Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Στου κόσμου τα τελευταία απομεινάρια  στου Ήλιου την ατελεύτητη σιωπή  τα άστρα αφήνουν χρώματα και σημάδια  να βρίσκεις το δρόμο σ’ άγνωστη εποχή.  Η μέρα που φεύγει όμορφη και σκληρή  το ίδιο θα ‘ναι κι η άλλη που ξεκινάει  ας ήταν μετά τη δύση της ν’ ακουστεί ...

στον John Lennon    φαντάσου  γαλάζιο σύννεφο στου ορίζοντα τη ράχη  στάλες αγάπης να ραντίζουν τις καρδιές μας  της λήθης άγγιγμα να γίνεται το δάκρυ  κραυγές που ενώθηκαν σε μία οι πληγές μας   φαντάσου  πρασινοκίτρινο χειμέριο λουλούδι  ευωδιάζει μέσ’...

Ψιχάλες αδέσποτες  του ουρανού αδύναμες υπάρξεις  την τύχη τους ορίζει  το συναπάντημα των ανέμων  της στιγμής το φύσημα.  Ταξιδεύουν αδέξια  μέσ’ στο Χρόνο τρεκλίζοντας  στα βουνά σκοντάφτουν  και στου ήλιου το χάδι.  Παγωμένα δάκρυα  απ’ των σύννεφων τα βλέφαρα ...

Ο ουρανός μαζεύει τις πληγές του κόσμου  το φεγγάρι αφουγκράζεται τα όνειρα των ανθρώπων  ο ήλιος ζεσταίνει τα δάκρυα και τα κάνει αστέρια  να λάμπουν στο μαντήλι του.  Το κόκκινο ποτάμι γαλήνεψε στις εκβολές του παραδείσου η ανώφελη κόλαση πάγωσε στα φτερά των...

Στον Κωνσταντίνο Καβάφη Οδυσσέας περιπλανώμενος  χαμένος στα πελάγη των καιρών  ανάμεσα σε Συμπληγάδες τραγουδάω  ότι ενίκησα Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες.  Το φιλί της Κίρκης εγεύτηκα  κάτω από έναστρες ηδονές.  Τη Ναυσικά επλάνευσα  όταν ο ήλιος άστραψε στο γυμνό...

Της καρδιάς λύτρωση ηδονική  το αντάμωμα της παλιάς αγάπης  της λατρεμένης κόρης  που χάθηκε απ’ τα υγρά τα μάτια  της λογικής μου.  Ταξίδεψα  στο θαμπό ορίζοντα του μυαλού μου που μ’ έστειλε η τρέλα των ανθρώπων  περιπλανήθηκα  στους τρομακτικούς δρόμους της...

Ψιχάλες αδέσποτες του ουρανού αδύναμες υπάρξεις την τύχη τους ορίζει το συναπάντημα των ανέμων της στιγμής το φύσημα. Ταξιδεύουν αδέξια μέσ’ στο Χρόνο τρεκλίζοντας στα βουνά σκοντάφτουν και στου ήλιου το χάδι. Παγωμένα δάκρυα απ’ των συννέφων τα βλέφαρα ποτίζουν...

 Γινόμαστε δυστυχισμένοιδιότι δεν εκτιμάμε αυτά που έχουμεΤυφλά ψάρια μέσα σε υδρόβιες σπηλιές,χρώματα του σκοταδιούσκοτάδι του φωτός.Μικρά πουλιά νικούν την απόστασημε την αντοχή του σώματός τους.Ρανίδα σπέρματος εξελίσσεταισε θαυμαστό κτήνοςπου...

Τα βιβλία ανήκουν σε όλους οι λέξεις ανήκουν σε όλους απ’ όλους έχουν δημιουργηθεί.  Στα χείλη όλου του κόσμου τα τραγούδια ταξιδεύουν χωρίς περιορισμούς ζευγαρώνουν και κυοφορούν νέα τραγούδια.  Στην ανθρώπινη ακοή οι μουσικές όλες οι μουσικές που...

