Ετικέτα: Χρυσούλα Πλοκαμάκη

Μέρες είχα να πιάσω το κουπί της σκέψης μου να γοργοταξιδέψω στο γαλάζιο της πιο βαθιάς θάλασσας,...

Της Κρήτης μας τις ομορφιές κόκκους θα τις εκάμω να γίνουν περισσότερες κι απ’ την καυτή την άμμο....

“Γυναίκα δεν αντέχω μπλιο σαν σκλάβος να δουλεύω, γι’ αυτό θα φύγω απ’ το χωριό, γάιδαρο να...

            Πονάς και αγωνίζεσαι κάτι να γίνεις κάτι και παίρνεις ρίσκα στη ζωή και φόρτωμα στην...

‘Ζώα” μας είπαν κι έβαλαν λουράκι στο λαιμό μας πιστά να προστατεύουμε το κάθε...

Αν αγαπάς, να αγαπάς σαν να ‘ναι ο Θεός σου, ο ήλιος , το νεράκι σου κι ο μόνος άνθρωπός σου. Να...

Σε λίγες μέρες στα σχολειά κουδούνι θα χτυπήσει Χιλιάδες Ελληνόπουλα να τα καλωσορίσει Όλα θα...

Πολλώ λογιώ τα λόγια μας, όσα ‘ν’ και τα μαλλιά μας λόγια που βγαίνουν απ’ το...

Σ’ ένα συρτάρι μου παλιό έψαχνα τις προάλλες και βρήκα σάκα σχολική από στιγμές μεγάλες....

Όντες θα ’ρθούμε στη ζωή, την πόρτα σαν διαβούμε η Μοίρα μας για όλους μας το “ζύγι” ξέρει πού...

Όπως κινήσαμε μαζί κοντά μισό αιώνα έτσι και θα τελειώσουμε της ζήσης τη σταγόνα… Θα με...

          (Άναρθρες Κραυγές Στο Μετέωρο Βήμα Μιας Ακροστιχίδας) Ηθελα, Θεέ μου, να σου πω το τι με...

  Ο κόσμος πάει χάλασε και ήθη δεν υπάρχουν Ισως ελάχιστοι μπορούν σωστή οικογένεια να ‘χουν...

Έπιασες και στολίστηκες κι έβαλες τα καλά σου κι επίσκεψη μας έκανες, μοίρα, με τα παιδιά σου....

(Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες του κόσμου) Ένα μικρό, καλά μικρό, πριν έρθει μες στον...

  ΜΑΝΑ: «Κάθισε γιε μου, κάθισε εδώ κοντά, σιμά μου ν’ ακούσεις χτύπους δυνατούς, που κάνει...

Από την πρώτη τη στιγμή, στον κόσμο αυτό που θα ’ρθεις είσαι ταγμένη μια ζωή, αγάπη να μας μάθεις....

Ρωτάνε και ξαναρωτούν τον κόσμο για να μάθουν τι θέλουν, τι πιστεύουνε τι άλλο πια να πάθουν; Να...

Ο Μανώλης δε μπορούσε να κρύψει τη χαρά του όταν άκουσε πως μετά από εννιά ολόκληρα χρόνια γάμου...

Όποιος κι αν ερωτηθεί Που ’χει λατρεία τόση Στης ποίησης τον καταιγισμό Ξέρω θα αποδώσει Την...

Γυρίζει πίσω η καρδιά σε τόπους ανθισμένους, Εκεί που πρωτοδώσαμε όρκους ευλογημένους. «Θα είμαστε...

Γέμισα την ψυχή μου άμμο, πέτρες και λάσπη… ΑΜΜΟ… από τα θρουλισμένα μου όνειρα που...

Οκτώ τ’ Αυγούστου ήτανε, το δυο χιλιάδες πέντε, όταν θαρρώ πως έφτασα κι εγώ στο παρά πέντε.  ...

Εμπιστοσύνη… Μια από τις πιο “παρεξηγημένες” και τις πιο δυσνόητες έννοιες. Λες πως την έχεις...

Μια χελώνα κάθεται στου λιβαδιού την άκρη κι από τα μάτια έκρυβε να μη φανεί το δάκρυ. Μονάχη...

Φεύγεις… Το νιώθω φεύγεις. Κι ας είσαι εδώ. Τα μάτια σου θέλω να δω, να τα φιλήσω. Μα εκείνα...

Ένα καλύβι απλοϊκό είν’ η ζωή μας… Τέσσερεις τοίχοι, μια οροφή, δυο παράθυρα, μια πόρτα και μια...

Αν ρίξεις, Θεέ μου, μια ματιά σ’ αυτά τα πλάσματά σου. Τη δύναμη που ’χει η ψυχή, θα αισθανθείς...

Από τα μάτια πιάνεται, στα χείλη κατεβαίνει αγάπης έργο γίνεται που όλους μας ευφραίνει. Όταν δυο...

(Η 21η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης) Συγγνώμη Ειρήνη… Συγγνώμη που...

Ο ήλιος πισωγύρισε στον ουρανό μου επάνω σαν είδε πως συννέφιασε στης ζήσης μου το πλάνο. Το...

Άχι και να γινότανε οχτώ χρονών να γίνω να πάω πάλι στο σχολειό σαν τον καιρό εκείνο. Να έπαιρνα...

Σ’ αυτή την ψεύτρα τη ζωή, μόλις θα γεννηθούμε, ένα μολύβι όλοι μας πρέπει να το κρατούμε. Να...

Σαν τον μικρό χαρταετό πετώ στον ουρανό σου κι ανεμοστροβιλίζομαι και χάνομ’ από μπρός σου...