Τι κι αν απουσιάζεις από τη ζωή μου;
Τι κι αν τα ανείπωτά σου λόγια είναι πιο ηχηρά από τα άλλα που αξιώθηκα να ακούσω;
Τι και αν πήρες πίσω δηλώσεις λατρείας και αφιερώσεις στα έργα της ψυχής σου;
Θυμήσου. Μπορεί και ο Μπετόβεν να διέγραψε την αφιέρωσή του από μία Συμφωνία του προς τον Μέγα Ναπολέοντα, όταν διαπίστωσε ότι φερόταν με περισσότερη αυταρέσκεια απ’ ό,τι οι βασιλιάδες που μισούσε, μα ο Μπετόβεν ήταν Μπετόβεν και κάθε του πράξη, καλή-κακή, συγχωρητέα.
Τι και αν ξέχασες ακόμη και το ότι υπάρχω, κάνοντας delete ακόμα και στο όνομά μου! Δεν ξέρω, μπορεί να έχεις κάποιο λόγο για όλα αυτά που εγώ ούτε καν υποπτεύομαι και που μάλλον ποτέ δεν θα μάθω.
Σε κάθε μας Γιατί υπάρχει και ένα Διότι. Κι όμως, ούτε και γι’ αυτό με θεώρησες άξια. Και στη θέση του Διότι έβαλες μια παγωνιά που δεν λέει να λιώσει με όλους τους φούρνους της ψυχής μου αναμμένους στο full.
Τι κι αν βλέπω ότι κινείσαι και ζεις αγνοώντας με επιδεικτικά απαξιωτικά, σε σημείο να έχεις προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στον ψυχικό μου κόσμο και τα συναισθήματά μου και στην αυτοεκτίμησή μου ακόμη. Σαν τι να ’ναι αυτό που κερδίζεις με όλα τούτα;
Τι κι αν αναρωτιέμαι ποια κερκόπορτα να άφησα άραγε χαλαρά αμπαρωμένη και μπόρεσε όχι ένας, μα εκατόν ένας εφιάλτες να βοηθήσουν τους βαρβάρους να μπουν και να αλώσουν μια καρδιά άμαθη σε προδοσίες και μίση.
Τι κι αν κι εσύ υποφέρεις, όπως λες, χαρακτηρίζοντας τον χωρισμό μας σαν “ζωντανό” θάνατο; Ποιος σου έδωσε όμως αυτό το δικαίωμα να παίξεις με τη ζωή μου; Εγώ να ζήσω ήθελα, γιατί η ζωή ωραία είναι παρά τα τόσα της βάσανα. Γιατί να θέλεις να παίξεις το ρόλο του Χαλίφη στη θέση του Χαλίφη;
Παίζεις, και να το ξέρεις, με σημαδεμένη τράπουλα, κλέβεις, κλέβεις ασύστολα, και διαταράσσεις τις ισορροπίες μου, απολαμβάνοντας το καταστροφικό σου έργο. Μα πες μου για να καταλάβω, πού είναι, ποια είναι, η χαρά που αποκομίζεις απ’ όλο αυτό;
Βαρέθηκες ν’ ακούς τα “Τι κι αν” μου, το ξέρω, όπως ξέρω ότι μία είναι η ουσία. Είτε με “αν”, είτε χωρίς, ό,τι υπήρξε δεν υπάρχει πια και το τέλος οριστικό και δεν αλλάζει. Έχεις δίκιο. Ζωντανός Θάνατος. Σαν η αγάπη λείψει, όλα νεκρά.
-
γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Πολύ δυνατός ο μονόλογος σου Λένα μου όπως και το θέμα του ο έρωτας κι ο χωρισμός!!! ”Σαν η αγάπη λείψει… όλα νεκρά!!!” Την καλησπέρα μου και την αγάπη μου!!!
Έτσι είναι Σοφία . Ζωντανός θάνατος ένας σοβαρός χωρισμός . Το μόνο καλό είναι ότι μια κάποια στιγμή, κοντινή ή μακρινή ανασταίνεσαι!!!
“Ο ζωντανός ο χωρισμός, το λέει και το τραγούδι, παρηγοριά δεν έχει…” Λένα μου απέδωσες με πολύ δυνατό τρόπο την κατάσταση που βιώνει η καρδιά όταν χωρίζει από αγαπημένο πρόσωπο. Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι βασανιστικά. Ο χρόνος νομίζω ότι είναι ο μόνος γιατρός. Αν υπάρχει ελπίδα, αξίζει κανείς να προσπαθεί γιατί η αγάπη δεν πεθαίνει εύκολα, αλλάζει για να “αμύνεται” σε ό,τι την πληγώνει. Καλό σου απόγευμα.
