Το πόσο μού αρέσει σαν σε βλέπω ή σε ακούω από τηλεφώνου να γελάς, δε φαντάζεσαι. Ιδιαίτερα, όταν πηγή και αιτία του γέλωτα είμαι εγώ. Νιώθω σαν να επιτελώ κάτι σαν δημιουργικό έργο, σαν να κάνω κάτι το σπουδαίο, αλήθεια σου λέω.

Μέσα στη μουρτζούφλα της καθημερινότητας, με τη θανατίλα που επικρέμεται της κεφαλής μας σαν Δαμόκλειος σπάθα και μας απειλεί σαδιστικά δείχνοντάς μας απειλητικά τον προτεταμένο δείκτη της, το γέλιο, το πηγαίο γέλιο, μοιάζει σαν δικλείδα εκτόνωσης, σαν βαλβίδα ασφαλείας, στη χύτρα της ψυχής μας. Το ότι ελέχθη πως το γέλιο μακραίνει τη ζωή μας δεν ελέχθη έτσι και ως έλαχε. Το φυλλοκάρδι μας γελώντας και μάλιστα θορυβωδώς, προκαλεί το οξυγόνο να εφορμήσει ακάθεκτο στους πνεύμονες και να εμπλουτίσει το αίμα της καρδιάς, δίνοντάς της την ευκαιρία να αναζωογονηθεί το μοτεράκι μας το βασανισμένο. Το γέλιο είναι ό, τι το γράσο για μια μηχανή. Έτσι και αυτό λείψει, η μηχανή μετά από ένα ανατριχιαστικό κρώξιμο θα σταματήσει. Γι’ αυτό, γελάτε, γελάτε σωστά και όχι χαζοχαρούμενα. Γελάτε διαβάζοντας ένα ευθυμογράφημα ή γράψτε κάτι το χιουμοριστικό να γελάσουν και άλλοι. Ο κωμωδιογράφος κατά την γνώμη μου επιτελεί κοινωνικό έργο.

Δεν είναι όλα μαύρα στη ζωή μας, βρε παιδιά. Πάντοτε βγαίνει ένα λαμπρό ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα και αυτό δεν είναι παρά το γέλιο του ουρανου που μας τονίζει με τα επτά του χρώματα και τις πολλές τους αποχρώσεις ότι πάει πέρασε η μαυρίλα και μπορούμε να αισιοδοξούμε ξανά. Καπάκι μάς στέλνει και έναν φλογερό και ολόξανθο ήλιο που γελάει μέχρι τα αυτιά και η πλάση γελάει όλη, μαζί με κείνον.

Βρίσκω ότι οι άνθρωποι με χιούμορ είναι άτομα προικισμένα από τον Θεό και με μια αποστολή, να φέρνουν το χρώμα στη ζωή μας και κατ’ επέκταση  δροσιά και αισιοδοξία.

Είναι όμως ένα γεγονός που μου κάνει τρομερή εντύπωση. ’Ατομα που μας είναι γνωστά για το χιούμορ τους είτε ηθοποιοί, είτε διάσημοι σεναριογράφοι κωμικών έργων, είτε συγγραφείς ευθυμογράφοι είναι αυτοί, στην προσωπική τους ζωή, είναι άτομα μοναχικά και κυριολεκτικά μονόχνοτα και αγέλαστα. Αυτό, μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει; Δεν ομιλώ για τους κλόουν που κρύβουν καλά το δάκρυ τους κάτω από μια γελαστή μάσκα γιατί έτσι επιβάλλεται, ακριβώς όπως επιβάλλεται σε έναν ηθοποιό από τον ρόλο που καλείται να ερμηνεύσει. Σαν φαινόμενο το βρίσκω αξιοπρόσεκτο. Από την άλλη άτομα γεννημένα θαρρείς με το ταλέντο τού χιούμορ, διαπρέπουν σαν δραματικοί καλλιτέχνες που το δάκρυ τους μοιάζει πολύ πιο πειστικό από το πηγαίο χιούμορ τους!!! Αυτό πώς γίνεται και γιατί γίνεται, δεν το κατανοώ, αλλά λίγη σημασία έχει. Αν και προσωπικά πιστεύω στη ρήση ‘’η γυναίκα τού Καίσαρα οφείλει όχι μόνον να φαίνεται τίμια αλλά και να είναι’’. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή.

Απ’ όλα τα όντα του πλανήτη μας μόνον ο άνθρωπός γελάει. Αυτό άραγε τι να σημαίνει; Δεν μπορεί να μην υπάρχει κάποια εξήγηση.  

Λένε ότι το γέλιο μακραίνει τη ζωή, δεν το λένε; Γελάτε, λοιπόν, έστω για λόγους υγείας. Κάτι θα ήξεραν οι βασιλιάδες και οι πολυχρονεμένοι Σουλτάνοι που είχαν σε υπόληψη τους γελωτοποιούς τους στα ανάκτορα και τα παλάτια τους. Να τους το είχαν συστήσει οι γιατροί και οι σοφοί τους σύμβουλοι; Μπορεί…

Και εμείς οι κοινοί θνητοί, χωρίς συμβούλους να μας το προτείνουν, ας ακούσουμε τη φωνή τής ζωής που μας καλεί να την ζήσουμε με όσο περισσότερα χαμόγελα μπορούμε, που θα προσφέρουμε στους εαυτούς μας και στους γύρω μας…

Χα Χα χα χααααα.

Έτσι μπράβο!!!

_

γράφει η Λένα Μαυρουδή Μούλιου