18.05.2016

Τα σκουπίδια της ψυχής μου ήρθε η ώρα να πετάξω

red_flowers

Κουράστηκα εδώ,

να ζω για εσένα την αγάπη που σκοτώνει 

ότι ωραίο γερνά,

ξημέρωμα σε ώρα ανατολής

γητειές του φεγγαριού, 

όταν στα μάτια γρήγορα νυχτώνει

στα χέρια αγιάζουν τα σημάδια 

μιας καρδιάς αμαρτωλής.

 

Τα σκουπίδια της ψυχής μου 

ήρθε η ώρα να πετάξω

ονειρεύομαι ακόμη 

ένα καθρέφτη μαγικό

μια φορά μονάχα φτάνει 

βαθιά μέσα να κοιτάξω

και ξυστά να προσπεράσω 

της ψευτιάς το τραγικό.

 

Μαύρη λάσπη στα φτερά μου, 

η βροχή έχει αργήσει

από το βυθό της μνήμης, 

σήκωσα λευκά πανιά

στου Αχέροντα το ρέμα

μαύρη πέτρα θα κυλήσει

με την πίκρα θα μεθύσω

και θα κόψω τα σκοινιά.

 

Στα σκαλοπάτια του σπιτιού σου, 

δίκασε η μοίρα τη ζωή

διπλοκλειδώσανε τα χείλη,

αντίο να μην ειπωθεί

απ’ τα υπόγεια του Έρωτα μου 

με μια καινούρια αναπνοή

φιλώ ακριβό το φως του ήλιου 

μη μου χαθεί, μην πληγωθεί.

 

Μεθούν κι ανθίζουν τα γεράνια, 

ο Μάης στα κόκκινα γελά

πάντα με ζάλιζε η φουρτούνα 

μα δε ζητούσα τη στεριά

δεν θέλω χάρτη, ούτε πυξίδα, 

ούτε γυρεύω άλλο μπελά

την τρέλα μου ακριβά πουλάω 

με μπόρα και με ξαστεριά.

 

_

γράφει η Ζωή Δικταίου

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

9 σχόλια

9 Σχόλια

  1. Μάχη Τζουγανάκη

    δεν θέλω χάρτη, ούτε πυξίδα,
    ούτε γυρεύω άλλο μπελά
    την τρέλα μου ακριβά πουλάω
    με μπόρα και με ξαστεριά…

    Καλή σου μέρα Ζωή…

    Απάντηση
  2. Ζωή Δικταίου

    Ας δικαιώνεται το Φως στην καρδιά σου κι ας ανοίγει δρόμο στα όνειρα. Καλή σου μέρα Μάχη.

    Απάντηση
  3. Ζωή Δικταίου

    Ανοικτή η καρδιά στ’ αλφαβητάρι του ήλιου Άννα, να γράφει το Φως. Την αγάπη μου.

    Απάντηση
  4. Mάρθα Δήμου

    Μεθούν κι ανθίζουν τα γεράνια,

    ο Μάης στα κόκκινα γελά….
    Τί όμορφο που είναι! συγχαρητήρια!

    Απάντηση
  5. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Όταν ο λόγος κυλάει σαν το νεράκι της νεροτριβής, ανακατεύοντας με μαεστρία την έμπνευση της ψυχής και τα χιράμια της καρδιάς έχουμε το υπέροχο δημιούργημά σου!
    ΜΠΡΑΒΟ ΖΩΗ!

    Απάντηση
  6. Ζωή Δικταίου

    Πόσο τρυφερά τα σχόλια σας, στις αναγνώσεις της ψυχής μου. Από καρδιάς ευχαριστώ, Ασήμίνα. Μάρθα, Χρυσούλα. Στης Αγάπης το δρόμο να σκοντάφτει τ’ όνειρο σας στο Φως.

    Απάντηση
  7. Σοφία Ντούπη

    πάντα με ζάλιζε η φουρτούνα

    μα δε ζητούσα τη στεριά… Υπέροχα λόγια… δυνατό το νόημά τους!!! Μου άρεσε πολύ…για μία ακόμη φορά θα σου πω μέσα από την ψυχή μου Ζωή…Μπράβο!!!

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *