Ψυχούλα από ψίχουλα

man_sad

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν πολλά όμορφα παιδάκια, που παίζανε αμέριμνα στην αυλή του σχολείου τους.

Ένας κακός άνθρωπος, που τριγυρνούσε εκεί, σε εκείνα τα μέρη, θέλησε να τα κλέψει.

Όμως εκείνα δεν αντιστάθηκαν, αφού πριν τους είχε δήθεν κάνει δώρο ένο φίλτρο μαγικό, τους είχε πει πως θα τα έκανε μόνο να χαίρονται και ποτέ να λυπούνται.

Βλέπετε, αυτή η αυλή, ήταν η αυλή ενός ορφανοτροφείου, που μέσα συστεγαζόταν και ο παιδικός σταθμός που υπάγετο το ορφανοτροφείο.

Από μικρός αυτός ο κακός άνθρωπος είχε μάθει να μην ακούει, να μη θέλει να κάνει κάθε τι καλά, ακόμα και για τον εαυτό του.

Όταν τον έπιασε η Αστυνομία, το μόνο που είπε ήταν: «Ήθελα και εγώ να πονέσουν και άλλοι σαν εμένα».

Μα ήξερε ότι εκείνα τα λόγια, όσο πόνο και να έκρυβαν, η ψυχή του πονούσε μα δε διαμαρτυρόταν.

Είχε γίνει σκληρή σαν πέτρα.
Οι καταστάσεις και οι δυσκολίες που τον άφησαν έρμαιο της τύχης του, τον είχαν ανδρώσει μεν αλλά λανθασμένα.

Είχε να αντιμετωπίσει πολλούς κινδύνους και έπρεπε μόνος του να τα καταφέρει.

Μέχρι ενός σημείου, τα κατάφερε.
Από κει και πέρα όμως, τα πάντα ήταν θολά στο μυαλό του και όλα δήλωναν το χάος των σκέψεών του και των αποφάσεων που ήδη έπρεπε να είχε πάρει.

Ευτυχώς, ένα από τα παιδάκια πρόλαβε να ξεφύγει και δεν κεράστηκε από εκείνο το υπνωτικό.

Οπότε τρομαγμένο, πήγε μέσα στη δασκάλα του και είπε το τι είχε δει με τα τρομαγμένα από φόβο ματάκια του.

Η καρδούλα του χτυπούσε τρελά και ακατάπαυστα, μη ρυθμικά.
Η φωνούλα του έτρεμε και τα ποδαράκια του λες και θα λύγιζαν από στιγμή σε στιγμή.
Παρόλα αυτά, βρήκε το κουράγιο και είπε ότι και όσα ήταν σε θέση να δει και να καταλάβει, αφού είχε κρυφτεί πίσω από το σκουπιδοντενεκέ.

Βλέπετε, η μικροκαμωμένη φιγούρα του τον είχε καλύψει απόλυτα, χωρίς να γίνει αισθητή η παρουσία του, όσο και η απουσία του.

Η δασκάλα, χωρίς να χάσει το ελάχιστο δευτερόλεπτο, απευθύνθηκε στον Διευθυντή και όλοι μαζί τρέξαν γρήγορα στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα.

Δεν άργησε να γίνει η σύλληψη καθώς και οι απαραίτητες από όλους καταθέσεις.

Έδειξε μεταμέλεια, είπε ο Αξιωματικός Υπηρεσίας, αφού με δάκρυα στα μάτια ζητούσε απεγνωσμένα, όχι την απαλλαγή της ποινής του, αλλά να πέσει γονατιστός και να ικετέψει τους γονείς των μικρών αθώων αυτών αγγέλων να τον λυπηθούνε και να του δώσουνε μια ακόμα ευκαιρία ζωής και αιτία ύπαρξής του σ’ αυτόν τον σκληρό και απάνθρωπο κόσμο, που κλήθηκε εν αγνοία του και ερήμην του να ζήσει.

Όλοι, όσο και αν προσπάθησαν να του φερθούν σκληρά, υποδειγματικά, μετά την εξιστόρηση των δικών του παιδικών φριχτών χρόνων, καταλάγιασαν οι θυμοί, τα αντίποινα που ζήταγαν απεγνωσμένα να του επιβληθούν, γιατί και μόνο στη θέα ενός κακοποιημένου, όχι μόνο σωματικά παιδιού αλλά κυρίως ψυχολογικά, τους επέτρεψε να του δώσουν το πολυποθητο εισιτήριο παραμονής του στη ζωή.

