Τι να το κάμεις το ψωμί
σαν λάβεις το μαχαίρι
το 'να τρατάρει τη ζωή
το άλλο χαρακώνει
χίλια μαχαίρια μια ακονιά
λαξεύουν το πεζούλι
αργά βαθιά χτισμένο
μάρμαρο ολόλευκο που απόθαγες
τ΄ απόσταγμα των χρόνων:
ονείρατα
πετάγματα
φεγγάρια
Κλείσε το παράθυρο
τα πλήκτρα πένθιμα λουριά
βουβάθηκε το πιάνο
οι νότες παίζουν γοερά
τρομάξανε κι οι στίχοι ετούτοι
η διάβρωση κι ο θάνατος
κάνουν μεγάλο κρότο
Η Καλλιόπη Δημητροπούλου ζει και εργάζεται στηνΑθήνα. Έχει σπουδάσει Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή και Θεολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γράφει ποίηση και διατηρεί το
http://litsadimitropoulou.blogspot.gr/
Ποιήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά.
Πρόσφατα έλαβε μέρος στον 2ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό του Λαογραφικού Ομίλου Μελίκης και Περιχώρων και διακρίθηκε με το Β! Βραβείο.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
0 Σχόλια