Δε νοσταλγώ, επιθυμώ
Τα πάντα να προσφέρω
Είναι οι λέξεις χαρακιές
Θυμάμαι και υποφέρω
Μη σε τρομάζει τίποτα
Εγώ είμαι για σένα
Έρχονται στον ύπνο μου
Λες κι είναι καδένα
Που θέλει να εφαρμοστεί
Απόλυτα να ταιριάζει
Στο είναι μου εγκλωβίζεται
Κι έχει καταριμάξει
Γεγονότα που ’λαβαν
Χώρο μα και δράση
το τίποτα φοβάμαι αυτό
έχει καταδικάσει
ενοχές αμέτρητες
που ήρθαν και με βρήκαν
αφού άλλων το τίποτα
αυτοί το εξοστρακίσαν
βολές, πυρά εξόντωσαν
ζωές που ’χαν ανθίσει
μα το τίποτα φοβήθηκα
πως έδωσε τη λύση
να μην ασχοληθεί
κανένας με κανένα
σαν να ’τανε όλα βατά
περάσματα για τον καθένα
δεν τρέχει τίποτα
ακούω και υπακούω
κανέναν και τίποτα
δεν πρόκειται να ακούω
τρείς λέξεις εκαρφώθηκαν
και απέκτησανε θρόνο
συνταγή επιταγή
αντάμα με τον πόνο
αντίρρηση φέρνω εγώ
το τίποτα φοβάμαι
γιατί τρόπος αποχής
ζωής λιτής θυμάμαι
οδύνες και αναστεναγμοί
του τίποτα μη ζητάμε.
–
γράφει η Άννα Ζανιδάκη
Δυνατά νοήματα στους στίχους σας!!!
Ευχαριστω πολυ….
Ομορφογραμένο με δυνατά νοήματα το ποίημά σας κυρία Ζανιδάκη…Μπράβο σας!!!!!!!!!!!
ΔΕυχαριστω θερμα Κυρια Ντουπη..