Μετά από όλα αυτά, καλό είναι για όλους μας να έχουμε τα μάτια μας όχι τέσσερα αλλά εκατόν τέσσερα, αφού οι κίνδυνοι, ορατοί και αόρατοι, παραμονεύουν και μας κρυφοκοιτάνε, στιγμή προς στιγμή, λεπτό του λεπτού.

Το πιο συγκλονιστικό και τραγικό συνάμα ήταν η αποδοχή του η παραδοχή του ενός θολωμένου μυαλού, που δεν ήξερε ή δεν είχε γνώση τι θα επακολουθούσε μετέπειτα της αρπαγής τωγ ανηλίκων αυτών παιδιών.

Ήταν εκείνο το διάστημα που οι ειδήσεις μας κατακεραύνωναν για εμπόρια οργάνων, γενικά για πράξεις προσβολής γεννετησίας αξιοπρέπειας.

Ποιος ξέρει τι είχε στο νου του.
Το μόνο βέβαιο ήταν που πρώτη φορά, ποινή, επιβεβλημένη και αποδιδόμενα από τις Αρχές, θα ’ταν η δική του αρχή ζωής.

γράφει η Άννα Ζανιδάκη

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 12 – 13 Ιουλίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 12 – 13 Ιουλίου 2025

Real News https://youtu.be/IaJvsqgpYXkΚαθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...

Επείγοντα περιστατικά

Επείγοντα περιστατικά

ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΜΟΥ, τον Χάρη, να μπαίνει φουριόζος στο νοσοκομείο. Άρχισε να ρωτά κάτι, στα πεταχτά, όποιον έβρισκε μπρος του, χωρίς να σταματήσει. Συνέχιζε, τρέχοντας στους διαδρόμους, να κοιτά γύρω του με μάτια πανικόβλητα. Έψαχνε τα επείγοντα περιστατικά....

Εμείς

Εμείς

Μου λείπεις· Η θύμησή σου αβάσταχτο κενό μου καίει τα σωθικά. Κι Εγώ τόσο μικρή μπροστά στον Έρωτά μας στον Έρωτα τον θαρραλέο τον τολμηρό τον φευγαλέο. Κι Εσύ τόσο μικρός μπροστά στο «Εγώ» σου στο «Εγώ» το ανίκητο το πελώριο το αήττητο. Το «Σ ’αγαπώ» από τα χείλη...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Εμείς

Εμείς

Μου λείπεις· Η θύμησή σου αβάσταχτο κενό μου καίει τα σωθικά. Κι Εγώ τόσο μικρή μπροστά στον Έρωτά μας στον Έρωτα τον θαρραλέο τον τολμηρό τον φευγαλέο. Κι Εσύ τόσο μικρός μπροστά στο «Εγώ» σου στο «Εγώ» το ανίκητο το πελώριο το αήττητο. Το «Σ ’αγαπώ» από τα χείλη...

Ελάσσονα Κλίμακα

Ελάσσονα Κλίμακα

Το σκοτάδι, νομίζω, σου μοιάζει,με φιλά και χορεύω στα βάθη του.Όταν λείπω διαλύει τη σάρκα του,γιατί, λέει, δεν μπορεί να μ ’αλλάξει. Είναι κάτω πεσμένο και κλαίει.Το τυλίγουν σκουριά κι αποτσίγαρα.Μουρμουρίζει λέξεις από σίδερα,και σ ’αλμυρό πάτωμα επιπλέει. Να...

Της μάνας ο αποχαιρετισμός

Της μάνας ο αποχαιρετισμός

Ένα πουλί να προσπαθείνα προσπαθεί μα δεν μπορείαπ’ τής αγκάλες της να βγειτης μάνας της μοναδικής Έχει σχοινιά από σ’ αγαπώαυτή με πείσμα ως το θεόμε ένα αντίο θλιβερόκλάμματα βάνουν και οι δυο Μάνα αν αλήθεια μ’ αγαπάςμην φύγεις τώρα είναι βοριάςΜάνα δεν ξέρω να...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. Βάσω Καρλή

    Ενημερωτικό και διδακτικό συνάμα. Κάποιες φορές ίσως αξίζει τον κόπο να δίνουμε ευκαιρίες στους συνανθρωπους μας.

    Απάντηση
  2. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Το πολύ σοβαρό κοινωνικό θέμα του bullying και του ψυχαναγκασμού δοσμένο από την πένα μια μάνας!
    ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΟΥΛΑ!!!

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *