολύ η γραφή σου Λένα.
Και ακριβώς αυτό το στοίχειωμα είναι που πονάει . Ευχαριστώ Χριστίνα.
Το φανταζομαι σε μια καμαρη σκοτεινη με ελαχιστο φως ισα που να φωτιζει..τον εαυτος μας να μονολογει….ουκ και λιγες φορεςστη ζωη μας..ηρθαμε αντιμετωποι με μ’αυτο η αυτα τα γιατι.
Και το διοτι το απαντησες….ας ησουν λιγοτερο συναισθηματικος…ελα ομως που εκει δεν υπαρχει εξηγηση..την πατησες..μαρτυς μου το αυλο το αερικο της ψυχης…..!!!!!!!!!!!!!!
Εξοχο!!!!!
Μου αρεσε και αυτη η οπτικη ..της αποδειξης..!!!!!!!!!!!
Ευχαριστουμε!!!
Βρε Ασημίνα εσύ έχεις φαντασία παιδάκι μου. Άκου να παίρνει σάρκα και οστά ένα ΓΙΑΤΙ !!!Αν γινόταν λέει αυτό, να το’στεινα στον τοίχο και αν δεν μου έλεγε το ΔΙΟΤΙ του, θα το άφηνα κολλημμένο εκεί στους αιώνες των αιώνων. Μού έβαλες ιδέες ή ΜΆΛΛΟΝ ΠΆΡΕ ΤΙς ΙΔΈΕς ΠΟΥ ΆΛΛΩΣΤΕ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ ΓΡΆΨΕ ΚΆΤΙ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΠΟΡΕΊΣ,,,
ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ
Μπράβο Λένα μου, υπέροχος μονόλογος! (αχ αυτά τα γιατί…)
Eύχομαι στη ζωή σου να μην υπάρξουν ”ΓΙΑΤΙ” αλλά και ΑΝ υπάρξουν που είναι το πιο πιθανόν να μη μείνουν αναπάντητα. Αυτό είναι που σκοτώνει τελικά και όχι αυτά τα ίδια τα ”γιατι”.
Η Μάχη που έγινε ειδήμων των προβλημάτων στα σχόλιά σας….χαχα…θα πει πως είναι ένας ωραίος και δυνατός μονόλογος με πολύ έντονο τον πόνο μιας απώλειας. Μα ήταν όμως απώλεια προσπαθώ να καταλάβω…χάνεις κάτι που δεν έχεις κερδίσει ή κατάλαβα λάθος στο κείμενο; Καλό σου ξημέρωμα Λένα και μακριά από αναπάντητα γιατί σου εύχομαι!
Κάνεις λάθος κορίτσι μου Δεν ομιλώ ΓΙΑ ΜΙΑ απώλεια και για ΈΝΑ ΓΙΑΤΙ .Μιλαω για όλα τα ”γιατί” του βίου που δεν ευτύχησαν να έχουν το ΔΙΟΤΙ τους όποιο και αν ήταν αυτό.