Το τίποτα φοβάμαι

Δε νοσταλγώ, επιθυμώ
Τα πάντα να προσφέρω
Είναι οι λέξεις χαρακιές
Θυμάμαι και υποφέρω

Μη σε τρομάζει τίποτα
Εγώ είμαι για σένα
Έρχονται στον ύπνο μου
Λες κι είναι καδένα

Που θέλει να εφαρμοστεί
Απόλυτα να ταιριάζει
Στο είναι μου εγκλωβίζεται
Κι έχει καταριμάξει

Γεγονότα που ’λαβαν
Χώρο μα και δράση
το τίποτα φοβάμαι αυτό
έχει καταδικάσει

ενοχές αμέτρητες
που ήρθαν και με βρήκαν
αφού άλλων το τίποτα
αυτοί το εξοστρακίσαν

βολές, πυρά εξόντωσαν
ζωές που ’χαν ανθίσει
μα το τίποτα φοβήθηκα
πως έδωσε τη λύση

να μην ασχοληθεί
κανένας με κανένα
σαν να ’τανε όλα βατά
περάσματα για τον καθένα

δεν τρέχει τίποτα
ακούω και υπακούω
κανέναν και τίποτα
δεν πρόκειται να ακούω

τρείς λέξεις εκαρφώθηκαν
και απέκτησανε θρόνο
συνταγή επιταγή
αντάμα με τον πόνο

αντίρρηση φέρνω εγώ
το τίποτα φοβάμαι
γιατί τρόπος αποχής
ζωής λιτής θυμάμαι

οδύνες και αναστεναγμοί
του τίποτα μη ζητάμε.

γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιωτη

    Δυνατά νοήματα στους στίχους σας!!!

    Απάντηση
  2. Σοφία Ντούπη

    Ομορφογραμένο με δυνατά νοήματα το ποίημά σας κυρία Ζανιδάκη…Μπράβο σας!!!!!!!!!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου