Μακάρι το παρελθόν να ήταν ρούχο.
Να το άφηνα το καλοκαίρι στο εξοχικό.
Να το δάνειζα κάπου άλλου και να μην παραπονιόμουν που δεν το πήρα πίσω.
Να το έσκιζα στα δύο με μιας.
Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα.
Αλλά δεν είναι.
Δεν είναι γιατί το φοράω ακόμη.
Το φοράω ακόμη και εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο μου ρούχο.
Το αγαπημένο μου ρούχο.
Αυτό που ήθελα να αλλάξω, αυτό που θα ήθελα να πετάξω.
Πότε θα ξεχάσω;
_
γράφει ο Νίκος Λαφάρας
0 Σχόλια