Ο έρωτας ρυθμός αλλόκοτος στα δάχτυλα τρελού λυράρη χοροπηδάνε οι καρδιές στις αναμμένες φλόγες της παραίσθησης Γυμνός τοξεύει δίχως οίκτο στάλες αιμάτινες στης λογικής τα χείλη τις έσχατες αναστολές μεθούνε Νεύμα της έκστασης το σώμα παρασύρει την τελευταία θέληση...

Η συνείδηση κοιτάει πίσω και σου θυμίζει κάθε βράδυ τις λάθος ατάκες στης ζωής σου το θέατρο. Ζωηροί θεατρίνοι τραγουδούν στην παράσταση μας γελάει απρόβλεπτο της πλοκής το σενάριο. Σκηνικό που αλλάζει σ’ ένα πλάνο ανείδωτο ποιον θα χειροκροτήσεις θα αποδοκιμάσεις...

H Δημιουργία δεν έχει ανταμοιβή  ανταμοιβή είναι η ίδια η Δημιουργία Εύηχο νερό τη ρίζα ξεδιψά χρώματα, φτερά στου νου τον ουρανό. Κύμα δυνατό σαρώνει και σκορπά και απανεμιά μετά απ’ το χαμό. Πέρα απ΄τον ορίζοντα έρχονται σημάδια μέσα απ΄ τα σκοτάδια  νότες...

  Δάσος πυκνό που αγκάλιασες κουρσάρους, βασιλιάδες έγινες πέτρα και φωλιά για τόπους μακρινούς, που ζεις μέσα στη θάλασσα για να ΄χεις μία μάνα και δίδαξες τη μουσική σ’ ανθρώπους ταπεινούς. Τον Λεωκράτη πότισες ζουμί του μανδραγόρα ήπιες την πόλη την παλιά...

Δελφίνι γοργοπτέρυγο στη ράχη σου επάνω να ήμουν, να με πήγαινες στο σύμπαν του βυθού το κύμα το πιο γρήγορο γλιστρώντας να το φτάνω να παίζω, να πετάγομαι στην πλώρη καϊκιού δροσάτο να αισθάνομαι το χάδι του νερού. Δελφίνι ασημόγελο τη χάρη σου να είχα να βλέπουν,...

  [από τη συλλογή ΣΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ (ποιήματα 1997-2017)] Ζωή γεμάτη αντιφάσεις νοήματα συγκεχυμένα μηδαμινά συμπεράσματα κι ο θάνατος στέρεος πιο συμπαγής από το χρόνο πιο αληθινός από την πραγματικότητα. Τραγούδησε τώρα θεέ του Σύμπαντος δημιουργέ για...

Κατάρα και λύτρωση η Μούσα, στα δίνει όλα μα δε σ’ αφήνει όποτε θέλεις να τα χαρείς σε παρασέρνει σε μία δίνη ύστερα φεύγει και την ποθείς. Τυχαία, μονάκριβη ζωή μου η ευτυχία πολλά δε θέλει μέσα στα λίγα τη συναντάς ο ήλιος λέει, που ανατέλλει, ότι στο τέλος...

          Πράσινο φύλλωμα στου χτες την αναπόληση Στου σήμερα τα αποκαΐδια τι να φυτέψεις Μόνο λέξεις στο άδειο κεφάλι μας Βλαστάρια ελπίδας που θα ξεραθούν στον άγονο τρόπο σκέψης μας Πονηροί χωρικοί καλλιεργούν ημιμάθεια Να μη θεριέψουν...

   ΠΡΟΟΙΜΙΟ Εγώ δεν είμαι ποιητής τον κόσμο να κερδίσω Ο ποιητής  Ηλίας Ασβεστόπουλος - Γιάννης Χατζήσογλου( 2002GR ) Καρδούλα μου, άνοιξες πανιά κι από παντού φυσάει άραγε πού σε πάει της σκέψης σου η πυρκαγιά, στης ποίησης την άκρη εργάζονται μονάχοι οι...