Φως

Δημοσίευση: 7.10.2014

Ετικέτες

Κατηγορία

Μέσα στη λάμψη του ουρανού, σκορπίστηκαν αχτίδες
σαν τα κρυστάλλινα νερά,βροχή με πεφταστέρια
που κέντησαν χρυσή κλωστή, επάνω στο φεγγάρι.
Πύρινη φλόγα αγκάλιασε, μαγεία στη σελήνη
και το λυχνάρι έλαμψε, θαμμένο μες την άμμο
ακτινοβόλησε η νυχτιά, τρελό το πανηγύρι.
Η νύχτα ξελογιάστηκε και ζήλεψε τη μέρα
που ‘χει τον ήλιο αγκαλιά, την ίριδα για φίλη
φως λευκή περιστερά, ανάσα του αέρα.
Γλυκό φιλί ταξίδεψε, με μουσική την πλάση
ουράνιου τόξου κύματα, γλυκές γραμμές χαράζει.
Ζωή και φως συμφώνησαν, να μείνουν πάντα φίλοι
με το φεγγάρι συντροφιά, κρατάει το μαντήλι.
Φως παιχνιδίζει στο νερό, στην αγκαλιά του ήλιου
αγάπη ανθίζει στη ζωή, στη τρέλα του ονείρου.
Στα μονοπάτια της ζωής, το φως για ηλιαχτίδα
και με το χρόνο ομιλητή, να δίνει την ελπίδα.

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 21 – 22 Σεπτεμβρίου 2024

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 21 – 22 Σεπτεμβρίου 2024

Real News https://youtu.be/54mxkU8Q23AΚαθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...

Μελαγχολική ημέρα

Μελαγχολική ημέρα

Μια αγάπη είχε ανθίσει στου καλοκαιριού την αίγλη Μα ξεθώριασε σα φύλλο κάποια μέρα του Σεπτέμβρη  Όνειρα κάτω απ’ τον ήλιο και φιλιά στην παραλία Χάθηκαν στου φθινοπώρου τη γλυκιά μελαγχολία  Ήρθανε τα πρωτοβρόχια η καρδιά σε αταξία Τόσες υποσχέσεις λάγνες...

Νίψον ανομήματα

Νίψον ανομήματα

Θαλάσσιες σπηλιές,  τη Γοργώ γέννησαν, βραχώδης μήτρα. Να γιατί τη λέμε Ευτυχία.     Γιατί  μας θρέφει.     Μήνες μετά και το παιδί της να γεννά,  την Ευτυχία, της θάλασσας. Να γιατί τη λέμε μητέρα θάλασσα: Γιατί ποιεί τον κόσμο....

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Νίψον ανομήματα

Νίψον ανομήματα

Θαλάσσιες σπηλιές,  τη Γοργώ γέννησαν, βραχώδης μήτρα. Να γιατί τη λέμε Ευτυχία.     Γιατί  μας θρέφει.     Μήνες μετά και το παιδί της να γεννά,  την Ευτυχία, της θάλασσας. Να γιατί τη λέμε μητέρα θάλασσα: Γιατί ποιεί τον κόσμο....

Αυτή είν’ η ζωή

Αυτή είν’ η ζωή

Στη ζωή της σταθερό,  ένα πράγμα είχε: τη θάλασσα. Ένας ανελέητος ήλιος,  αέρας, ξερά βράχια, και κάτω το απέραντο γαλάζιο.     Κι ύστερα είναι και το άλλο: στις βόρειες παγωμένες θάλασσες, καθώς βυθίζεται το βαπόρι, την υπηρέτρια μέλλει το παλτό...

Ακόμα ζω

Ακόμα ζω

Για ποια ύπαρξη σε τούτο τον πλανήτη Αγώνες γίνονται της στιγμής κυνηγώντας την ελπίδα  Μα δεν κρατά, την σκοτώνει η παρακάτω σου γέννα,  ρουφήχτρα κάθε σου θυσίας και το κακό ανακυκλώνει  Δεν έχεις συνέχεια, τη φύση σου την χάνεις είσαι ομοίωμα μιας άλλης στιγμής...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου