Συνείδηση στα μέτρα του κόσμου
κυριαρχημένος από τη θέληση
να ελέγχεις τις αισθήσεις
όμως τα πάντα μας τραβούν προς τα έξω
τις άφεγγες νύχτες
ενδίδεις σε άχρηστες σκέψεις
σε εμποδίζουν να σταθείς εδώ τα παραληρήματα
και οι διαβρωμένοι απ’ το χρόνο καθρέπτες.
Είχες πει να προσέχουμε αυτά που πρέπει,
κι αυτά που μας είναι απαραίτητα
για να ονειρευόμαστε
όπως τα λουλούδια στο χειμωνιάτικο παράθυρο.
Ψευδαισθήσεις εξαιρετικά συχνές
κίνητρα για να χωρίσεις τον κόσμο στα δύο
σκιές πλάι στην ασπρόμαυρη
παραδοχή της ύπαρξης σου
ανάμεσα στις ανθισμένες αμυγδαλιές.
Παρατηρείς πόσο κλίνει προς τη λήθη
η παλιά αγαπημένη
αυθαίρετη και συγκεχυμένη εικόνα πια
φοβάσαι την ισότητα των ψυχών
Αύριο μπροστά στο φως
μα και την αφροσύνη, φοβάσαι.
Φευγαλέες ομοιότητες,
δάκρυα και στιγμές που ξανάρχονται
τυραννάς, τυραννιέσαι
αρχίζει το πνεύμα να τρεκλίζει πέρα δώθε,
ψέματα και λόγια δίχως νόημα
μετά από μια σύντομη ένταση της μνήμης
κάποιο αιώνιο βροχερό πρωινό
αλήτες άγγελοι ξεχασμένοι στο πλακόστρωτο.
Η καρδιά μου
ενισχυμένη μέσα στο ανθρώπινο ένστικτο
χτυπά πεισματικά και ανοχύρωτη
μα δε με νοιάζει
κρυφά φωτίζω το δρόμο
σπέρνοντας άστρα στις μέρες μου
ναι μη γελάς …
σπέρνοντας άστρα στις μέρες μου
με μια προτίμηση
να παραμείνω ξένη, ξένη και αγνοούμενη.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Zωή!!!Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο στίχο…….. απλά σας ευχαριστώ!!!!!!!!Καληνύχτα!!
Αύριο, στο ψιχάλισμα της αιωνιότητας, εκεί ας συναντηθούμε Άννα, έχοντας εξαργυρώσει όλα τα εγώ της ψυχής στο φως…
……σπέρνοντας άστρα στις μέρες μου…..
Σπέρνεις, Ζωή, το σπόρο της έμπνευσης στο φρεσκοσκαμμένο χωράφι της ψυχής μας….
ΜΠΡΑΒΟ!
Ένας χαρταετός η ψυχή, ας την αφήσουμε ελεύθερη κι ας πονέσει… Ευχαριστώ την αγάπη σας.
Υπέροχο ποίημα!!! Μπράβο Ζωή!!! Ευχαριστούμε πολύ για τη μοιρασιά!!!!
Στο μαντηλάκι της αυγής ξεδυαλύνονται οι κόμποι της ψυχής, στο φως Σοφία, στο φως… Ευχαριστώ για τη συγκίνηση.
κρυφά φωτίζω το δρόμο
σπέρνοντας άστρα στις μέρες μου
όμορφος σκοπός Ζωή..
Τώρα που απέκτησε και η δυστυχία πρόσωπο κοσμικό θέλω περισσότερο από ποτέ να μείνω ξένη… ναι Μάχη, σπέρνοντας άστρα στις μέρες μου για να μην σκοντάψουν τα παιδιά… Την αγάπη μου, από καρδιάς.
“…σπέρνοντας άστρα στις μέρες μου
με μια προτίμηση
να παραμείνω ξένη, ξένη και αγνοούμενη.”
Πανέμορφο!!!!!!!!!
Καλημέρα!!!!!!!!!!!!!!!
Τις νύχτες ζητιανεύω τις λέξεις… τις μέρες γίνονται άστρα Αθηνά. Ευχαριστώ για τη συνηγορία και τη συμπόρευση.
Πάρα πολύ ωραίο, Ζωή. Τα άστρα που σπέρνεις φωτίζουν πραγματικά τις μέρες μας. Ευχαριστούμε. Συγχαρητήρια!!!!
Στο ίδιο καραβάνι είμαστε Μάρθα, μαζί συνοδοιπόροι στο φως και μου χαρίζετε τόση συγκίνηση. Την αγάπη μου.
Απλά υπέροχο!