18.05.2016

Τα σκουπίδια της ψυχής μου ήρθε η ώρα να πετάξω

red_flowers

Κουράστηκα εδώ,

να ζω για εσένα την αγάπη που σκοτώνει 

ότι ωραίο γερνά,

ξημέρωμα σε ώρα ανατολής

γητειές του φεγγαριού, 

όταν στα μάτια γρήγορα νυχτώνει

στα χέρια αγιάζουν τα σημάδια 

μιας καρδιάς αμαρτωλής.

 

Τα σκουπίδια της ψυχής μου 

ήρθε η ώρα να πετάξω

ονειρεύομαι ακόμη 

ένα καθρέφτη μαγικό

μια φορά μονάχα φτάνει 

βαθιά μέσα να κοιτάξω

και ξυστά να προσπεράσω 

της ψευτιάς το τραγικό.

 

Μαύρη λάσπη στα φτερά μου, 

η βροχή έχει αργήσει

από το βυθό της μνήμης, 

σήκωσα λευκά πανιά

στου Αχέροντα το ρέμα

μαύρη πέτρα θα κυλήσει

με την πίκρα θα μεθύσω

και θα κόψω τα σκοινιά.

 

Στα σκαλοπάτια του σπιτιού σου, 

δίκασε η μοίρα τη ζωή

διπλοκλειδώσανε τα χείλη,

αντίο να μην ειπωθεί

απ’ τα υπόγεια του Έρωτα μου 

με μια καινούρια αναπνοή

φιλώ ακριβό το φως του ήλιου 

μη μου χαθεί, μην πληγωθεί.

 

Μεθούν κι ανθίζουν τα γεράνια, 

ο Μάης στα κόκκινα γελά

πάντα με ζάλιζε η φουρτούνα 

μα δε ζητούσα τη στεριά

δεν θέλω χάρτη, ούτε πυξίδα, 

ούτε γυρεύω άλλο μπελά

την τρέλα μου ακριβά πουλάω 

με μπόρα και με ξαστεριά.

 

_

γράφει η Ζωή Δικταίου

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/2a72XROiaaUΚαθημερινή https://youtu.be/TvC4bKhFsr8?si=NU_CAZ-ZoUZtWPeR https://youtu.be/x7nNBchmgw8?si=kp3f-okyaaz7rDHxΠρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

9 σχόλια

9 Σχόλια

  1. Μάχη Τζουγανάκη

    δεν θέλω χάρτη, ούτε πυξίδα,
    ούτε γυρεύω άλλο μπελά
    την τρέλα μου ακριβά πουλάω
    με μπόρα και με ξαστεριά…

    Καλή σου μέρα Ζωή…

    Απάντηση
  2. Ζωή Δικταίου

    Ας δικαιώνεται το Φως στην καρδιά σου κι ας ανοίγει δρόμο στα όνειρα. Καλή σου μέρα Μάχη.

    Απάντηση
  3. Ζωή Δικταίου

    Ανοικτή η καρδιά στ’ αλφαβητάρι του ήλιου Άννα, να γράφει το Φως. Την αγάπη μου.

    Απάντηση
  4. Mάρθα Δήμου

    Μεθούν κι ανθίζουν τα γεράνια,

    ο Μάης στα κόκκινα γελά….
    Τί όμορφο που είναι! συγχαρητήρια!

    Απάντηση
  5. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Όταν ο λόγος κυλάει σαν το νεράκι της νεροτριβής, ανακατεύοντας με μαεστρία την έμπνευση της ψυχής και τα χιράμια της καρδιάς έχουμε το υπέροχο δημιούργημά σου!
    ΜΠΡΑΒΟ ΖΩΗ!

    Απάντηση
  6. Ζωή Δικταίου

    Πόσο τρυφερά τα σχόλια σας, στις αναγνώσεις της ψυχής μου. Από καρδιάς ευχαριστώ, Ασήμίνα. Μάρθα, Χρυσούλα. Στης Αγάπης το δρόμο να σκοντάφτει τ’ όνειρο σας στο Φως.

    Απάντηση
  7. Σοφία Ντούπη

    πάντα με ζάλιζε η φουρτούνα

    μα δε ζητούσα τη στεριά… Υπέροχα λόγια… δυνατό το νόημά τους!!! Μου άρεσε πολύ…για μία ακόμη φορά θα σου πω μέσα από την ψυχή μου Ζωή…Μπράβο!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου