Με ένα εισιτήριο κι ένα παλτό στην πλάτη
μοναχοκόρη κίνησε ταξίδι στην αγάπη
Ήταν μικρή μα κάτεχε του ορίζοντα τα πλάτη
και δεν γελιότανε -έλεγε- από την αυταπάτη
Βρήκε βουνά, βρήκε πλαγιές ποτάμια και ρυάκια
πέρασε κάμπους και στενά κι ανήλιαγα σοκάκια
Όσες φορές ο κάματος της πήρε τα κουράγια
αντλούσε δύναμη θαρρείς να φτάσει στα μουράγια
Ποτέ της δεν εκιότεψε κι ας είχε να παλέψει
γιατ' είχε πάντα κατά νου "τη θετική τη σκέψη"
Ήταν τα νιάτα βλέπετε μοχλός και δύναμή της
το 'λεγεν η καρδούλα της μα πιότερο η ψυχή της
Εκεί κατά τα είκοσι αντάμωσ' ένα νέο
λεβέντη, μα πεντάρφανο και στην ψυχή ωραίο
Εσκίρτησ' η καρδούλα της έλαμψεν η ματιά της
κι ευχή να πάρει γύρισεν από τα γονικά της
Ήθελε όλα όμορφα να γίνουν καθώς πρέπει
έτσι τηνε διδάξανε απ΄τα μικρά της έτη
Πήγεν ο νέος στους γονείς να πάρει την ευχή τους
να τον εκάμουνε γαμπρό στο μοναχό παιδί τους
Η μάνα τον αγκάλιασε και την ευχή της δίνει
Τρανή έταν η συγκίνηση την Άγια ώρα εκείνη!
Ήθελε η θυγατέρα της να βρει την ευτυχία
Τι κι αν αυτός ήταν φτωχός; Δεν είχε σημασία
Ως ήρθεν κι ο πατέρας της για να να τον αγκαλιάσει
ένα σημάδι έκαμε το χρώμα του να χάσει
Είχε ένα γιό πολύ μακριά μεγάλο "μυστικό" του
όπου ποτέ δεν έμαθε πιο είν' το ριζικό του
Ήταν ναυτάκι αμούστακο στο μακρινό τ' Αλγέρι
όταν του έρωτα ο καρπός ήρθε χωρίς να ξέρει
Η Τζεμιλέ τον άφησε στο ψέμα της να φύγει
του είπε πως τάχα απόβαλε για την κακή της τύχη
Το βλασταρούδι του έρωτα μεγάλωσε κι αντρώθη
και γνώρισε τον έρωτα απού πολύ επόθει
Είχ' ορφανέψει δυστυχώς κοντά στην εφηβεία
μα μπόρεσε αμοναχός να πάρει δυο πτυχία
Στα εικοσιοχτώ του γνώρισε κι αυτός τον άγγελό του
που να ξερε το δύστυχο το δόλιο ριζικό του!
Ο γάμος ετελείωσε πριν καν να αρχηνήσει
Τους βρήκαν και τους δυο νεκρούς κοντά στην κρύα βρύση!
Αυτά απ' τα χρόνια τα παλιά τα είχεν ακουσμένα
μία σεβαστή γερόντισσα και τα 'χεν ειπωμένα
στην εδική μου τη γιαγιά! Κι αν μοιάζουν παραμύθι
ΣΕΝΑΡΙΟ για τη ζωή κουκί και το ρεβύθι
_
γράφει η Χρυσούλα Πλοκαμάκη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ολόκληρη όμορφη ιστορία σε έμμετρο στυλ.Δύσκολο πράγμα μα την αλήθεια, μα μπορετό από τους Κρητικούς. Πολύ μου άρεσε Χρυσούλα…
Σε ευχαριστώ πολύ , Λένα μου!!!!!!!!!!!!!!! Τιμή μου το σχόλιό σου! Να είσαι καλά!!!!!!!!!! Χαίρομαι που σου άρεσε το ξόμπλι του νου μου!
Πραγματικά, απ’ αυτές τις παλιές ιστορίες που όλοι κάπου, κάποτε, έχουμε ακούσει… Ωραίο ποίημα!
Ευχαριστώ από καρδιάς , Πόπη μου! Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα μου! Υγεία να χεις! Καλό σου βράδυ!
Υφάντρα του λόγου έγινες Χρυσούλα μου… και ύφανες ένα υπέροχο ποίημα που μοιάζει με μύθο… με παραμύθι αλλοτινών χρόνων!!! Μου άρεσε πολύ μπράβο σου!!!
Ευχαριστώ πολύ , Σοφία μου! Λένε πως η ζωή είναι η καλύτερη σεναριογράφος… Κάποιοι λένε – ακόμα- πως η ιστορία είναι αληθινή!
Να είσαι καλά!!!!!!!!!!!! Καλή σου νύχτα!
Ποτέ τση δε θα πει η ζωή πού ήβρηκε την πένα
άλλοτε βρέχει θαύματα για σένα και για μένα
κι άλλοτε ρίχνει τσι φωθιές γεμίζει η γης καμένα…
ομορφογραμμένη έμμετρη ζωντανή και κρητική ιστορία όπως μου αρέσει να διαβάζω και να χαίρομαι. Κάθε δίστιχο έχει ρυθμό και τέχνη. Τέτοιες ιστορίες γράφει η ζωή πράγματι. Σας ευχαριστούμε για τη γεύση. Προσωπικά σας το έχω πει όποτε σας διαβάζω γεμίζει η καρδιά μου από μυρωδιές του νησιού που αγαπώ τόσο πολύ..
καλή σας μέρα!
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΑΧΗ
Τα σχόλιά σου βάλσαμο… οι λέξεις καραμπάσι…
που κάνουν κάθε πόνο μου αμέσως να περάσει…
Στης πένας μου το πέρασμα ξεστάθηκεν ο χρόνος …
κι αυτοστιγμής αισθάνθηκεν ότι δεν είναι μόνος…
Να σαι καλά …σ’ ευχαριστώ… και πάντα εγώ θα γράφω…
αυτά που πλάθει η σκέψη μου απ’ της ψυχής το βράχο…
Γρανίτης είν’ η έμπνευση…κι οι αναμνήσεις σμίλη…
εκειά σκαλίζω αμοναχή ώσπου να ‘ρθει το δείλι !!!
Μια ποιητική ιστορία! Συγχαρητήρια κα. Χρυσούλα για τον τόσο όμορφο τρόπο που μας τη δώσατε!
Να είσαι καλά Έλενα! Σε ευχαριστώ πολύ!!!
Ο μεγαλύτερος σεναριογράφος στον κόσμο είναι η ίδια η ΖΩΗ!!!
Καλό σου βράδυ!!!