Λενάκι μου, ο κάθε χωρισμός, ένας μικρός θάνατος… Είναι πολύ μεγάλη αλήθεια…
Όμως, κείμενό σου χωρίς χιούμορ;;; Πολύ μου κόστισε!!!!!!!!!!!
Ευχαριστώ σε για την όμορφη μοιρασιά!!!!!!!!!
Μάρθα πάντα με τον λόγο τον καλό σου Σ’ ευχαριστώ από καρδιάς
Πολύ δυνατός μονόλογος Λενα μου! Όπως ή αγάπη. Όπως το κουράγιο που σε κάνει να στυλωθεις κάποια στιγμή και να συνεχίσεις τη ζωή μιας και αγαπάς τον εαυτό σου. Καλό βράδυ να έχεις!!
Αθηνά μου πώς το έχεις πάρει έτσι ; Χιούμορ παντού και πάντα;Υπάρχουν και στιγμές που θέλεις να κλάψεις πού να πάρει η ευχή να πάρει και τότε απλά δεν σε παίρνουν στα σοβαρά. Αστειεύομαι βέβαια και δεν αναφέρομαι στην Αθηνά μου.
Εγώ σ’ευχαριστώ για τα λόγια σου και ελπίζω αύριο να φύγουν τα μαύρα σκοτάδια από την οθόνη σου.Ποιος ξέρει τι θλιβερό έγραφες και την έπιασαν οι μαυρίλες της . Να δεις ότι κάτι τέτοιο θα σου πει ο τεχνικός πως φταίει
Άννααααα!Τι κάνεις κορίτσι μου;
Χαίρομαι που σού άρεσε το κειμενάκι μου Σ΄ευχαριστώ .
Καλή σου νύχτα και να’ σαι πάντα καλά
Καθε χωρισμος κρυβει μεσα του μιαν αληθεια..που καμμια φορα δεν θελουμε να δουμε….και ερχεται ο πονος σαν καταπελτης να δειχνει και το μεγεθος των συναισθηματων…
Δυνατο…….!!!!
ξεχωριστο και σαν υφος απο τα συνηθες ….
Ευχαριστώ πιστή μου (!) Μίνα για το πάντα θετικό σχόλιό σου .Καλη σου μέρα
Πονεμένο το “τι κι αν ” σου Λένα μου. Δυστυχώς η αγάπη μας πονά., Όμως όταν αγαπάμε βαθιά γινόμαστε πλούσιοι κι ας είμαστε πιο φθαρτοί και ευάλωτοι σε όλα. Την καλημέρα μου
Κάτι σήμερα μού έφτιαξε επιτέλους τη μέρα Μάχη …Καλημέρα!
Κάθε χωρισμος συνοδευεται από αμετρητα “γιατί” “αν γινόταν αυτό κι όχι εκείνο”.. Ζωντανος οργανισμός η σχέση, ζει, πονάει, ματώνει, πεθαίνει. Για να γεννηθεί κάτι καινούριο. Ωραίος ο μονόλογός σου Λένα!
Δεν ξέρω ΑΝ θυμάσαι, αλλά έχω ξαναγράψει για τα ΓΙΑΤΙ .Τα αναπάντητα ΓΙΑΤΙ. ΑΥΤΆ ΕΊΝΑΙ ΚΥΡΊΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΟΝΟΥΝ αναζητώντας ένα ΔΙΟΤΙ που το δικαιούνται εν ονόματι της ΑΓΑΠΗΣ που ΈΖΗΣΑΝ. Όλα τα άλλα και φυσιολογικά και αναμενόμενα.
Την καλημέρα μου Χριστίνα
Ο χωρισμός είναι αγκάθι στην καρδιά. Δύσκολα ξεπερνιέται, μα μαθαίνεις μέσα απ’ αυτόν και σε πάει ένα βήμα πιο μπροστά. “Τι κι αν” τα λέμε όλα αυτά, η δόλια καρδιά είναι αυτή που υποφέρει κάθε φορά. Πολύ ωραίο, Λένα!!!!
Και καταλήγουμε να πούμε Βάσω ότι στο τέλος είναι η καρδιά που πληρώνει τα σπασμένα; Αμ δεν είναι ΜΟΝΟΝ αυτή , Τέλος πάντων ας μην επεκταθούμε περισσότερο, μπορούμε να αναλύσουμε το θέμα μιαν άλλη φορά.Προς το παρόν ας μείνουμε σ’ αυτά, Ευχαριστώ.
Σαν η αγάπη… Φράση να την κρατάει η μνήμη!
Επιλογή ο ζωντανός θάνατος προκειμένου να αποφύγουμε τον κίνδυνο της καταστροφής των σημαντικών.