Όταν κοιτάς τον ουρανό 

και θεό δεν βρίσκεις·

Δεν πάει να πει πως χάθηκες 

μα πως τώρα τον γνωρίζεις. 

Γιατί άραγε δεν είναι το νόημα αυτό;

Να δεις ότι είσαι ο δούλος και ο φτωχός,

Ο πλούσιος και ο ισχυρός,

Ο άνθρωπος και ο θεός!

Πάντα στο τέλος μένεις μόνο εσύ

Και όλοι οι άλλοι άρατοι γίνονται·

Μα μόνο αν χάσεις το απώτερο εσύ,

Χάνεσαι τελικά και εσύ.

Τι σημασία άραγε έχουν όλοι, θεοί, θνητοί,

Αν μέσα τους δεν βρίσκεται το εσύ;

Γιατί μόνο αυτό σου δίνει σκοπό

Το τι κάνεις εσύ και τι σου δίνουν για αυτό.

Και σαν τα χρόνια περάσουν,

Όπως ο αέρας απ’ των βουνών τις κορφές,

Και δεις πως όλα τα έκανες ενάρετα για εσένα 

Τότε θα στοχαστείς, πως έχασες όμως εμένα…

_

γράφει ο Βασίλης Ναίσκες